Λίγο πριν από την ολοκλήρωση της περιοδικής έκθεσης της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών «ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΕΣ. Από την Ιστορία του Ανθρώπου» στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, ο Αντώνης Κωτίδης, Ιστορικός της Τέχνης, θα μιλήσει στο φιλότεχνο κοινό της πόλης για Σημεία και τέρατα: Η κοινωνική διάσταση της ζωγραφικής του Διαμαντή Διαμαντόπουλου, το Σάββατο, 9 Φεβρουαρίου 2019, ώρα 11.30΄, στο αμφιθέατρο Γιάννη Περτσελάκη.
Η ομιλία του Αντώνη Κωτίδη θα περιστραφεί γύρω από τα έργα της περιοδικής έκθεσης του Μουσείου που αποτελούν την αιχμή της κοινωνικής συνείδησης του καλλιτέχνη. Για να γίνει κατανοητή αυτή η πτυχή είναι απαραίτητο να ενταχθεί στη συνολική φυσιογνωμία του έργου του Διαμαντόπουλου τόσο στο πλαίσιο της γενιάς του ζωγράφου, της λεγόμενης Γενιάς του Τριάντα της οποίας ο καλλιτέχνης είναι εξέχουσα μορφή, όσο και στον ευρύτερο ορίζοντα των δύο μεγάλων ρευμάτων της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, που είναι γνωστά ως Μοντερνισμός και «Παράδοση».
Στην περιοδική έκθεση του Ι.Μ.Κ. παρουσιάζονται εννέα επιλεγμένα έργα του Διαμαντή Διαμαντόπουλου από τη Συλλογή Σύγχρονης Τέχνης του Ζαχαρία Πορταλάκη [Χρωματική σπουδή, Tα μωρά, Ο σκοτωμένος, Τερατολογία 12, Τερατολογία 14, Τερατολογία 16 (Η μάνα), Τερατολογία 18, Τερατολογία 19 και Τερατολογία 20]. Τα έργα αυτά εντάσσονται ίσως στην πιο αμφιλεγόμενη ενότητα του ζωγράφου, που ο ίδιος ονόμαζε «Ιστορία του Ανθρώπου» ή «Τερατολογίες». Φιλοτεχνούνται στην κρίσιμη μεταπολεμική περίοδο, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσο πολύπτυχο φυλλάδιο που διανέμεται δωρεάν και αναλυτικός έγχρωμος κατάλογος (ελληνικά, αγγλικά), που διατίθεται στο IMK Shop, και περιλαμβάνει τρεις διεισδυτικές μελέτες με την υπογραφή των Ιστορικών της Τέχνης Αντώνη Κωτίδη, Μανώλη Μαυρομμάτη και Μάνου Στεφανίδη.
*Ο Αντώνης Κωτίδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει Ιστορία της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έχει γράψει τα βιβλία: Ο ζωγράφος Μαλέας (1982), Για τον Παρθένη (1984), Μοντερνισμός και «Παράδοση» στην ελληνική τέχνη του μεσοπολέμου (1993), Η ζωγραφική του 19ου αιώνα – Ελληνική τέχνη (1995), Μαλέας (2000), Αλέξης Μπαρκόφ (2000), Το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης (2000). Έχει συνεργαστεί σε συλλογικές εκδόσεις όπως η ελληνική έκδοση Rizzoli – Όλο το έργο του Ραφαήλ (1995), Παγκόσμια τέχνη της εκπαιδευτικής ελληνικής εγκυκλοπαίδειας (1998), Τέτσης (1999), Το λεξικό Ελλήνων καλλιτεχνών της Μέλισσας (1997-2000), Η ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ΙΣΤ΄ (2000), Εθνική πινακοθήκη 100 χρόνια – Τέσσερις αιώνες νεοελληνικής ζωγραφικής (2000) κ.ά. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε ειδικά και ευρύτερης κυκλοφορίας έντυπα.
Είσοδος ελεύθερη
