Καλογρίδη: "Για δύο μήνες δεν μου έλεγαν ότι ο πατέρας μου είχε πεθάνει"

Η Νατάσα Καλογρίδη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό DownTown και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στον θάνατο του πατέρα της, που σημάδεψε τη ζωή της.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή της:

Σε αυτό σε επηρέασε φαντάζομαι και ο θάνατος τους μπαμπά σου (έχασε τον πατέρα της σε αυτοκινητικό δυστύχημα όταν ήταν 6 ετών). 
Ο χαμός του πατέρα μου ένωσε ακόμη παραπάνω την οικογένεια μου και σίγουρα μου έμαθε από μικρή πολλά. Ο τρόπος που αντιμετωπίζω τη ζωή είναι ενδεχομένως εντελώς διαφορετικός από τον τρόπο που την αντιμετωπίζουν οι άλλοι.

Σου στοίχισε πολύ αυτός ο θάνατος; 
Παρακαλώ; Έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν 6 ετών. Μου στοίχισε απίστευτα πολύ. Έχω εικόνες από τον πατέρα μου που περιγράφω στην μητέρα μου και μου λέει: «Πως γίνεται να τα θυμάσαι όλα αυτά, ήσουν μωρό». Ο πατέρας μου ήταν μηχανικός αεροσκαφών στην Ολυμπιακή. Ταξίδευε πολύ. Άνοιγε την πόρτα να πάει στη δουλειά και με θυμάμαι να πέφτω στο πάτωμα και να τον τραβάω από τα πόδια για να μη φύγει. Έκλαιγα. Ούρλιαζα. Έβαζα δύναμη. Για να τον αφήσω έπρεπε να με κρατήσει η μαμά μου και η γιαγιά μου. Είχα τρέλα. Αυτή είναι μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα που θυμάμαι από αυτόν. Καταλαβαίνεις ότι όταν ο πατέρας μου σκοτώθηκε έχασα τον κόσμο.

Τι θυμάσαι από εκείνη τη μέρα; 
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά είχα διαίσθηση. Ξύπνησα εκείνο το πρωί λίγο αναστατωμένη. Δεν βρήκα τη μαμά μου σπίτι, βρήκα τη θεία μου. Και πετάγομαι από το κρεβάτι και αρχίζω να φωνάζω «τι έπαθε ο μπαμπάς μου, που είναι ο μπαμπάς μου, τι έχει ο μπαμπάς μου;» Κάτι είχα καταλάβει. Για δυο μήνες δεν μου έλεγαν ότι είχε πεθάνει. Ήξερα ότι ο μπαμπάς μου είναι στο νοσοκομείο. Του έγραφα γράμματα. Του έγραφα «μπαμπά μου, σε περιμένω». Περίμενα να γυρίσει.