Με αφορμή την εορτή της γυναίκας το Δίκτυο Παρέμβασης Γυναικών Κρήτης νοιώθει την υποχρέωση της παρουσίας του στα όσα συμβαίνουν, σήμερα, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και την Ελληνική κοινωνία η οποία πλήττεται από την οικονομική κρίση και έρχεται να προστεθεί με πολύ δραματικό τρόπο στη ήδη άσχημη κατάσταση. Δραματική οικονομική κατάσταση που πλήττει, ιδιαίτερα, και βιώνει ο γυναικείος πληθυσμός.
Οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα που βιώνουν με τoν πιο έντονο τρόπο τα οξυμένα προβλήματα που δημιουργούνται τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στην οικογένεια και αυτό λόγω των πολλαπλών ρόλων τους ως εργαζόμενες, μητέρες και σύζυγοι.
Όταν το κοινωνικό κράτος απαξιώνεται είτε από εσωτερικές είτε από διεθνείς συγκυρίες, η γυναίκα είναι ο αδύναμος κρίκος, εκείνη είναι που βιώνει το χειρότερο. Όταν η οικονομία παύει να έχει αναπτυξιακή δυναμική, η γυναικεία επιχειρηματικότητα πλήττεται, κυρίως.
Συνεπώς εκείνο στο οποίο έχουμε υποχρέωση είναι να αντιληφθούμε αλλά κυρίως να δούμε, σε βάθος, τα προβλήματα της οικονομίας και πόσο αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα. Την γυναίκα την εργαζόμενη και την γυναίκα την άνεργη. Τη γυναίκα που καθημερινά βιώνει τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας. Και βέβαια μέσα από την οπτική αυτή δεν πρέπει να μας ξεφεύγει η γυναίκα μετανάστρια, που για κάποιους λόγους έτυχε να βρεθεί στη θέση αυτή, τη γυναίκα συνταξιούχο, τη γυναίκα αγρότισσα ή τη γυναίκα με το χαμηλό εισόδημα που προσπαθεί με κόπο να τα φέρει βόλτα και τις περισσότερες φορές δεν τα καταφέρνει.
Μην ξεχνάμε το κοινωνικό δικαίωμα που έχει η γυναίκα στην απασχόληση, στην εργασία, το κοινωνικό δικαίωμα που έχει σ ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, το δικαίωμα για ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες ποιότητας, στην εκπαίδευση, στην υγεία, το δικαίωμα που έχει να στήσει μια οικογένεια και να μπορεί να βλέπει τα παιδιά της να μεγαλώνουν μέσα σ ένα ασφαλές περιβάλλον και τέλος το δικαίωμα που έχει στην ασφάλεια, πράγμα που θα της εξασφαλίζει τα εντελώς απαραίτητα σε δύσκολες περιόδους.
Παρά την θεσμική κατοχύρωση περί ισότητας των δύο φύλλων και παρά το γεγονός ότι έχουν υπάρξει πολυετείς αγώνες, εν τούτοις οι γυναίκες είναι αυτές που προσλαμβάνονται δυσκολότερα, απολύονται πιο εύκολα, αμείβονται χαμηλότερα, συχνά ασκούν επαγγέλματα πολύ σκληρά ή που θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας.
Τι γίνεται λοιπόν εδώ, ζούμε, κατ ουσία σ ένα εργασιακό μεσαίωνα για τις γυναίκες; Παρά τα όσα λέγονται, τα όσα εξαγγέλλονται;
Η απόλυτος κακοποίηση.
Οι απολύσεις των γυναικών είναι πρώτες και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από αυτές των ανδρών, ακόμα και σε χώρες που είχαν επιδείξει υψηλό βαθμό απασχόλησης γυναικών, όπως η Αυστραλία.
Πρέπει να επισημανθεί εδώ το στοιχείο που έχει παρατηρηθεί ότι επιχειρήσεις που έχουν χρησιμοποιήσει γυναίκες σε θέσεις ευθύνης είχαν τις μικρότερες απώλειες όταν μια κρίση ξέσπασε. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η γυναίκα δείχνει να έχει μεγαλύτερη δυνατότητα συναίνεσης, συνεργασίας, ευελιξίας, προσαρμογής, χαρακτηριστικά που η γυναίκα ανέπτυξε στη διάρκεια των αιώνων λόγω των διπλών ρόλων που είχε την υποχρέωση να αντιμετωπίσει. Έχει το γυναικείο ένστικτο, την γυναικεία διαίσθηση.
Έχουμε υποχρέωση να σταθούμε, μπροστά, σε όλα αυτά τα προβλήματα και να τα αντιμετωπίσουμε. Δεν αρκεί να κάνουμε, πάλι, διαπιστώσεις, όπως ποιο είναι το μέγεθος της ανεργίας που πλήττει τις γυναίκες στη χώρα μας, σε σχέση με άλλες, το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Το πρόβλημα υφίσταται και κάτω από τις σημερινές συνθήκες δυστυχώς θα διογκώνεται.
Τι πρέπει να γίνει, πώς θα αντιμετωπισθεί η κατάσταση.
Η πρόοδος που έχει σημειωθεί παρά τα όσα διαλαλούν και υπόσχονται, οι εκάστοτε που κατέχουν την εξουσία, οποιασδήποτε απόχρωσης, είναι άνευ σημασίας κάποιες φορές μάλιστα και αρνητική.
Ζητήματα που έχουν άμεση σχέση και επηρεάζουν ή επηρεάζονται από τη γυναικεία παρουσία πρέπει να βρίσκονται πάντα στη πρώτη γραμμή και μέσα από συνεχείς δράσεις να υποστηρίζονται. Μερικά από αυτά τα ζητήματα όπως είναι η στήριξη και η σύνταξη της ανασφάλιστης νοικοκυράς, η επάρκεια των βρεφονηπιακών σταθμών, η ιατρική μέριμνα, η φορολογική ελάφρυνση, η στήριξη των γυναικών σε περιπτώσεις βίας από εσωτερικούς (ενδοοικογενειακή βία) ή εξωτερικούς παράγοντες, το δικαίωμα στην απασχόληση, το κοινωνικό δικαίωμα για ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, το κοινωνικό δικαίωμα στην ασφάλεια είναι μερικά από αυτά που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το αγωνιστικό πλαίσιο διεκδίκησης τους.
Σε τούτο τον κόσμο δεν γίνεται να εκλείψει η γυναίκα. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει, να επιτευχθεί χωρίς αυτήν. Σε αυτήν οφείλεται η διαιώνιση του είδους. Ας το καταλάβουν, επιτέλους, όλοι. Όλοι αυτοί οι θεωρητικοί και τεχνοκράτες. Αυτοί που οδήγησαν την υφήλιο σε βαθειά οικονομική κρίση. Ολόκληρος ο κόσμος αφέθηκε στα λεγόμενα και τις πρακτικές τους. Που δεν είχαν καμία βάση. Και δυστυχώς όλα τώρα βουλιάζουν. Τρέχουν όλοι τώρα να εφαρμόσουν τις παλιές δοκιμασμένες συνταγές.
Απαιτείται λοιπόν, τώρα αγώνας, επιμονή και ρήξη.
