Σ’ αγαπάω μάνα. Και πονάω πολύ... Πονάω, γιατί μου λείπεις!

Ξέρεις μαμά, όλα άλλαξαν τώρα.
Μόνο που εσύ έφυγες νωρίς…
Τώρα υπάρχει ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα,
που θα μπορούσες ξαπλωμένη ν’ακούς το κύμα,
που ήταν το μεγάλο σου όνειρο.
Ξέρεις μαμά όλα άλλαξαν τώρα.
Μόνο που εσύ έφυγες νωρίς…
Δεν είδες βασιλοπούλες να γκρεμίζονται από τους κρυστάλλινους πύργους τους .
Ξέρεις μαμά όλα άλλαξαν τώρα.
Να’ξερες πόσο!
Μπορεί και να το βλέπεις! Αυτό δεν το ξέρω.
Σίγουρο είναι πως απ’ όταν έφυγες και μετά μια τρύπα χάσκει μέσα μου που μόνο
αγριοπερίστερα και γλάροι κουρνιάζουν…
Ξέρεις μαμά, όλα άλλαξαν τώρα.
Τόσο αβάσταχτο κενό μα τόσο αβάσταχτο…
Τα κυκλάμινα, οι ανεμώνες και οι λαλάδες άνθισαν πάλι.
Μόνο αυτά δεν άλλαξαν ακόμα.
Ξέρεις μαμά μου λείπεις κι ας έφυγες πριν να μάθεις ότι άλλαξαν όλα εκτός από το παιδιάστικο μέσα μου…
Α! ρε μάνα, πολύ σ’αγαπώ!
Η αγάπη μου για σένα και τα λουλουδάκια της Άνοιξης έμειναν ίδια.

 Απο το βιβλίο " Ανάλεκτα " της Στέλλας Ιωαν. Μπάκνη 

Στη μάνα μου που έφυγε νωρίς και από τότε…
" μια τρύπα χάσκει μέσα μου,
που μόνο αγριοπερίστερα και γλάροι κουρνιάζουν "