Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί ένα ανυπέρβλητο γεγονός παλλαϊκής αντίστασης, απέναντι σε οργανωμένο και πάνοπλο εισβολέα, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H Γερμανική επίθεση της 20ης Μαΐου 1941, αφύπνισε την Κρητική Ψυχή. Οι μακραίωνοι αγώνες για ελευθερία είχαν χαλυβδώσει το φρόνημα της τόλμης και της αυτοθυσίας προς υπεράσπιση του πατρίου εδάφους.
Μαζί με τις ολιγάριθμες συμμαχικές δυνάμεις που είχαν μείνει στην Κρήτη, οι κάτοικοι του νησιού, με πρωτόγονα και αυτοσχέδια μέσα, πολέμησαν ηρωικά από την πρώτη στιγμή της εφόδου των Γερμανών αλεξιπτωτιστών. Η άνιση αυτή μάχη αναπτέρωσε το ηθικό των σκλαβωμένων λαών της Ευρώπης στον αγώνα κατά των Δυνάμεων του Άξονα.
Με την επικράτηση, στις αρχές Ιουνίου 1941, των Ναζιστικών στρατευμάτων –μια πύρρεια, πραγματικά, νίκη, με χιλιάδες νεκρούς– και ως την τελική ήττα των Κατακτητών, το 1945, οι Κρητικοί, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να μάχονται σε πολλές αντιστασιακές ομάδες, θα υποστούν ως αντίποινα: εκτελέσεις, φυλακίσεις, εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αλλά δεν θα λυγίσουν.
Με οικογένειες ορφανεμένες και απεριόριστες καταστροφές, στο τέλος του Πολέμου, ο λαός του νησιού μας παρέμενε ακόμη όρθιος, με την υπερηφάνεια και την πεποίθηση ότι έπραξε το καθήκον του υπερασπιζόμενος με πάθος ιδανικά και αξίες: την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία του τόπου, την Τιμή και την Αξιοπρέπεια, τον ανιδιοτελή Πατριωτισμό.
