Ο ποντοπόρος ταξιδευτής έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι. Ο Μανώλης Ροδανάκης, ο Στειακός ναυτικός, συγγραφέας και ποιητής έφυγε σήμερα, αφού υπηρέτησε με συνέπεια το … λειτούργημα του ταξιδευτή όχι μόνο στα μπάρκα και τα επαγγελματικά ταξίδια του αλλά και στην λογοτεχνία.
Παραγωγός και αποδέκτης συναισθημάτων, ο Μανώλης Ροδανάκης μέτρησε εκατομμύρια ναυτικά μίλια στον περίπλου των πόντων και κατέγραψε περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια υπερπόντιων ταξιδιών της περασμένης γενιάς. Ο Μανώλης Ροδανάκης γεννήθηκε στη Ζάκρο Λασιθίου. Σπούδασε μηχανικός Εμπορικού Ναυτικού. Σαν ναυτεργάτης ακολούθησε τους δρόμους της θάλασσας και βάλθηκε να στριμώξει τα ταξίδια ολόκληρης ζωής στις σελίδες των βιβλίων. Στην απεραντοσύνη των ωκεανών έζησε φουρτούνες και μπουνάτσες..
Ποντοπόρος ταξιδευτής, ο συγγραφέας Μανώλης Ροδανάκης στα βιβλία του ξεδίπλωνε με νοσταλγία τους χάρτες του χρόνου, καταγράφοντας τις ρότες υπερπόντιων ταξιδιών, προτού χαθούν τα ίχνη τους στην ομίχλη.
Τα γεγονότα που περιγράφει ο Ροδανάκης στα βιβλία του όπως το «Ταξιδευτές στα Πέλαγα» φαντάζουν εξωπραγματικά, είναι όμως αληθινές εικόνες και χρώματα ενός κόσμου μιας άλλης εποχής. Συνέβησαν στις δύσβατες ρότες των ωκεανών, σε ανθρώπους με ψυχή και ταυτότητα. Αφήνουν γεύση αλμύρας, στην μπουνάτσα, στη δίνη των κυμάτων, στο τρίξιμο της λαμαρίνας, όταν οι φουρτούνες έμοιαζαν με αιώνες.
Η ταξιδιωτική γραφή του Μανώλη Ροδανάκη, βαθιά εξομολογητική, μετέφερε έναν πλούτο πληροφοριών για τον κόσμο της θάλασσας και τη ναυτική κοινωνία, αναπλάθοντας άλλοτε με γοητεία και άλλοτε με ρεαλισμό μια ολόκληρη εποχή.
Συγκινητικά είναι αυτά που αφήνουν στη σελίδα του στο facebook οι φίλοι του " Θάλασσες φουρτουνιασμένες συνάντησες, κύματα δαιμονισμένα, αέρηδες μανιακούς .. κι τους ξεπέρασες!! Μάλλον γι αυτό σε πήρε μαζί του ΕΚΕΙΝΟΣ, γιατί θέλει ΑΛΥΓΙΣΤΟΥΣ - ΔΥΝΑΤΟΥΣ - ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ!!! Μας σημάδεψες, όλους εμάς που σε γνωρίσαμε!!! Σ 'ευχαριστούμε που βρέθηκες στο διάβα μας, ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΕ ΜΙΝΩΙΚΕ!!!! ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΝΕ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕ ΦΙΛΕ ΜΑΣ!!!!!!
Βασιλική Κανόνη
Υπάρχουν άνθρωποι που ανοίγουν δρόμο και οδηγούν μπροστά.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να διακρίνουν το ουσιώδες ανάμεσα στα ανούσια. Υπάρχουν άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό, άνθρωποι που βλέπουν μακριά, όλα αυτά τα είχες Μανώλη και είναι λίγα από αυτά που μπόρεσα να διακρίνω από τον άνθρωπο που είχα την τύχη να'χω φίλο πάνω από όλα και συγγενή.
Καλό ταξίδι Μανώλη θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας.
Είμαστε υπερήφανοι που υπήρξαμε φίλοι σου.
Καλό ταξίδι Μανώλη από τη Μακεδονία,σε περιμένει μια θέση στην Γειτονιά των Αγγέλων.
Λευτέρης Ελευθεριαδης
«Χρόνια στις θάλασσες»
του Μανώλη Ροδανάκη
Όλη η ζωή μου πέρασε σε γεωγραφικές συντεταγμένες,
γέμισα ρυτίδες πάνω σε χάρτες και πορείες χαραγμένες.
Με το αλέτρι της προπέλας να ορίζει το βηματισμό,
έγινα έρμαιο και συνοδοιπόρος στον κυματισμό.
Πότισε το πετσί μου με αλμύρα ο θαλασσινός αγώνας,
ετοιμοπόλεμος στο πρόσταγμα κάθε γλυκιάς Γοργόνας.....
……
Μεταξύ θαύματος και πάλης για καινούργιες θυσίες
με κυνηγούσαν αυταπάτες, υπεκφυγές και δειλίες.
Κόντεψα να χάσω την ψυχή μου σε δαιδάλους πολικούς
για άγνωστες πατρίδες και σημαίες, χωρίς ύμνους εθνικούς.
Τα μάτια μου στην ερημιά ανίχνευαν φανάρια που φεγγοβολούσαν
στους κάβους, όπου σκοτεινά δαιμονικά καραδοκούσαν...
…..
Τις μαύρες νύχτες Ερινύες την καρδιά μου ξεριζώναν,
μα σαν ξυπνούσε πάλι το πρωί, στραγγάλιζε τα φίδια που τη ζώναν.
Καρφώθηκα σαν το καρφί στη λαμαρίνα που ροκανίζει η σκουριά,
οι ελπίδες ξεπαγιάζανε κι ενέκρωνε το αίμα στη καρδιά,
ένοιωθα τις λεπταίσθητες χροιές του φόβου να με γδέρνουν
καθώς ξεχώριζα τα άστρα της αποκάλυψης να παραδέρνουν..
…..
Ήρθα στο φως του πρωτογέννητου φεγγαριού με ξίφος ακονισμένο.
Φεύγω με σπασμένη λόγχη και πολεμικό σκήπτρο κατεβασμένο,
σάπισαν οι ελπίδες στου ασυγκίνητου χρόνου τις φθορές,
κι έπαψα πια να συμμερίζομαι του θάνατου τις αποστροφές.
Πονώ όπως βιδώνεται στη σάρκα του εσταυρωμένου το στριφώνι
και μετανοιώνω για όσα δεν ετόλμησα καθώς το αύριο ξημερώνει...
Μανώλης Δερμιτζάκης
