Ξυπνούν μνήμες από την υπόθεση απαγωγής του καθηγητή Πανεπιστημίου

Αναβιώνει την ερχόμενη Δευτέρα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ηρακλείου η υπόθεση της απαγωγής ενός Λασιθιώτη καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, τον Αύγουστο του 2010.

Η απαγωγή του καθηγητή σχετίζεται άμεσα με μια άλλη υπόθεση: Την εξαφάνιση της 20χρονης Αγγελικής Σταυρουλάκη, τα ίχνη της οποίας χάθηκαν τον Φλεβάρη του 2010 από το χωριό Ασή Γωνιά των Χανίων.

Η κοπέλα δεν βρέθηκε ποτέ, ωστόσο οι συγγενείς της στην προσπάθειά τους να φτάσουν τότε με κάθε τρόπο στον εντοπισμό της, στράφηκαν προς τον καθηγητή, με τον οποίο η 20χρονη διατηρούσε φιλικές σχέσεις.

Ο τελευταίος διαβεβαίωσε τους συγγενείς ότι δεν γνώριζε τίποτα σχετικό με την εξαφάνιση της Σταυρουλάκη, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να τους έπεισε.

Απαγωγή και ομηρεία

Ο καθηγητής είχε απαχθεί από τον αδερφό της αγνοούμενης κοπέλας και έναν φίλο του, από τον Κουτσουρά της Ιεράπετρας όπου παραθέριζε και είχε οδηγηθεί αρχικά στις Στάβιες και στη συνέχεια στη Βαγιωνιά, όπου κρατούνταν όμηρος για συνολικά έξι ημέρες.

Κατά τη διάρκεια της εξαήμερης ομηρείας του, ο 50χρονος δεχόταν από τους απαγωγείς του χτυπήματα στα χέρια, τα πόδια, την κοιλιά και την πλάτη, ενώ οι τελευταίοι δεν δίσταζαν να πυροβολούν στον αέρα με το πιστόλι τους και στη συνέχεια να το βάζουν στον κρόταφο του καθηγητή απειλώντάς τον ότι θα τον σκοτώσουν.

Χαρακτηριστικό της απόγνωσης, στην οποία είχε περιέλθει ο καθηγητής, είναι το γεγονός ότι επιχείρησε –ευτυχώς χωρίς επιτυχία- να αυτοκτονήσει!

Την έκτη ημέρα της ομηρείας του, οι απαγωγείς αποφάσισαν να τον απελευθερώσουν, καθώς και να παραδοθούν οι ίδιοι.

Σημειώνεται ότι εκτός από τους δύο βασικούς κατηγορούμενους, στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Ηρακλείου θα καθίσουν τέσσερα ακόμη άτομα τα οποία κατηγορούνται για συνδρομή σε απαγωγή.  

Άξιον αναφοράς είναι το γεγονός ότι ο καθηγητής ζήτησε από τη Δικαιοσύνη να μην διωχθούν ποινικά οι κατηγορούμενοι, καθώς «καταλαβαίνει τον πόνο τους» για την εξαφάνιση της Σταυρουλάκη, τα ίχνη της οποίας αγνοούνται μέχρι σήμερα.

του Νικόλα Αγγελίνου