Τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας στην Κρήτη
Πρώτη μέρα της Μεγάλης Σαρακοστής που εντάσσεται όμως στον αμέσως προηγούμενο εορταστικό κύκλο, αυτόν της Αποκριάς. Χαρακτηριστική είναι η μαντινάδα της ημέρας:
«Εμίσεψεν η Αποκριά με λύρες και παιγνίδια
Και μπήκε η Σαρακοστή μ’ ελιές και με κρομμύδια,
Απόκαμεν η Αποκριά, η γιόμορφη κοπέλα
Και έφταξεν η Σαρακοστή η λαχανοσκουτέλα»
Χαρακτηριστικές και οι μαντινάδες που λεγότανε πάνω στον Αποκριάτικο χορό , το «Ζερβόδεξο»:
«Απόσταν εγεννήθηκα δεν ήφαγα λαζάνια (είδος ζυμαρικού)
μα τσ'αποκρές τα ψήσαμε κι ήφαγα δυο καζάνια.
Ήφυγε δα κι η γι-αποκρά, με γλέντια με τραγούδια,
και ήρθεν η Σαρακοστή μ'ελιές και με λουμπούνια!
Ο Λαζανάς ψυχομαχεί κι ο Μακαρούνης κλαίει
κι ο Κρόμμυδος σουσουραδεί και στο τραπέζι βγαίνει!
Ο Κρέως εξεψύχησε κι ο Τύρος αποθαίνει
και ο καημένος ο Κουκιάς μεσ' στο τραπέζι μπαίνει».
Χαρακτηριστικά παιχνίδια της Καθαράς Δευτέρας στη Κρήτη είναι:
Τσαγκάρης: (αναβάλλει συνεχώς το μπάλωμα ενός στιβανιού και διαπληκτίζεται με τον πελάτη του)
Η αρκούδα και ο Αρκουδιάρης
Το δικαστήριο (παρωδία δικαστηρίου)
Η γριά καμπούρα με τη μαγκούρα
Ο γιατρός με τον κουφό
Το λαδικό του διακονιάρη (αντί για λάδι έχει νερό και καταβρέχει τον κόσμο) Ο αγιασμός
Το προξενιό της νύφης
Η λουχούνα
Τα λάχανα
Αποκριγιώματα στη Γέργερη
Στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη το ορεινό χωριό Γέργερη είναι το νοτιότερο μέρος της Ελλάδας που διατηρεί έντονο διονυσιακό χαρακτήρα στον αποχαιρετισμό της Αποκριάς. Την Καθαρά Δευτέρα τα «Αποκριγιώματα» είναι ένα υπαίθριο ολοήμερο γλέντι με τραγόμορφους, ζωόμορφους κουδουνοφόρους, αρκουδιάρηδες, οργώματα και σπορά, παράσταση γάμου που παραπέμπει στα αρχαία Ανθεστήρια, γέννηση, εκφορά πεθαμένου, που τον κλαίνε με σόκιν μοιρολόγια και τον ανασταίνουν με ρακή, σατυρικά τραγούδια, κρασί, δωρεάν νηστίσιμα και τολμηρά πειράγματα.
Το έθιμο του Καδή ή Καντή
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στο Αμάρι, στον Αγ. Βασίλειο, στον Μυλοπόταμο, σε περιοχές της Μεσαράς και σε άλλα μέρη. Ο Καδής ήταν ο άρχοντας. Είχε το γενικό πρόσταγμα για ότι συνέβαινε εκείνη την ημέρα στο χωριό. Σχηματίζονταν πομπές με επικεφαλής του Καδή και πήγαιναν σ’ όλα τα σπίτια. Στα Σαχτούρια του Αγ. Βασιλείου, το έθιμο κράτησε περισσότερα χρόνια έως το 1970.
Ο Καδής δεν μπορούσε να είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά αντίθετα απαραίτητη προϋπόθεση να ήταν σεβαστός από όλους Να μην μεθά, να πίνει μα να μην μεθά Να κατέχει όλους τους χωριανούς
Να είναι σοβαρός αλλά να κάνει και καλαμπούρια
Ο ξομολόγος
Χαρακτηριστικό αποκριάτικο δρώμενο και είναι παρόμοιο με τον Καδή. Κάποιος επιλέγεται να μεταμφιεστεί ως ιερέας και να παίξει το ρόλο του εξομολόγου.
