Συνήθεια παλιά, λαμπριάτικη, σε τούτον τον τόπο να παίρνουν οι άνθρωποι τα ιερά τους κειμήλια και να βγαίνουν στους δρόμους. Μπροστά το λάβαρο της Ανάστασης με την εικόνα του Χριστού ν' ανασύρει το γένος των ανθρώπων από τη φθορά, ξωπίσω εικόνες, ψαλμωδίες, ευχές, θυμιάματα, κι ολόγυρα οι μοσκοβολιές της ζείδωρης άνοιξης, λουλούδια και δέντρα.
Οι μικρές πασχαλινές λιτανεύσεις φτάνουν παντού, ακόμη και στο τελευταίο σπίτι, ακόμη και στους οίκους των απόντων αλλά εσαεί παρόντων κεκοιμημένων, σχηματίζοντας κύκλους προστασίας, άυλους αλλά πανίσχυρους, σύμφωνα με τις ζώσες πανάρχαιες δοξασίες μας.
Κυκλώνουν οι τελεστές του εθίμου τους οικισμούς, περιχαρακώνουν τους χώρους με την αγιοσύνη της μεγάλης γιορτής ανεγείροντας αδιαπέραστα τείχη· σ' αυτά τα άυλα τείχη θα προσκρούουν απειλές κι επιβουλές, λοιμοί και λιμοί, δυστυχίες κι αρρώστιες.
Ξεφυλλίζομε και φέτος, μέρα της πιο σιωπηλής Λαμπρής που γνωρίσαμε, τα ιερά και τα θέσμια, συμμετέχομε νοερά στα έθιμα που συμφύρουν το ανθρώπινο με το θείο, έτσι όπως συμφύρουν και το χτες με το σήμερα. Η άνοιξη διαβαίνει έξω από τ' ανοιχτά μας παράθυρα αλλά εμείς, ένας λαός που γνώρισε δυσκολίες πολλές, ξέρει ν' ανοίγει τις πόρτες της καρδιάς για να μπει στα σωθικά του!
Φέτος ανασύρομε από το μεγάλο θησαυροφυλάκιο της μνήμης τις ωραίες εικόνες του χτες. Έτσι, για να γίνουν και εικόνες του αύριο. Οι καθαγιαστικοί πασχαλιάτικοι κύκλοι θα είναι φέτος νοεροί, αλλά το ίδιο ζωντανοί και το ίδιο φερέσβιοι.
Τούτη την πασχαλιά χαράσσομε κι άλλους αδιαπέραστους κύκλους. Στην ευλογία της Ανάστασης και στα κελεύσματα της ελληνικής άνοιξης προσθέτομε τη δική μας ευθύνη, την ατομική, μαζί και την εγρήγορση της συλλογικής μας συνείδησης.
Από την (ευρύτεροι) οικογένεια του Νίκου και της Μαρίας Ψιλάκη πολλές - πολλές ευχές. Ας παραμείνουν εσαεί αδιαπέραστοι οι καθαγιαστικοί κύκλοι. Κι ας περιβάλλουν όλους τους ανθρώπους και όλα τα έθνη· όλον τον όμορφο πλανήτη - το ακριβότερο κι ομορφότερο δώρο που τόσο γενναιόδωρα μας πρόσφερε ο πλάστης του κόσμου.
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά!
Νίκος Ψιλάκης
