Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου, στο Πολύκεντρο νεολαίας, το Σάββατο 22/2/2020, με θέμα «Νέοι, φύλο και εργασιακή επισφάλεια, νέες προκλήσεις για την Αριστερά», με κεντρική ομιλήτρια την Μαρία Καραμεσίνη, πρ. διοικήτρια ΟΑΕΔ, καθ. Παντείου Πανεπιστημίου, συζητήθηκαν θέματα ανισοτήτων και διακρίσεων στον εργασιακό χώρο, τοποθέτηση έκανε και ο βουλευτής Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Βαρδάκης, ο οποίος απευθυνόμενος στους νέους είπε τα ακόλουθα:
«Διάκριση είναι οποιαδήποτε μη ευνοϊκή μεταχείριση σε βάρος κάποιου βάσει ηλικίας, φύλου, θρησκευτικών πεποιθήσεων, αναπηρίας, φυλής.
Στον χώρο της εργασίας αυτό γίνεται αντιληπτό, είτε από μισθολογικές διαφορές είτε από κακές συμπεριφορές σε βάρος κάποιου εντός του εργασιακού χώρου.
Έτσι, διακρίσεις μπορεί να υποστεί κάποιος από τον εργοδότη, από τους συνεργάτες, από πελάτες.
Σε ότι αφορά μισθολογικές διακρίσεις υπάρχουν άμεσες και έμμεσες.
Άμεσες όταν δύο άτομα με τα ίδια τυπικά προσόντα, στις ίδιες θέσεις εργασίας αμείβονται διαφορετικά.
Έμμεσες, όταν δύο άτομα με το ίδιο επίπεδο εκπαίδευσης αμείβονται διαφορετικά, επειδή απασχολούνται σε διαφορετικές θέσεις στην ιεραρχία ή σε σχέση εργασίας διαφορετικού χρονικού ορίζοντα.
Οι διακρίσεις πολλές φορές εκκινούν από προκατειλημμένες αντιλήψεις, σε σχέση με το φύλο ή την ηλικία, ή συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των εργαζόμενων με αποτέλεσμα μισθολογικές διαφορές σε βάρος νέων, γυναικών, αναπήρων ή μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Οι διακρίσεις και οι ανισότητες δεν αφορούν μόνο το μισθό, αλλά και τις περιορισμένες ευκαιρίες εργασίας των γυναικών, των νέων, των ευάλωτων ομάδων πληθυσμού, και έχουν επίπτωση τόσο στην εργασιακή τους εξέλιξη αλλά και την προτίμηση απόλυσης των ίδιων ομάδων στην περίπτωση συρρίκνωσης του εργατικού δυναμικού μιας επιχείρησης.
Συγκεκριμένα οι διακρίσεις σε βάρος τους παρατηρούνται:
1) Κατά την πρόσληψη
2) Κατά την προαγωγή
3) Κατά την απόλυση.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι επαγγέλματα στα οποία απασχολούνται ως επί το πλείστον γυναίκες, αμείβονται με χαμηλότερους μισθούς από επαγγέλματα που εκτελούνται κυρίως από άντρες.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, πρώτα θύματά της, ήταν οι νέοι και οι γυναίκες, άλλα και γενικότερα οι ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.
Ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στόχος μας ήταν η στήριξη αυτών των ομάδων πληθυσμού με προγράμματα εργασίας, αλλά και συνολικότερα η στήριξη όλης της κοινωνίας με την οικοδόμηση αρχικά «παράλληλου προγράμματος» και μετά την έξοδο από τα μνημόνια με νομοθετικές πρωτοβουλίες υπέρ του παραγωγικού πληθυσμού και θωράκιση της εργασίας με την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, και την επεκτασιμότητά τους, την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11%, κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, μία «θεσμοθετημένη» ηλικιακή διάκριση/ανισότητα εις βάρος των νέων, τη θέσπιση του βάσιμου λόγου απόλυσης, την αποτροπή ομαδικών απολύσεων, την χρηματοδότηση της έρευνας για να κρατήσουμε τους νέους επιστήμονες στον τόπο μας, του εντατικούς ελέγχους του ΣΕΠΕ για την πάταξη της ανασφάλιστης εργασίας, το δικαίωμα του εργαζομένου να προσφεύγει στη διαιτησία, και πολλά άλλα.
Σήμερα, με μια κυβέρνηση λάτρη του νεοφιλελευθερισμού, η εργασία πλήττεται εκ νέου βάναυσα! Όχι λόγω δυσμενών οικονομικών συνθηκών αλλά από επιλογή και ιδεολογική μεροληψία της ΝΔ υπέρ των λίγων και οικονομικά ισχυρών.
Ότι χτίστηκε τα τελευταία χρόνια γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια όλων μας.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να αποσαφηνιστεί ότι οι στερεοτυπικές κοινωνικές αντιλήψεις, οι διακρίσεις και οι ανισότητες που προκύπτουν στην εργασία, δε βασίζονται σε βιολογικές διαφορές (ειδικά μεταξύ των δύο φύλων), πρόκειται για κοινωνικό δημιούργημα που διαιωνίζει και αναπαράγει πρότυπα κατά το δοκούν μέσα από την κουλτούρα, τη δομή της οικογένειας, του σχολείου κατά την διαδικασία της κοινωνικοποίησης.
Ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός προάγει τις εργασιακές ανισότητες βάσει πατροπαράδοτων στερεοτύπων και προκαταλήψεων και αυτό είναι αξιοσημείωτο και μας γυρνάει σε σκοτεινές εποχές.
Ή για να το θέσουμε ορθότερα, οι παραδοσιακοί ρόλοι, η αναπαραγωγή παραδοσιακών καταπιεστικών μοντέλων, χρησιμοποιείται εντέχνως ως κάλυμμα για την ικανοποίηση μόνο των οικονομικών συμφερόντων των ισχυρών.
Ο κ. Μητσοτάκης εκφράζει τη Θατσερική μορφή του νεοφιλελευθερισμου, δηλαδή διάλυση του όποιου κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, συρρίκνωση δημόσιων υπηρεσιών, απολύσεις, περαιτέρω μείωση μισθών, προσαρμογή της παιδείας και υγείας στις ανάγκες και την εξυπηρέτηση μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.»
