Μάνα, σημαίνει αγάπη...
Μητέρα, είναι η κάθε γυναίκα σ’ αυτή τη γη που είναι ο φύλακας άγγελος ενός παιδιού όσα χρόνια κι αν περάσουν και όχι η γυναίκα που θα φέρει απλά ένα παιδί στον κόσμο…
Η γυναίκα που δε θα διστάσει να μαζέψει τα κομμάτια σου ακόμα κι αν αυτή ματώσει.
Η γυναίκα που από τη στιγμή της σύλληψης, της γέννησης, ή της πρώτης ματιάς, σπάει το εγώ και γίνεται εσύ…
Η γυναίκα που σε αποδέχεται γι αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να είσαι…
Μητέρα είναι η γυναίκα που θα πει δεν πεινάω για να φας εσύ ακόμα κι αν ήθελε τόσο πολύ το τελευταίο κομμάτι της πίτας.
Είναι η γυναίκα που βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα.
Είναι η γυναίκα που ξέρει να θεραπεύει με την αγκαλιά της, την αγάπη της και με το μαγικό φιλί της… Μάνα είναι αυτή που καταλαβαίνει τι σε απασχολεί χωρίς εσύ καν να της το πεις…
Μάνα είναι η γυναίκα που δεν έχει χρόνο να αρρωσταίνει, που μπορεί φαινομενικά να έχει δέκα χέρια, δέκα πόδια για να φροντίζει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να διαβάζει, να παίζει, να αγκαλιάζει, μα εικονικά έχει μόνο δύο…
Μάνα είναι η αγάπη.
Η κάθε γυναίκα που μπορεί απλά να αγαπήσει ένα παιδί.
Η μητέρα δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο… και αγάπη για μένα , δεν είναι τίποτα άλλο παρά υπέρβαση…
Μάνα είναι η γυναίκα, που μεγαλώνει το παιδί της χωρίς εγωισμό, μα μοναχά με αγάπη.
Μάνα είναι η γυναίκα που υιοθέτησε 17 παιδιά γιατί είχε μέσα της μόνο αγάπη.
Η μάνα που δεν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία, παρ΄ όλο που η ίδια δεν είχε να φάει.
Η μάνα που μεγαλώνει ένα παιδί με σύνδρομο down, σπαστικό, αυτιστικό, κωφάλαλο, ανάπηρο, ή ότι άλλο μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο διαφορετικό, αλλά το καμαρώνει, δεν το κρύβει…
Η μάνα που παλεύει σε ένα νοσοκομείο για να κερδίσει άλλη μια μέρα ζωής όχι γι’ αυτήν αλλά για το παιδί της…
Μάνα είναι αυτή που ξέρει να πνίγει το δάκρυ και τον πόνο της, μόνο και μόνο για να μη σε στεναχωρήσει.
Μάνα είναι αυτή που σε μαθαίνει να πετάς για να βρεθείς εκεί που αγαπάς…
Μάνα είναι αυτή που από τη μέρα που σε πρωτοαντίκρισε έγινε η ζωή της ομορφότερη… που δε σου είπε ποτέ πόσο έκλαψε για σένα.
Μητέρα είναι αυτή που δε σε είδε ποτέ ως λάθος.
Μητέρα είναι αυτή που σε βλέπει όταν κοιμάσαι… Είναι αυτή που σου σκουπίζει τα δάκρυα, σου ψιθυρίζει πως όλα θα πάνε καλά ακόμα κι αν η ίδια μέσα της ραγίζει…
Μάνα δεν είναι η γυναίκα που σε γεννά αλλά αυτή που σε δημιουργεί… Γι’ αυτό σήμερα αλλά και κάθε μέρα, να θυμηθούμε να τιμήσουμε τις πραγματικές μητέρες και όχι τις φαινομενικές.
Τις γυναίκες που γέννησαν ή δε γέννησαν παιδιά αλλά τα αγάπησαν.
Τις γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους, που τα είδαν να πεθαίνουν, να σκοτώνονται, να πνίγονται… όλα τα παιδιά που έχασαν τις μητέρες τους, όλες τις γυναίκες που επέλεξαν να γίνουν μητέρες σε παιδιά ορφανά, σε παιδιά εγκαταλελειμμένα , σε παιδιά με ειδικές ικανότητες, με προβλήματα υγειάς, και τόλμησαν να τα αγκαλιάσουν και να τα αγαπήσουν…
Όλες τις γυναίκες που μεγάλωσαν μόνες τους τα παιδιά τους, χωρίς πατέρα, κάτω από όποιες συνθήκες.
Όλες εκείνες που ήταν διατεθειμένες να κόψουν τις σάρκες τους για να θρέψουν τα παιδιά τους αλλά οι ίδιες δεν πουλήθηκαν ποτέ και πουθενά, μήτε ψυχικά, μήτε πνευματικά…
Γιατί πάνω απ΄ όλα ένα παιδί έχει ανάγκη να είναι περήφανο για τη μητέρα του, κι όταν μεγαλώσει να μην περπατάει με σκυμμένο το κεφάλι ψάχνοντας τη χαμένη του αξιοπρέπεια, για τις πράξεις της, είτε γι αυτές που έκανε είτε γι αυτές που δεν έκανε…
Χρόνια πολλά σε όλες τις πραγματικές μητέρες, στις γυναίκες που γέννησαν μα περισσότερο στις γυναίκες που δε γέννησαν, μα αγάπησαν…
Χρόνια πολλά σε όλες…
Της Έλλης Αυξεντίου
