Mετά από την έκδοση σχετικού νόμου όπου θεσπίζεται το δικαίωμα στους ανασφάλιστους και σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις δημόσιες δομές υγείας για την παροχή νοσηλευτικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το Κοινωνικό ιατρείο βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη προσδιορισμού του σκοπού της ύπαρξής του και επαναδιατύπωσης των αρχών του.
Αναλυτικά σε σχετική ανακοίνωση αναφέροντα τα εξής:
Ενημερώνουμε τους προσερχόμενους στο ΚΙΦΑ για τα νέα δεδομένα και τηρούμε στάση αναμονής σχετικά με την εφαρμογή του νόμου.
Οι διαπιστώσεις μας είναι οι εξής:
- Οσον αφορά την συνταγογράφηση και τις διαγνωστικές εξετάσεις φαίνεται ότι η πρόσβαση προς το παρόν έχει βελτιωθεί.
- Όσον αφορά όμως την φαρμακευτική κάλυψη
- η μηδενική συμμετοχή για τις ευάλωτες ομάδες και τους πρώην δικαιούχους ΕΚΑΣ αφορά μόνο την επιλογή του ποσοστού κατά την διαδικασία της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης διότι η τελική συμμετοχή (λόγω της διαφοράς μεταξύ της λιανικής και ασφαλιστικής τιμής των φαρμάκων) κάθε άλλο παρά μηδενική είναι.
-ο κύριος όγκος του προβλήματος, που είναι ο διαρκώς πολλαπλασιαζόμενος αριθμός των ανασφάλιστων μένει ανέγγιχτος, καθώς όλοι όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 2.400 ευρώ ετησίως, θα πληρώνουν την (καθόλου μικρή) συμμετοχή τους στα φάρμακα - το ίδιο όπως και οι ασφαλισμένοι (που πληρώνουν για τα φάρμακά τους ποσοστά συνήθως πάνω από 50%).
-Όσον αφορά το χώρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης στο Ηράκλειο
το ΠΕΔΥ, παραμένει υποστελεχωμένο και απαξιωμένο στο σύνολό του αφού σε κάποιες ειδικότητες δεν υπάρχει καμία κάλυψη (δεν υπάρχουν ΩΡΛ, νευρολόγος, ψυχίατρος, γαστρεντερολόγος, ενδοκρινολόγος , ρευματολόγος , δερματολόγος και μόνο σε μηνιαία βάση γυναικολόγος) ενώ τα προβλήματα από τα ελλείμματα στην Πρωτοβάθμια μετακυλίονται στα ήδη επιβαρυμένα Νοσοκομεία.
Ταυτόχρονα το πολιτικό, οικονομικό και εργασιακό πλαίσιο στη χώρα καθορίζεται από τα παρακάτω τεράστια έως ανυπέρβλητα εμπόδια:
-την υπο-χρηματοδότηση (3o μνημόνιο , “κόφτης” με διαρκείς και επ’ άπειρον περικοπές αδιακρίτως μεταξύ μισθών, συντάξεων, Παιδείας και Υγείας, όταν το έλλειμμα ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια που ορίζουν οι δανειστές )
-το ποσοστό της ανεργίας που ανέρχεται συνολικά στο 24%, του μεγάλου αριθμού επισφαλώς εργαζόμενων και όσων βρίσκονται σε καθεστώς “άνεργης” εργασίας (πάνω από μισό εκατομμύριο μισθωτοί που έχουν αποδοχές μικρότερες ακόμα από τον νομοθετημένο κατώτατο μισθό των 586 ευρώ (μεικτά) και 126.956 εργαζόμενοι που «επιβιώνουν» με μισθούς των 100 ευρώ τον μήνα
-τις επικείμενες αλλαγές στα εργασιακά (απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων και κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων)
Με πρόσθετο δεδομένο ότι οι εργαζόμενοι-ασφαλισμένοι έχουν χάσει το 50% της αγοραστικής τους δύναμης είναι προφανές ότι η φτωχοποίηση της κοινωνίας στο τόπο μας συνεχίζεται άρα πλέον δεν θα μιλάμε για 2.500.000 ανασφάλιστους αλλά για ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων ασφαλισμένων και ανασφάλιστων σε οικονομική ανέχεια.
