Συναντήσεις Γκουτιέρες με Αναστασιάδη - Ακιντζί

Την ύπαρξη –ή όχι– πρόσφορου εδάφους, ώστε να δρομολογηθεί πιθανή επανεκκίνηση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού, διερεύνησε ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες στις επαφές που είχε χθες με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Αναστασιάδη, αλλά και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Νωρίτερα, χθες, τις πρώτες πρωινές ώρες Ελλάδος, ο κ. Γκουτιέρες συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, και στην ατζέντα των συνομιλιών περιλαμβανόταν το Κυπριακό, αλλά λόγω των εξελίξεων στο Μακεδονικό κατέλαβε μέρος μόνο της συζήτησης ανάμεσα στους δύο άνδρες.
Αντιθέτως, όπως ήταν απολύτως λογικό, το Κυπριακό και ένα πιθανό χρονοδιάγραμμα για την επανέναρξη των συνομιλιών συζητήθηκε ανάμεσα στον κ. Γκουτιέρες και τους κ. Αναστασιάδη και Ακιντζί. Οι επαφές του κ. Γκουτιέρες αφορούν κυρίως τη διερεύνηση των προθέσεων, καθώς επί του πρακτικού ο γ.γ. του ΟΗΕ ήδη έχει ενημερωθεί εκτενώς από την ειδική απεσταλμένη του, Τζέιν Χολ Λουτ.
Ορισμένες πηγές εκτιμούν ότι ίσως η κ. Λουτ χρειαστεί να κάνει ακόμα μία περιοδεία και να έχει επαφές με τις εμπλεκόμενες πλευρές, προκειμένου να κατορθώσει ο γ.γ. του ΟΗΕ να οδηγήσει τις εξελίξεις σε ακόμα μία διαδικασία που θα έχει νόημα.
Αν και η ενεργειακή σημασία που έχει λάβει η Ανατολική Μεσόγειος και δη η κυπριακή ΑΟΖ λειτουργεί ως επιταχυντής εξελίξεων, την ίδια στιγμή το πολιτικό περιβάλλον σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές λειτουργεί ως τροχοπέδη. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο, ενώ στη Βρετανία το πολιτικό προσωπικό είναι, ευλόγως, αφιερωμένο στο Brexit.
Παράλληλα, και στην Τουρκία εκκρεμεί να στηθούν κάλπες τον Μάρτιο, αυτή τη φορά για την ανάδειξη δημάρχων και λοιπών αυτοδιοικητικών αντιπροσώπων. Παρ’ όλα αυτά και από τις τρεις πλευρές έχει εκφραστεί διάθεση για επανέναρξη των συνομιλιών.
Στα προβληματικά σημεία της πιθανότητας επανεκκίνησης του διαλόγου δεν εντάσσονται μόνο ουσιαστικές διαφορές, όπως οι αντιλήψεις που έχουν Αθήνα και Αγκυρα για τις εγγυήσεις και για την παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο. Ο κ. Αναστασιάδης και ο κ. Ακιντζί διατηρούν, επίσης, σημαντικότατες, μεταξύ τους, διαφωνίες για το εδαφικό και τις περιουσίες, ζητήματα τα οποία έχουν και πρακτικό πολιτικό αντίκτυπο για τις δύο πλευρές. Επιπλέον, με βάση αυτές τις διαφορές, γίνεται αντιληπτό ότι η αποδοχή από όλους πως η διαπραγμάτευση πρέπει να λάβει υπόψη το κεκτημένο που δημιούργησε η διαδικασία στο Κραν-Μοντανά είναι μεν κοινή, έχει δε εντελώς διαφορετική ερμηνεία. Για την Τουρκία, λ.χ., η συμμετοχή της Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις δεν θεωρείται κατ’ ανάγκην απαραίτητη.