Σχετικά με τον έρωτα...
Κάποιοι άνθρωποι πάντα θα είναι η αδυναμία μας. Έρχονται, και όλα γίνονται ξαφνικά πιο όμορφα. Και τελικά, δε μπορούμε να φανταστούμε την καθημερινότητα χωρίς αυτούς.
Έρωτας… Άραγε, υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα;
Υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει την ευλογία του να είσαι ερωτευμένος;
Δύσκολο, αλλά, αν υπάρχει, πραγματικά τον λυπάμαι.
Τον λυπάμαι γιατί, μέσα από τον έρωτα, σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις τον εαυτό σου όπως ποτέ άλλοτε. Και αν δεν το βιώσεις αυτό, δε μπορείς να αισθανθείς ποτέ πραγματικά ολοκληρωμένος.
Δε μιλώ και ίσως και να μην πιστεύω στον έρωτα με την πρώτη ματιά.
Γιατί εκεί λειτουργεί ο παρορμητισμός, η ένταση της στιγμής, πράγμα το οποίο λίγες φορές έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το πιθανότερο είναι να εμπλακείς σε μια κατάσταση εξιδανικευμένη στο μυαλό σου, έχοντας έναν άνθρωπο δίπλα σου που βιάστηκες να τον χαρακτηρίσεις δικό σου, χωρίς να έχεις αφιερώσει χρόνο στο να τον μάθεις πραγματικά, να τον γνωρίσεις όπως είναι. Σε καθοδηγούν μόνο τα συναισθήματά σου κι αυτό δεν είναι πάντοτε καλό ή ευεργετικό. Για να έχει οποιαδήποτε σχέση σταθερά θεμέλια, οφείλεις να γνωρίσεις από την αρχή τον άλλο. Να πάρεις το χρόνο σου, κι εκείνος τον δικό του. Να μη λειτουργείς σπασμωδικά. Να ζήσεις τον άνθρωπο που σου έχει κινήσει το ενδιαφέρον σε διάφορες πτυχές της καθημερινής του ζωής.
Εξάλλου, μέσα από τα απλά, τα καθημερινά γνωρίζεις πραγματικά τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Στην αρχή ξεκινά ως ενθουσιασμός. Ενθουσιασμός που έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις ένα νέο άνθρωπο απ’την αρχή, και αντίστοιχα να γνωρίσει κι εσένα, τις καλύτερες πτυχές του εαυτού σου. Έχεις τη δυνατότητα να τον εξερευνήσεις, να μάθεις τις πτυχές του, να αποκωδικοποιήσεις τη συμπεριφορά του. Βέβαια, αυτό δεν είναι μια βραχυπρόθεσμη διαδικασία. Θέλει χρόνο για να καταλάβεις τι είδους άνθρωπο έχεις δίπλα σου. Μπορεί να πέσεις έξω στις προσδοκίες που είχες βάσει όσων σου προκαλούσε αυτός ο άνθρωπος, μπορεί και όχι. Μπορεί να συνεχίσει, μέρα με τη μέρα, να σε εκπλήσσει ευχάριστα. Κι αυτό, είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Θέλεις να περνάς χρόνο με αυτόν τον άνθρωπο. Να μοιράζεσαι στιγμές μαζί του. Και από ‘κει και πέρα, κάτι πολύ όμορφο ξεκινά. Όταν αποζητάς να ζεις στιγμιότυπα από την καθημερινότητά σου με έναν άλλο άνθρωπο, ξέρεις ότι αναπτύσσονται συναισθήματα. Από τη μία το φοβάσαι, από την άλλη θες να το ζήσεις όπως κι αν καταλήξει. Η δειλία ποτέ δεν οδήγησε σε ευτυχισμένα μονοπάτια. Αντίθετα, μόνο σε μια ρουτίνα και μια καλουπωμένη ασφάλεια οδηγεί. Οι πιο ωραίες μας στιγμές, και ειδικά σε ό,τι αφορά τον έρωτα, αυτές που τελικά μένουν και μας κάνουν να χαμογελάμε από ευτυχία, είναι αυτές που στην αρχή φοβηθήκαμε, που δειλιάσαμε, αλλά δεν κάναμε πίσω. Αυτές που τελικά τολμήσαμε και γέμισαν το μέσα μας με ικανοποίηση. Μπορεί να μην λειτουργήσει τελικά η όλη κατάσταση, αλλά τουλάχιστον δεν θα μπεις στη δυσάρεστη θέση να αναρωτιέσαι «τι κι αν;».
Ο έρωτας είναι και λίγο θέμα τύχης. Θέμα τύχης είναι το αν θα ταιριάξεις τελικά με τον άνθρωπο που σου κίνησε το ενδιαφέρον. Μπορεί να σου αρέσει εξωτερικά κι εσωτερικά, να περνάς όμορφα όταν είσαι δίπλα του, αλλά η χημεία είναι ένα άλλο θέμα. Και σίγουρα δεν είναι κάτι που αποκτάται σταδιακά. Δύο άνθρωποι φαίνεται αν έχουν χημεία, αν τα βρίσκουν, από την αρχή. Κι αν αυτή όντως υπάρχει, τότε το «κούμπωμα», εκείνο το δέσιμο, η αίσθηση ότι έχεις στο πλευρό σου έναν δικό σου άνθρωπο, είναι αναπόφευκτο.
