«Γιορτή του Πατέρα, δεν έχουμε;». Αυτό είναι ένα παράπονο που ακούγεται συχνά , από ανδρικά χείλη. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένο, αν αναλογιστούμε πόσες τέτοιες γιορτές έχουμε μέσα στο χρόνο, με πιο γνωστή ίσως την «Ημέρα της Μητέρας».
Και όμως, έχουμε και Γιορτή του Πατέρα!
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Σοροπτιμιστικού ομίλου Ηρακλείου, η Γιορτή αυτή ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Ουάσιγκτον, στις 19 Ιουνίου 1910.
Τη γιορτή του Πατέρα την εμπνεύσθηκε η ευαίσθητη κόρη Sonora Smart Dodd, προς τιμήν του πατέρα της William Smart, που ανέθρεψε μόνος του με πολλή αγάπη τα έξι του παιδιά, αφού έχασε τη γυναίκα του στον τοκετό του έκτου παιδιού.
Η Γιορτή αυτή εξαπλώθηκε σιγά-σιγά στις ΗΠΑ, μέχρις ότου καθιερώθηκε η 3η Κυριακή του Ιουνίου, με Προεδρικό Διάταγμα του Προέδρου Lyndon Johnson, το 1966.
Η ημερομηνία αυτή έχει υιοθετηθεί από τις περισσότερες χώρες της Αμερικής και της Ευρώπης, ενώ υπάρχουν και διαφοροποιήσεις όπως στην Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία, όπου ως ημερομηνία έχει κρατηθεί η 1η Κυριακή του Σεπτεμβρίου.
Αν ανατρέξουμε στο επετειολόγιο των «Παγκόσμιων Ημερών», θα καταμετρήσουμε τέτοιες «Ημέρες» πιο πολλές ίσως και από όλες τις Ημέρες του Χρόνου, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο «σοβαρές».
Όποιες κι αν είναι όμως οι ενστάσεις μας για τη σκοπιμότητα του εορτασμού αυτών των «Ημερών», για την «Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα»,δεν θα πρέπει να προβάλουμε καμία ένσταση: αν μη τι άλλο, είναι οφειλόμενη απόδοση δικαίου, απέναντι στην πολυσυζητημένη «Ημέρα της Μητέρας».
Διότι, αν ίσως σε περασμένες εποχές, ο ρόλος του Πατέρα δεν μπορούσε να σταθεί συγκρίσιμα δίπλα στον ρόλο της Μητέρας, σήμερα, οι όροι και οι συνθήκες έχουν αλλάξει:
- Από τον απόμακρο Πατέρα-στυλοβάτη του σπιτιού, κουβαλητή, δίκαιο κριτή και τιμωρό, έχουμε περάσει στον τρυφερό Πατέρα-συμμέτοχο επί ίσοις όροις στην ανατροφή των παιδιών.
- Αλλά και ο ρόλος της Μητέρας έχει διαφοροποιηθεί μέσα από τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες.
Μάλιστα, οι σύγχρονοι κοινωνιολόγοι και παιδοψυχολόγοι, τονίζουν ιδιαίτερα, ως απολύτως αναγκαία την «ισότιμη συμμετοχή» του πατέρα, στην ανατροφή των παιδιών για την ισόρροπη ανάπτυξή τους.
Η «Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα», λοιπόν, είναι εδώ!
- Ας τη δούμε ως αφορμή για να σκεφθούμε και να τιμήσουμε τον κάθε Πατέρα ξεχωριστά, αυτόν που έχουμε δίπλα μας και αυτόν που έχει φύγει.
- Ας δείξουμε στον Πατέρα το σεβασμό και την αγάπη μας με ένα καλό λόγο, ας του εκφράσουμε την αναγνώριση και την ευγνωμοσύνη μας.
- Ας διδάξουμε τα παιδιά μας να τιμούν τον Πατέρα, τον Παππού, τον Προπάππου.
Ίσως έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς βλέπει τον πατέρα του ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του:
6 ετών: Ο πατέρας τα ξέρει όλα.
10 ετών: Ο πατέρας ξέρει πολλά.
15 ετών: Ο πατέρας δεν ξέρει τίποτα.
20 ετών: Ο πατέρας ξέρει αρκετά.
30 ετών: Μπορούμε να ζητήσουμε
και του πατέρα τη γνώμη.
40 ετών: Παρ΄όλα αυτά ο πατέρας
κάτι ξέρει περισσότερο.
50 ετών: Ο πατέρας όλα τα ξέρει.
60 ετών: Αχ ! και να ζούσε ο πατέρας
για να ζητήσουμε τη γνώμη του.
Ο Σοροπτιμιστικός Όμιλος Ηρακλείου, έχει καθιερώσει να εορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα κάθε χρόνο, ως οφειλόμενη τιμή στο «μισό του ουρανού», που, χέρι-χέρι με το άλλο μισό, πηγαίνει τον κόσμο μπροστά.
Για φέτος, την Κυριακή 15 Ιουνίου, ο Όμιλος επέλεξε να τιμήσει ένα αφοσιωμένο πατέρα και καταξιωμένο γλύπτη, τον Μανόλη Τζομπανάκη, για την προσφορά του στην οικογένεια, την τέχνη και την κοινωνία. Έτσι, τα μέλη του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Ηρακλείου, το μεσημέρι της Κυριακής, θα ξεναγηθούν από τον ίδιο στο εργαστήριό του στις Αρχάνες και στη συνέχεια θα επιδοθεί στον τιμώμενο τιμητική πλακέτα. Στο πρόσωπο του Μανόλη Τζομπανάκη, τιμώνται και οι πατέρες του Ομίλου αλλά και κάθε πατέρας που με τη ζωή του φωτίζει και στηρίζει τα παιδιά του.