Ο αποθαμένος
Ο νεκρός σκεπάζεται με άφθονο πράσινο (συνήθως γαϊδουράγκαθα, ξινίδες ) και αποκριάτικες κορδέλες. Ακούγονται μοιρολόγια και αυτοσχέδιες ψαλμωδίες. Ο νεκρός βρίσκεται στο φέρετρο ακίνητος.
Το συγκεκριμένο έθιμο γίνεται σε πολλά μέρη της Κρήτης αλλά με διάφορες παραλλαγές. Στο Σταυροχώρι Σητείας ονομάζεται «Πασχάλης». Η πομπή καταλήγει στη βρύση και με την απειλή νερού ο νεκρός … ανασταίνεται.
Στα Λευκόγεια Ρεθύμνου είναι το πιο διαδεδομένο Κρητικό έθιμο την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας.
Ο Αϊ Γιώργης
Ένας άντρας παριστάνει τον Αϊ Γιώργη νεκρό. Τον μοιρολογούν και του ζητούν συγχώρεση. Ο Άγιος παραμένει ακίνητος. Ένας «ασεβής» τρώει το σφουγγάτο του Αγίου, ο οποίος και δυσαρεστείται από την ασέβεια. Αναζητούν λοιπόν τον κλέφτη του σφουγγάτου, μια ομάδα «μουζομένων», όλοι λοιπόν ένας – ένας ακουμπάει στον Άγιου και του λέει: «να κολλήσω επαέ από μια αν έφαγα εγώ το σφουγγάτο»
Κάποιος, κάποια στιγμή… κολλάει πάνω στον Άγιο. Ο νεκρός Άγιος σηκώνεται και αγκαλιάζει το κλέφτη του σφουγγάτου, κολλώντας τον πάνω του.
Ο δράστης πια έχει αποκαλυφθεί και αρχίζουν οι γύρω του να τον χτυπούν με τον στρούμπο (ένα ύφασμα που στην άκρη του έχει ένα κόμπο).
Αν ο δράστης ξεφύγει, ο Άγιος σηκώνεται και τον κυνηγάει.
Η καμήλα
«Τέσσερα τεμάχια σανίδων έχουν καρφωθεί έτσι ώστε να είναι ευθυγραμμισμένο παραλληλεπίπεδο, η περιφέρεια δηλαδή της καμήλας. Ο σκελετός καλύπτεται μετά με κουβέρτες χρώματος σταχτί και μέσα στην κατασκευή μπαίνουν δυο ντελικανίδες και της δίνουν «ζωή»…»…. Περιγραφή του εθίμου από εφημερίδα της εποχής εκείνης.
Λεράδες
Η πιο χαρακτηριστική μεταμφίεση των Κρητών. Συναντόνται παντού σε όλη την επικράτεια του νησιού.
Μασκαράδες με δεμένες γύρω από τη μέση τους και τα χέρια τους μεγάλες κουδούνες, κατά κύριο λόγο κουδούνια των αιγοπροβάτων.
Στη νότια Κρήτη, οι Λεράδες έχουν αρχηγό το λεγόμενο Αράπη, που είναι ντυμένος με μαύρες προβιές προβάτων.
Αρκουδιάρηδες και αρκουδιάρικος χορός
Την Καθαρά Δευτέρα τα «Αποκριγιώματα» είναι ένα υπαίθριο ολοήμερο γλέντι με τραγόμορφους, ζωόμορφους κουδουνοφόρους, αρκουδιάρηδες, οργώματα και σπορά, παράσταση γάμου που παραπέμπει στα αρχαία Ανθεστήρια, γέννηση, εκφορά πεθαμένου, που τον κλαίνε με σόκιν μοιρολόγια και τον ανασταίνουν με ρακή, σατυρικά τραγούδια, κρασί, δωρεάν νηστίσιμα και τολμηρά πειράγματα.
