Ένα εργαλείο στα χέρια των αγροτών το οποίο θα έπρεπε να είναι το πρώτο που θα στηρίζει τους ελαιοπαραγωγούς της Κρήτης, είναι αυτό των εκπαιδευτικών σεμιναρίων των Οργανώσεων Ελαιουργικών Φορέων.
Παρά το γεγονός ότι και στην Κρήτη πραγματοποιούνται αυτές οι πρωτοβουλίες, με στόχο να καλυφθεί το ευρύ φάσμα των καλλιεργητικών τεχνικών της ελαιοκαλλιέργειας, να επιτευχθεί η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελαιοκαλλιέργειας η ενίσχυση τους με αγροτικό εξοπλισμό, η εκπαίδευση τους και φυσικά η βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου, αυτά τα σεμινάρια δεν είναι στην πρώτη... γραμμή.
Πρόκειται για πρωτοβουλίες που υλοποιούνται μέσα από τις παρακρατήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ που γίνονται στην επιδότηση του ελαιολάδου, υπό τη σκέπη του εκάστοτε Αγροτικού Συνεταιρισμού που έχει ελαιουργείο και μια ομάδα παραγωγών.
Είναι όπως λέει το μέλος της ΟΑΣΝΗ Μιχάλης Καμπιτάκης, ό,τι σημαντικότερο έχει τεθεί σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια για τον αγρότη. Γιατί είναι το «κλειδί» για να επιτευχθεί η ποιοτικότερη και πιο σωστή – από κάθε άποψη- καλλιέργεια και παραγωγή ελαιολάδου.
Και παρά το γεγονός ότι ισχύουν όλα αυτά, υπάρχει θέμα με τη συμμετοχή των Συνεταιρισμών στην Κρήτη, καθώς ενώ υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον, πάρα πολλοί Συνεταιρισμοί έχουν ήδη αποκλειστεί. Ενώ σε περιπτώσεις που δεν είχαμε τον αποκλεισμό τους, είχαμε τη μείωση των κονδυλίων.
Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι να μην μπορούν να πραγματοποιηθούν όλες οι δράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να ωφελήσουν τους παραγωγούς. Η μείωση της χρηματοδότησης, οδήγησε στην αδυναμία κάλυψης των αναγκών των αγροτών της Κρήτης, τη στιγμή που το νησί συνεισφέρει πάνω από το 50% των χρημάτων που συγκεντρώνονται για τον ΟΕΦ.
Χρήματα που προέρχονται από τις κρατήσεις των επιδοτήσεων των ελαιοπαραγωγών, που γίνονται από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, από τον οποίο ξαναμοιράζονται έπειτα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι λοιπόν ότι ενώ η Κρήτη προσφέρει τόσα πολλά, λαμβάνει πίσω μόλις το 25% των κονδυλίων!
Ανδρέας Κριτσωτάκης