Η πληρότητα που αισθάνεσαι, όταν έχεις ένα τέτοιου είδους δέσιμο με έναν άνθρωπο, είναι πραγματικά μοναδική. Ο καιρός περνάει, και όλο αυτό που μοιράζεσαι μαζί του γίνεται όλο και πιο ξεχωριστό. Σιγά σιγά, δίπλα του ανακαλύπτεις νέες πτυχές του εαυτού σου, ένα νέο εγώ. Βγαίνουν στην επιφάνεια νέα στοιχεία σου, που ίσως να μην ήξερες για σένα. Τρυφερότητα, τρέλα, και η αίσθηση ότι σου λείπει διαρκώς. Στοιχεία που σε συμπληρώνουν σαν άνθρωπο.
Ένας μόνο άνθρωπος μπορεί να προσθέσει μεγάλες ποσότητες τρέλας, χρώματος και ζωντάνιας στην καθημερινότητα του άλλου. Να φέρει ανατροπές, μοναδικές στιγμές, πρωτότυπες ιδέες, και πολλή αγάπη.
Όλο κάτι διαφορετικό προκύπτει από εκεί που δεν το περιμένεις, ή μάλλον, αυτός ο άνθρωπος το προκαλεί. Κοντά του ξεπερνάς μέρα με τη μέρα τον ίδιο σου τον εαυτό. Ανακαλύπτεις έναν καινούριο κόσμο, πιο αυθόρμητο, πιο αληθινό, πιο χαλαρό. Έναν κόσμο που σου ταιριάζει πολύ περισσότερο, και νιώθεις ότι ποτέ δε θα μπορέσεις να ευχαριστήσεις αρκετά το άτομο που έχεις δίπλα σου γι’αυτό. Βέβαια, για να γίνει αυτό, είναι σημαντικό ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει να βρίσκεται στο πλευρό σου να είναι γεμάτος αυθορμητισμό κι ενέργεια, να μη φοβάται να επιλέξει ανατρεπτικά μονοπάτια.
Ο έρωτας κρύβεται στα πιο μικρά, τα πιο φαινομενικά ασήμαντα. Οι κινήσεις, οι στάσεις, το βλέμμα, η γλώσσα του σώματος, υποδεικνύουν τα αισθήματα που τρέφεις για τον άνθρωπο που βρίσκεται στο πλευρό σου.
Ο πραγματικός, αυθεντικός έρωτας δεν κάνει θεαματικές εισόδους και βαρύγδουπες δηλώσεις. Είναι διακριτικός κι ήρεμος, κρύβεται στα μικρά και τα απλά, διότι ό,τι κι αν κάνεις κι ό,τι κι αν πεις όλα καταλήγουν στις πιο απλές, πιο φαινομενικά ασήμαντες για τους άλλους στιγμές.
Στον έρωτα δε χρειάζονται πολλά, μόνο δύο άνθρωποι που νοιάζονται πολύ ο ένας για τον άλλο, να είναι ο άνθρωπός τους καλά, να τον βλέπουν πλήρη κι ευτυχισμένο. Όσο πιο αθόρυβος και διακριτικός, τόσο πιο σταθερός και βασισμένος σε γερά θεμέλια είναι. Δε χρειάζεται ούτε διαφήμιση ούτε προβολή. Στο κάτω κάτω, σε ποιο παράλληλο σύμπαν πρέπει ο έξω κόσμος να έχει πρόσβαση στις προσωπικές στιγμές του καθενός;
Έρωτας είναι οι φορές που θυσίασες τα προσωπικά σου θέλω, για να μην πληγώσεις τον άνθρωπό σου. Οι φορές που έβαλες τις ανάγκες του πάνω απ’τις δικές σου, κι ας μην το έμαθε ποτέ, κι αντιστρόφως. Οι φορές που περνούσε μια δύσκολη κατάσταση και τα παράτησες όλα για να βρεθείς στο πλευρό του. Οι φορές που ακόμα κι αν δεν ήσουν καλά ψυχολογικά, δεν το έδειξες, γιατί εκείνος περνούσε μια ακόμη πιο δύσκολη κατάσταση.
Έρωτας είναι ο αγώνας κι η μάχη που δίνεις με τον εαυτό σου για να μην επικρατήσει ο εγωισμός κι η ανασφάλεια, αλλά η λογική και το κοινό σας καλό.
Αγαπώ σημαίνει θέλω να κάνω τον άλλο ευτυχισμένο με όποιο κόστος. Σημαίνει ότι θα υπάρξουν και φορές που θα βάλεις τον εγωισμό σου πίσω, που αντί να απαιτήσεις, θα πιάσεις τον άλλο απ’ το χέρι και θα τον βγάλεις απ’ τη δύσκολη θέση.
Ο πραγματικός, ουσιαστικός, απόλυτος έρωτας είναι σαρωτικός. Έρχεται και παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του. Το παρελθόν γίνεται στάχτη, το μόνο που έχει σημασία είναι το τώρα, και οι διάφοροι τρόποι του να κάνεις τον άνθρωπο που έχεις στο πλευρό σου ευτυχισμένο. Μόνο έτσι καταφέρνεις να δημιουργήσεις κάτι μοναδικό, κάτι αποκλειστικά δικό σας.
Τι είναι αυτό;
Μια αγάπη που δε χωράει αμφιβολίες κι εγωισμούς, που δε συνοδεύεται από ανασφάλειες, που δε θεωρεί τίποτα δεδομένο. Μια αγάπη τόσο απόλυτη, που μόνο να την απολαύσεις μπορείς.
