Τάσος Νούσιας: «Πώς έζησα το πραξικόπημα στην Τουρκία»
O ηθοποιός, Τάσος Νούσιας, βρισκόταν στην Τουρκία για τα γυρίσματα της ελληνοτουρκικής συμπαραγωγής «Η Ρόζα της Σμύρνης». Ο ίδιος περιγράφει τα δραματικά γεγονότα του στρατιωτικού πραξικοπήματος της Τουρκίας και πως τα έζησε από κοντά.
«Ηταν 11.15 το βράδυ. Βρισκόμουν 40 χιλιόμετρα έξω από τη Σμύρνη. Ήταν η προτελευταία ημέρα γυρισμάτων και είχα αποκοπεί, μαζί με ακόμη τρεις Έλληνες, από την υπόλοιπη ομάδα παραγωγής προκειμένου να επισκεφτώ ένα παραδοσιακό χαμάμ. Ξαφνικά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Οτι τα πράγματα είναι για την ακρίβεια πολύ επικίνδυνα», είπε ο Έλληνας ηθοποιός στο Βήμα.
Όπως τόνισε, τα πρώτα λεπτά κανείς δεν γνώριζε ότι επρόκειτο για πραξικόπημα. «Τα πρώτα λεπτά κανείς δεν γνώριζε τι πραγματικά συνέβαινε. Υπήρχε μεγάλη κινητικότητα στο χαμάμ. Αρχικά μιλούσαν για κάποιο μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα. Αργότερα για εχθροπραξίες μεταξύ του στρατού και της αστυνομίας. Ύστερα για πραξικόπημα. Άνοιξα το κινητό μου, προσπαθούσα να επικοινωνήσω με τους δικούς μου, να αντλήσω πληροφορίες. Οι τηλεφωνικές συνδέσεις δεν ήταν καλές και το Internet κοβόταν συνέχεια. Όλοι έλεγαν ότι στην Κωνσταντινούπολη είχαν βγει τα τανκς. Το πρώτο μου μέλημα ήταν να γυρίσω στο ξενοδοχείο και να συναντήσω την υπόλοιπη ομάδα. Τρέξαμε να μπούμε κατευθείαν στο αυτοκίνητο. Μας περίμενε μεγάλη διαδρομή και δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε», εξομολογήθηκε ο ηθοποιός.
Πώς περιέγραψε την προσπάθειά του να επιστρέψει οδικώς στη Σμύρνη; «Μας προσπέρασαν τεθωρακισμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας. Για καλή μας τύχη ο οδηγός μας ήταν παλιός ταξιτζής και γνώριζε παράπλευρες οδούς για να φτάσουμε στη Σμύρνη. Πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Το διάγγελμα μέσω Facetime του Ερντογάν είχε ήδη γίνει. Δεν πρόλαβα να το δω. Οι δρόμοι της πόλης ήταν έρημοι. Ακούσαμε τον δυνατό ήχο ενός F16. Τηλεφωνήσαμε στο προξενείο μας στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν πολύ ευγενικοί. Μας έδωσαν τα κινητά τηλέφωνα των προξενικών αρχών της Σμύρνης. Δυστυχώς όμως εκείνοι δεν ήταν καθόλου ευγενικοί. Για την ακρίβεια, δεν μας απάντησαν ποτέ. Αλγεινή εντύπωση. Ήσουν αβοήθητος από την ίδια σου την πατρίδα σε μια ξένη χώρα στην οποία μόλις είχε εκδηλωθεί πραξικόπημα. Μας περνούσαν διάφορες σκέψεις. Εκείνες τις ώρες το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια. Βρισκόμασταν στο "ευρωπαϊκό" κομμάτι της Σμύρνης. Φοβόμασταν λοιπόν ότι ίσως μέσα σε αυτόν τον πανικό, με τον στρατό και την αστυνομία σε πλήρη αναβρασμό, κάποιος παρανοϊκός άνετα θα μπορούσε να εισβάλει με όπλο και να αρχίσει να σκοτώνει κόσμο. Δεν ξέραμε πραγματικά τι να κάνουμε. Υπήρχαν δύο τινά: είτε να ταξιδέψουμε προς το Αϊβαλί για να πάρουμε το καράβι και να περάσουμε απέναντι στην Ελλάδα - πράγμα που δεν ξέραμε βέβαια αν ήταν δυνατόν να γίνει εκείνο το βράδυ - είτε να παραμείνουμε στα δωμάτιά μας. Τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε στο ξενοδοχείο. Για καλή μας τύχη οι άνθρωποι του τουρκικού συνεργείου ήταν συνέχεια κοντά μας και μας καθησύχαζαν».
