Ένα δράμι δύναμης... στο Ηράκλειο, από τον Γ.Τζιτζικάκη (φωτο/βίντεο)!
Την Τετάρτη το απόγευμα 16 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιώργου Τζιτζικάκη «Ένα δράμι δύναμης», από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, παρουσία πολλών βιβλιόφιλων που ήθελαν να γνωρίσουν από κοντά το βραβευμένο συγγραφέα.
Ο συγγραφέας μαζί με την Ηρακλείωτισσα δημοσιογράφο Κατερίνα Μποτζάκη, διαβάζοντας το βιβλίο, ξεδίπλωσαν τις ιστορίες τριών γυναικών και του Νο, του ήρωα του βιβλίου, παρουσιάζοντας το μεγάλο πρόβλημα των ανθρώπων της νύχτας και του trafficking γυναικών.
«Υπάρχουν σκηνές που δεν έχουν μπει στο βιβλίο, γιατί ήταν πολύ σκληρές», εξομολογείται ο συγγραφέας. Η νύχτα δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια για σκέψη. Και οι άνθρωποι της έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται για να επιβιώνουν, επισημαίνει.
Ενώ η Κατερίνα Μποτζάκη αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο σημείο που ο ήρωας ερωτεύεται μέσα σε αυτό τον σκληρό κόσμο και αγωνίζεται για τα συναισθήματα του. Έναν άνθρωπο που έχει ξοδέψει τις ζωές των άλλων αναζητώντας την λύτρωση. Το "σκαντζοχοιράκι" έγινε στην διαδρομή γορίλας.
Η παρουσίαση του Γιώργου Τζιτζικάκη ήταν ωστόσο κατά κοινή ομολογία διαδραστικού χαρακτήρα, αφού ο βραβευμένος συγγραφέας έκανε συζήτηση με το κοινό και αντάλλαξε απόψεις για κοινωνικά θέματα που αφορούν τις ανθρώπινες σχέσεις, τον αγοραίο έρωτα, την έλλειψης ελέγχου παραβατικών συμπεριφορών και το μεγάλο ζήτημα του trafficking.
«Μέσα από αυτές τη δύσκολη πραγματικότητα θέλω να κάνω τον αναγνώστη να πάρει δύναμη», αναφέρει ο Γιώργος Τζιτζικάκης στους φίλους που τον παρακολουθούσαν.
Εξού και ο τίτλος «Ένα δράμι δύναμης» . Υπάρχει πάντα ελπίδα, υπάρχει πάντα φως σε όλα τα πράγματα που βιώνουμε και μας φαίνονται δύσκολα στη ζωή μας, αρκεί να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να την ανακαλύψει. Τα δύσκολα μπορούν να γίνουν εύκολα, και η δύναμη έστω και ένα δράμι έρχεται όταν τη ζητήσουμε, τονίζει ο συγγραφέας.
Ο Γιώργος Τζιτζικάκης συνεχίζει τη περιοδεία του για το νέο βιβλίο του, σε όλη την Ελλάδα, ελπίζοντας το βιβλιόφιλο κοινό να βρει στις σελίδες του «Ένα δράμι δύναμης» την σκέψη, τον προβληματισμό, την ελπίδα, τον έρωτα, την αγάπη και τελικά την λύτρωση.
«Ευχή σ’ το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων… Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι· κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσε τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Στάθη… ξέρεις τίποτα από κόλαση;»
Χαμηλώνει την πλάτη του και γέρνει πάνω απ’ το τραπέζι, σκύβει κι έρχεται πιο κοντά μου, σαν να θέλει να μοιραστεί μαζί μου ένα μυστικό.
«Περισσότερα απ’ όσα νομίζεις!»
«Και;»
«Ξέρω όσα πρέπει για να σου πω ότι κόλαση και παράδεισος δεν είναι φωτιές και λουλουδάκια κάπου ψηλά ή χαμηλά…»
Μιλάει και δείχνει πάνω κάτω με ανήσυχα φρύδια και τρεμάμενο δάχτυλο.
