“Έχει γίνει το πέρασμα, η γέφυρα για έναν άλλο κόσμο, το μονοπάτι που θεωρούν ότι τους οδηγεί από τον πόλεμο στην ειρήνη, από την Ανατολή στη Δύση, από την Ασία στην Ευρώπη. Η Λέσβος έχει γίνει το νησί – σύμβολο του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης. Πάνω της πατά μία ολόκληρη Ευρώπη για να διασώσει την αξιοπρέπεια της και οι κάτοικοι του ακριτικού μας νησιού δίνουν καθημερινά τη δική τους μάχη με τα κύματα του Αιγαίου, με τις δυσκολίες τις καθημερινότητας και την αναλγησία των γειτόνων για να απλώσουν το δικό τους χέρι βοήθειας στους πρόσφυγες που καταφτάνουν στις ακτές τους”
Mια συγκλονιστική μαρτυρία στο Ράδιο Κρήτη και τον Λευτέρη Βαρδάκη, της Αντιπροέδρου της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου και Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ) Κατερίνας Μηναδάκη στην οποία ανήκουν και οι δημοσιογράφοι της Κρήτης, η οποία βρέθηκε στο τόπο όπου έχει σημειωθεί η μεγαλύτερη τραγωδία από τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Μυτιλήνη.
Η ΕΣΗΠΕΗΝ δώρισε στο λιμενικό δύο απινιδωτές που σώζουν ζωές και η περιγραφή της συναδέλφου πραγματικά σοκάρει, γιατί όλοι εμείς πραγματικά δεν μπορούμε ,αφού δεν έχουμε ζήσει το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης που συντελείται σε αυτό το νησί και τον Γολγοθά κατοίκων και προσφύγων.
«Φεβρουάριος 2016 και στη Μυτιλήνη υπάρχουν τρία κέντρα υποδοχής προσφύγων του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το τρίτο πρόκειται να παραδοθεί σε ένα περίπου μήνα» περιγράφει η κ.Μηναδάκη.
«Τεράστιες σκηνές, συρματοπλέγματα παντού, αστυνομία, εθελοντές από όλο τον κόσμο και άνθρωποι των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων από κάθε γωνιά του πλανήτη σε στενή συνεργασία με τους κατοίκους του νησιού έχουν στήσει μία τεράστια αλυσίδα για την υποδοχή των ανθρώπων που καταφέρνουν να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα και να πατήσουν … Ευρώπη.
Στο γύρισμα του χρόνου περισσότερες από 80 ΜΚΟ δραστηριοποιούνται στη Μυτιλήνη που δεν έχει αδειάσει ούτε στιγμή από κόσμο. Το αεροδρόμιο της, μέσα στο καταχείμωνο, δεν έχει σταματήσει να δέχεται πτήσεις γεμάτες από ανθρώπους από όλο τον κόσμο που σπεύδουν στο νησί για να βοηθήσουν. Το γραφικό λιμάνι της είναι γεμάτο από κατασχεμένα σαπιοκάραβα που μετέφεραν πρόσφυγες από τα Τούρκικα παράλια.
Τα ξενοδοχεία είναι και αυτά γεμάτα από ξένες αποστολές. Όλοι θέλουν να δουν από κοντά τι γίνεται, να καταγράψουν, να βοηθήσουν, ή είναι απλοί παρατηρητές ενός δράματος χωρίς τέλος. Η Μυτιλήνη έχει γίνει το σημείο αναφοράς πολιτικών από ολόκληρη την Ευρώπη, της Ελληνικής Κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, βουλευτών όλων των παρατάξεων, αυτοδιοικητικών, δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο που σπεύδουν να καλύψουν το θέμα, αλλά ακόμα και συλλόγων από κάθε γωνιά της χώρας που θέλουν να βοηθήσουν ή απλά να ικανοποιήσουν την περιέργεια τους. Και όλοι θέλουν να δουν τα κέντρα υποδοχής που έχουν δημιουργηθεί. Τα λεγόμενα HotSpot.
Πρόκειται για κέντρα που δημιουργήθηκαν επί Δένδια και παρέμειναν με τη νέα κυβέρνηση. Κάγκελα παντού, διπλές σειρές από σύρματα, σκηνές τεράστιες, αστυνομία … κι όλα αυτά ανάμεσα σε λιόφυτα, μέσα σε έκταση που πρώτα υπήρχε στρατιωτική μονάδα στη Μόρια. Γιατί τόσα κάγκελα ρωτήσαμε; Και μας είπαν: «Για λόγους ασφαλείας. Για τα μικρά παιδιά που φιλοξενούνται εδώ.» Στο χώρο, που στην είσοδο γράφει «Υπουργείο Εσωτερικών Και Διοικητικής Ανασυγκρότησης – Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής – Κέντρο Πρώτης Υποδοχής Λέσβου», μπήκαμε δίνοντας ταυτότητα. Η χωρητικότητα του ξεπερνά τα 1000 άτομα και είναι το ένα από τα τρία που υπάρχουν στη Μόρια. Πρόκειται για το χώρο όπου οι ελληνικές αρχές σε αγαστή συνεργασία με εθελοντές και ΜΚΟ μπορούν και προχωρούν σε μία πρώτη καταγραφή και ταυτοποίηση των προσφύγων. Τους δίνουν στέγη και τροφή από συσσίτιο και έχουν τη δυνατότητα της φιλοξενίας από μερικά 24ωρα μέχρι ένα μήνα. Αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών που στο υγρό πέρασμα έμειναν χωρίς γονείς. Τα αγκαλιάζουν, τα φροντίζουν, τα ταΐζουν, παίζουν μαζί τους, τα παρηγορούν και προσπαθούν να συνεννοηθούν μαζί τους… «Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτά στη συνέχεια» ρωτήσαμε. «Οι αρχές τις κάθε περιοχές, ο εισαγγελέας, η αστυνομία, αναλαμβάνουν…» μας απάντησαν γενικά … Με πόσα ορφανά παιδιά θα γεμίσει άραγε αυτός ο τόπος, τα ιδρύματα του, οι δομές του;
Παράλληλα, σε κοντινή απόσταση υπάρχει και το Κέντρο Διαμονής Προσφύγων στο Καρά Τεπέ.
