Μια πρώτη «νίκη» κατάφερε η ελληνική πλευρά στο θέμα της επιστροφής των 425 εκατ. ευρώ, γνωστού και ως «πακέτου Χατζηγάκη» που δόθηκε τον Ιανουάριο του 2009 από τον ΕΛΓΑ για έκτακτες αποζημιώσεις στους έλληνες γεωργούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποφάσισε την αναστολή της επιστροφής του εν λόγω ποσού έως την κανονική εκδίκαση της υπόθεσης.
Αναλυτικότερα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, διεξήχθη την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, το ακροατήριο στην υπόθεση Τ-52/12, Ελλάδα κατά Επιτροπής, με αντικείμενο την ακύρωση αποφάσεως της Επιτροπής με την οποία διατασσόταν η ανάκτηση 425 εκατομμυρίων ευρώ από τους Έλληνες γεωργούς.
Τον Ιανουάριο 2009, ο Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ) –δημόσιος οργανισμός ασφαλίσεως των γεωργικών εκμεταλλεύσεων έναντι ζημιών οφειλομένων σε φυσικούς κινδύνους– κατέβαλε στους Έλληνες γεωργούς αντισταθμίσεις ύψους 425 εκατομμυρίων ευρώ για ζημίες που προκλήθηκαν, το 2008 και το 2009, από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Πληροφορηθείσα τα μέτρα αυτά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαρακτήρισε τις πληρωμές αυτές παράνομες κρατικές ενισχύσεις ασύμβατες με την κοινή αγορά με απόφαση της 7ης Δεκεμβρίου 2011 και διέταξε την ανάκτηση των ενισχύσεων αυτών από τους δικαιούχους.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2012, η Ελλάδα άσκησε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προσφυγή με αίτημα την ακύρωση αυτής της αποφάσεως και με χωριστό δικόγραφο, της 18ης Μαΐου 2012, κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ζητώντας την αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως της Επιτροπής μέχρι να εκδοθεί η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου επί της προσφυγής.
Με τη διάταξη της 19ης Σεπτεμβρίου 2012 ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου δέχθηκε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η Ελληνική Δημοκρατία Εκτίμησε, μεταξύ άλλων, ότι υπό τις εξαιρετικές περιστάσεις που χαρακτηρίζουν σήμερα την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα, πρέπει να αναγνωριστεί η προτεραιότητα των συμφερόντων που επικαλείται η Ελληνική Δημοκρατία και τα οποία συνίστανται, αφενός, στη διασφάλιση της κοινωνικής γαλήνης και την αποτροπή κοινωνικών ταραχών και, αφετέρου, στη δυνατότητα συγκεντρώσεως του δυναμικού των φορολογικών της υπηρεσιών στο έργο που αυτή κρίνει ως πρωταρχικής σημασίας για τη χώρα.