«Κόλαση και παράδεισος είναι εδώ, παντού τριγύρω μας, στην Αθήνα· ακριβώς μέσα στο κέντρο της! Ναι, έτσι είναι…»
Χτυπάει βέβαιος το δείκτη του στο τραπέζι και ρουφά λίγο καφέ καθώς τον ρωτώ: «Κι ο Θεός;»
«Χα χα χα! Θα με πνίξεις! Τι σ’ έπιασε ξημερώματα, ρε, και τα ρωτάς αυτά;»
Γελάει μα εγώ περιμένω μιαν απάντηση. Το πιάνει. Θέλει δε θέλει, φρενάρει το γέλιο του. Γάτος. Γάτος ο Στάθης.
«Οκέι… εντάξει! Λοιπόν… πιστεύω πως Θεός και Διάβολος είναι ο ίδιος τύπος!»
Απογοητεύομαι απ’ την απάντησή του. Δεν πιστεύουμε τα ίδια. Έχω δει στη ζωή μου τόση αδικαιολόγητη απουσία Θεού και τόση αχρείαστη παρουσία Διαβόλου, που αποκλείεται να ’ναι το ίδιο πρόσωπο.
«Εσένα; Ο Θεός ή ο Διάβολος σ’ έφερε στην Αθήνα; Από πού βαστά η σκούφια σου;»
Επιμένει. Τα πλάσματα της νύχτας δε μιλάνε όμως σε τυχαίους. Όσοι μίλησαν το μετάνιωσαν. Οπότε πρέπει να μην απαντήσω. Πρέπει να το βουλώσω. Πρέπει να κάνω αυτό που χρόνια ξέρω να κάνω τέλεια. Να το βουλώσω και να μη βγάλω τσιμουδιά. Να μπουκώσω τις φωνές όλων όσων σκέφτομαι, να τα στριμώξω, να τα πνίξω πάλι μέσα μου. Μα δεν μπορώ.
«Στάθη… έχεις δει ποτέ χιονισμένη αμμουδιά… καταμεσής καλοκαιριού;»
Με κοίταξε παραξενεμένος και τραβήχτηκε πίσω στην καρέκλα του σιωπηλός, μάλλον προσπαθώντας να κάνει εικόνα αυτό που του ’πα. Σίγουρα δεν θα κατάλαβε τι εννοούσα γιατί δεν του είπα τα επόμενα, παρά μόνο τα σκέφτηκα. Πως κάπως έτσι ήταν πάντα και εξακολουθεί να ’ναι η ζωή μου. Μια χιονισμένη αμμουδιά καταμεσής καλοκαιριού. Πάνω ψυχρή, κάτω καυτή και ενδιάμεσα παγιδευμένη, μονίμως να λιώνει. Αν έβαζες αρκετά βαθιά το χέρι σου, ίσως και να έφτανες αυτό που λέγεται «Η καρδιά μου», μα δεν μπορούσα να σου υποσχεθώ ότι θα την έβρισκες εκεί, την είχα χάσει κι εγώ από χρόνια· κουράστηκα να την ψάχνω πια. Και σαν το σκέφτηκα αυτό, μια βρύση από λόγια άνοιξε στο στόμα μου. Να πεις ότι ο Στάθης είχε κάνει την κατάλληλη ερώτηση; Ή μήπως τόσα χρόνια έσταζε σταγόνα σταγόνα η σιωπή, τόσο πολύ που τελικά με πλημμύρισε;
Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια, όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημα «Ο Ζητιάνος». Το μυθιστόρημα «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» (Ωκεανίδα, 2015) ψηφίστηκε από τους αναγνώστες ως ένα από τα δέκα επικρατέστερα σ α Βραβεία Βιβλίου Public για το 2016, στις κατηγορίες «Ελληνικό Μυθιστόρημα» και «Ηρωίδα Έμπνευση». Το Ένα δράμι δύναμης είναι το έκτο του βιβλίο.
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στο ξενοδοχείο ΑΤΛΑΝΤΙΣ, από τα Public Ηρακλείου.
Μάρα Μπέκα