Όλα τα προηγούμενα σημαίνουν ότι εξακολουθεί βεβαίως να υπάρχει, πιο επιτακτική από πριν, η ανάγκη που γέννησε τα κοινωνικά ιατρεία και διευρυμένη από δω και στο εξής σε ένα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Αυτή την ανάγκη αναγνωρίζουμε ότι είναι ανέφικτο να την καλύψουμε .
Όμως είμαστε εδώ σαν αυτόνομη συλλογικότητα, προερχόμενη από την ίδια την κοινωνία, για να δηλώνουμε έμπρακτα την παρουσία και την αλληλεγγύη μας και να αναζητάμε την απάντηση σε ένα θεμελιώδες ερώτημα που διατυπώνουμε από την αρχή της σύστασής μας .
Τι υγεία θέλουμε να έχουμε; Ένα προϊόν της αγοράς ή μια συνθήκη ύπαρξης και ένα κοινωνικό δικαίωμα;
Με την ενσωμάτωση της υγείας στην μακροοικονομία και την απεριόριστη ιατρικοποίηση ο ψυχικός και ο κοινωνικός συντελεστής της υγείας πέρασαν στο περιθώριο και αποθεώθηκε ο βιολογικός. Οι στατιστικές μας αποκαλύπτουν ότι οι άνθρωποι αρρωσταίνουν κυρίως γιατί ζουν σε ένα νοσογόνο, επισφαλές και πλήρως αποσταθεροποιημένο οικονομικό, κοινωνικό, εργασιακό περιβάλλον και λιγότερο γιατί έχουν μειωθεί οι άμεσες παροχές της περίθαλψης.
Είναι επομένως εξ ίσου επιτακτική η ανάγκη να διευρυνθεί ο κοινωνικός ρόλος του ιατρείου.
Αποφασίσαμε ότι το ΚΙΦΑ θα είναι ανοιχτό προς τις εξής κατευθύνσεις
Ανοιχτό στο μέτρο των δυνατοτήτων μας προς όλους ανεξαιρέτως – ανασφάλιστους και ασφαλισμένους, πρόσφυγες και μετανάστες αλλά και στους εθελοντές μας, παρέχοντας όπως πριν τις υπηρεσίες μας και όσα φάρμακα διαθέτουμε, προσπαθώντας να αποφεύγουμε την διεκπεραιωτική συνταγογράφηση και τον μηχανικό τρόπο λειτουργίας .
Ανοιχτό προς στο ευρύ κοινό με δράσεις ευαισθητοποίησης, ομάδες πρόληψης, αυτοβοήθειας, αυτο-επιμόρφωσης και ενημερωτικά σεμινάρια, με παρουσία στο κέντρο της πόλης και την δημιουργία ενός παρατηρητηρίου για την υγεία προκειμένου να γίνεται καταγραφή των προβλημάτων τοπικών και μη
Καθώς και ανοιχτό ως προς την διερεύνηση της ολιστικής προσέγγισης (με την έννοια που ο Ιπποκράτης και ο Πλάτωνας διατύπωσαν τις αρχές της ιατρικής) και την αποκατάσταση μιας νέας σχέσης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου
Όσον αφορά τους ειδικούς υγείας υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη για οδοντιάτρους, παθολόγους, ψυχιάτρους , ψυχολόγους , μαίες και κοινωνικούς λειτουργούς
Καλούμε όσους συμφωνούν με αυτές τις αρχές και τους εμπνέουν οι ίδιες αξίες να δουλέψουμε μαζί.
Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και μας αφορά όλους.
Για επικοινωνία και δήλωση ενδιαφέροντος για συγκεκριμένη δράση [email protected]