Τα ερωτήματα πολλά. Οι ντόπιοι δημοσιογράφοι επί μήνες δίνουν τη δική τους μάχη για σωστή ενημέρωση, με σεβασμό στο δράμα που βιώνουν οι πρόσφυγες αλλά και στη μάχη που δίνει η χώρα μας προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτή την τραγωδία που συντελείται στα παράλια της. Αυτό που οι περισσότεροι υπογραμμίζουν στην Μυτιλήνη είναι ότι η μικρή Ελλάδα αντιμετώπισε το πρόβλημα με μία γιγάντια καρδιά και ανθρωπισμό. Άνοιξε αγκαλιά και σπίτια στους ανθρώπους αυτούς, με τον κρατικό μηχανισμό που διέθετε έκανε πολύ πιο σοβαρή δουλειά από τις Ευρωπαϊκές χώρες που δήθεν στήριζαν την προσπάθεια.
Το Λιμενικό Σώμα έδωσε και εξακολουθεί να δίνει τον καλύτερο εαυτό του, μαζί με την ΕΛΑΣ που με αξιοθαύμαστο τρόπο προσπαθεί να στηρίξει πρόσφυγες και ντόπιους. Διασώσεις κάνει μόνο το Λιμενικό, κανείς άλλος. Την καταγραφή και ταυτοποίηση κάνει μόνο η ΕΛΑΣ. Τη φροντίδα έχουν αναλάβει οι υπόλοιποι. Ρόλοι μοιρασμένοι. Όλα στη θέση τους. Όταν έχεις να διαχειριστείς 7.000 – 8.000 βασανισμένες ανθρώπινες ψυχές που βγαίνουν από τα νερά του Αιγαίου κάθε μέρα συντονίζεσαι, βρίσκεις τον τρόπο και το δρόμο και προσπαθείς να γίνεις χρήσιμος από όποιο πόστο … Γιατί η Μυτιλήνη καθημερινά, σε ημέρες καλοκαιρίας έφτασε να δέχεται έναν τέτοιο αριθμό προσφύγων. Οι αριθμοί είναι εξωφρενικοί για ένα νησί 100.000 κατοίκων. Οι δρόμοι, τα σοκάκια, οι πλατείες, οι παραλίες, τα λιόφυτα γέμισαν πρόσφυγες ταλαιπωρημένους, πονεμένους, βασανισμένους που ζητούσαν βοήθεια … Αλήθεια, τι σκηνές αντίκρισαν τα μάτια διασωστών, αστυνομικών, δημοσιογράφων; Τι πόνο αντίκρισαν; Τις μέρες της κακοκαιρίας …οι αφίξεις σταματούν. Το πέρασμα είναι αδύνατον να το διασχίσουν οι φουσκωτές βάρκες. Οι πληροφορίες πάνε και έρχονται. Πόσοι περιμένουν από απέναντι; Τι θα γίνει αν γυρίσει ο καιρός;» αναρωτιέται η δημοσιογράφος...
Μετά από όλα αυτά, το δώρο της ΕΣΗΕΠΗΝ, δύο απινιδωτές για το Λιμενικό Σώμα ήταν κάτι εξαιρετικά χρήσιμο που σκόρπισε χαμόγελα στους ανθρώπους που καθημερινά ρίχνονται στη μάχη. Τις συσκευές παρέλαβαν ο Λιμενάρχης Λέσβου Νίκος Βάρθης και ο κυβερνήτης ενός εκ των διασωστικών σκαφών του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκος Παπαδόπουλος, παρουσία της διασώστριας που επιχειρεί με τα σκάφη του Λιμενικού, Ζωής Λειβαδίτου.
«Είναι το ελάχιστο που είχαμε καθήκον να πράξουμε για να συνδράμουμε στο έργο των ηρώων του Αιγαίου, που καθημερινά σώζουν ζωές», επεσήμανε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΠΗΝ Κυριάκος Κορτέσης.
Ο πρόεδρος του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης της Ε.Σ.Η.Ε.Π.Η.Ν., Θανάσης Μπαμπανέβας από την πλευρά του τόνισε: "Μπροστά στον επιτάφιο θρήνο τα μέλη της Ένωσης Συντακτών της περιφέρειας καταθέτουν με σεβασμό και συγκίνηση τη μικρή τους συμβολική αλλά ουσιαστική προσφορά".
