Μίμης Πλέσσας: «Με βασάνισαν. Ξέρω τι είναι να σου βγάζουν νύχια και δόντια»

Ο Μίμης Πλέσσας άνοιξε την καρδιά του σε συνέντευξη και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη πείνα αλλά και τα βασανιστήρια που υπέστη ο μεγάλος συνθέτης επί κατοχής.

«Θα απαντήσω με μια ερώτηση: Αν είχατε τέσσερα παιδιά, θα τα ξεχωρίζατε; Θα υπήρχε κάποιο που θα το αγαπούσατε πιο λίγο; Εγώ όλα μου τα «παιδιά» τα αγαπώ το ίδιο και είμαι έτοιμος να υποστηρίξω με σθένος εκείνο το οποίο πλήττεται από την ηλιθιότητα αυτών που πιστεύουν ότι μπορούν την τέχνη τη δική μου να την περνάνε χαλαρά και να βγάζουν λεφτά με έναν τρόπο που δεν ανήκει σε αληθινό καλλιτέχνη. «Χαλαρά» δεν μπορεί να παίξει κανείς με τη δική μου ευαισθησία. Και γι' αυτό κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω λέω πως ό,τι κι αν μου συμβεί ή οτιδήποτε κι αν χρειαστεί να περάσω -όπως η κρίση που ζούμε σήμερα για μένα είναι μια... οπερετίτσα. Γιατί έχω περάσει κι επιβιώσει από αληθινή πείνα. Ξέρω πώς είναι να σου βγάζουν τα νύχια και τα δόντια, γιατί στην Κατοχή με πήραν και με βασάνισαν. Αλλά σήμερα θα ήμουν έτοιμος να περάσω τα ίδια, αν επρόκειτο να σωθούν αλήθειες για τα παιδιά μου» τόνισε στην Espresso.

Τι του δίνει χαρά σήμερα; «Ξέρετε τι μου δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση; Ενα χαμόγελο της κόρης μου. Μου θυμίζει τη μητέρα μου, κι από την άλλη έχει μια ωριμότητα δυσανάλογη με την ηλικία της, γιατί είναι μόλις 17,5 ετών. Αυτή τη «μουδιασμένη» εποχή, έτσι κι ανοίξει το στόμα της και μιλήσει, ακόμη κι αν πρόκειται να κριτικάρει τα έργα του πατέρα της, έχει μια ματιά διεισδυτική. Την έχω πιάσει να κρυφοκαμαρώνει για κάποιες δουλειές μου ή να θέλει να ακούσει και το παρακάτω σε άλλα έργα μου, ωστόσο μου φέρεται σαν να είμαι ο μικρός Δημητράκης. Δεν ξεπέρασε ποτέ -όπως κι εγώ- το παιχνίδι που παίζαμε, με εκείνη να είναι η κακιά δασκάλα και εγώ ο μικρός Δημητράκης, ο οποίος τραβούσε των παθών του τον τάραχο περνώντας κάτω από τραπέζια και καρέκλες!»