Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και συλλειτουργοί,
τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας,
Μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς, αγαλλιάσεως και πνευματικής ευφροσύνης, πανηγυρίζει σήμερα η Εκκλησία μας και σύμπασα η κτίση το κοσμοσωτήριο γεγονός της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο άναρχος Θεός φανερώνεται «εν σαρκί» (Α Τιμ. 3, 16) και εισέρχεται μέσα στην ιστορία του κόσμου τούτου με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου, υιός της Παρθένου, για να φανερωθεί το μεγαλείο της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού. Προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση για να τη θεραπεύσει. Λαμβάνει «μορφήν δούλου» (Φιλ. 2, 7) για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα πάθη και τον ζυγό της αμαρτίας, και να τον υψώσει σε παιδί και κληρονόμο του Θεού.
Με τη σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού επήλθε ειρήνευση, συμφιλίωση και καταλλαγή του επαναστατημένου ανθρώπου προς τον Θεό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πολύ εύγλωττα μας μεταφέρει το μήνυμα της εορτής της Γεννήσεως, την οποία ονομάζει Μητρόπολη των εορτών: «Και να, έρχεται ο Θεός και φορά την ανθρώπινη σάρκα, μπαίνει δηλαδή μέσα στον ποταμό της ιστορίας και γίνεται άνθρωπος που πεινά, που διψά, που κρυώνει για να καταργήσει από μέσα μας το βάρος της ενοχής και να μας συμφιλιώσει πάλι με τον ουρανό. Τώρα πια οι άνθρωποι δεν θα πεθαίνουν, θα κοιμούνται ξαναγυρνώντας στο χώμα από όπου βγήκαν, για να αναστηθούν μια μέρα και να χαρούν τη χαρά της αθανασίας».
Όμως η ενανθρώπηση του Θεού είναι σκάνδαλο και μωρία για την ανθρώπινη σοφία και λογική, που απορεί, πως ο «ασώματος ων τη φύσει και Λόγος υπάρχων, εν ανθρωπίνω σώματι ημίν πεφανέρωται»; (Μέγας Αθανάσιος, Λόγος περί Ενανθρωπήσεως, Β 10). Πως είναι δυνατόν ο Θεός να φθάσει σε τέτοιο όριο κενώσεως, ώστε να πεθάνει πάνω στον Σταυρό ως Θεάνθρωπος, όταν οι «θεοί» που ο άνθρωπος γνώριζε μέχρι τότε, δεν θυσιάζονταν για τον άνθρωπο αλλά θυσίαζαν τους ανθρώπους γι’ αυτούς;
Ο ιερός υμνωδός χαρακτηρίζει το μυστήριο της συγκαταβάσεως του Θεού προς τον άνθρωπο «Μυστήριον ξένον και παράδοξον» και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφωνεί: «Ο Ων γίνεται και ο άκτιστος κτίζεται και ο αχώρητος χωρείται… Και ο πλουτίζων πτωχεύει, ιν’ εγώ πλουτήσω την αυτού θεότητα· μεταλαμβάνει της εμής σαρκός, ίνα και την εικόνα σώση και την σάρκα αθανατίση» (Λόγος ΛΗ´, Εις τα Θεοφάνεια, 13).
Στο ένα και αδιαίρετο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού ο Θεός έγινε «κατά πάντα όμοιος ημίν, χωρίς αμαρτίας», παραμένοντας ταυτόχρονα τέλειος και αναλλοίωτος Θεός, γεγονός που εγγυάται τη σωτηρία και την κατά χάριν θέωση του ανθρώπου. Όπως ψάλλουμε στην α΄ Ωδή των Ιαμβικών καταβασιών της εορτής, «Εκών δε τεχθείς εκ Κόρης, τρίβον βατήν, Πόλου τίθησιν ημίν, ον κατ’ ουσίαν, Ίσόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν». Δηλαδή, Αυτός που γεννήθηκε με τη θέλησή Του από Κόρη Παρθένο άνοιξε ευκολοδιάβατο τον δρόμο προς τον ουρανό. Τούτον δοξάζομε, που είναι κατά τη θεία του φύση ομοούσιος με τον Θεό Πατέρα και κατά την ανθρώπινη φύση του ομοούσιος με μας τους θνητούς.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ζούμε σε μια εποχή που, δυστυχώς, ο άνθρωπος έχει θεοποιήσει το «εγώ» και το προσωπικό του συμφέρον. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν χαίρεται και δεν αναπαύεται με τίποτα, γιατί δεν ειρηνεύει ούτε ελπίζει στη βοήθεια του ενανθρωπήσαντος Θεού. Γι’ αυτό με πίστη, απλότητα, ταπείνωση και μετάνοια ας παρακαλέσουμε το Θείο Βρέφος, που είναι ο «Μεγάλης Βουλής άγγελος,… ο άρχων της Ειρήνης και ο πατήρ του μέλλοντος αιώνος» (Ησ. 9,6), να δώσει απαντήσεις στα καθημερινά αδιέξοδά μας και να μας χαρίζει την ελπίδα της σωτηρίας μας.
Εύχομαι εγκάρδια ο νοητός «ήλιος της δικαιοσύνης», ο τεχθείς Κύριος, να λάμψει μέσα στις ψυχές όλων μας, ώστε το φως της γνώσεως που ανέτειλε μέσα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ να καταυγάσει και να φωτίσει τις καρδιές μας με τη χαρά, την ειρήνη, την αγάπη και την ευλογία του δι’ ημάς νηπιάσαντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
Αδελφοί, Χριστός Ετέχθη!
Αληθώς Ετέχθη!
Χριστούγεννα 2017
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΚΥΡΙΛΛΟΣ
Διάπυρος προς τον Ενανθρωπήσαντα Σωτήρα ευχέτης πάντων υμών
