Βρεθήκαμε στο Σύδνευ της Αυστραλίας για ένα συνέδριο Βλεφαροπλαστικής και αυτό που μας έκανε από την αρχή εντύπωση ήταν το τεράστιο ταξίδι προκειμένου να βρεθούμε τελικά στην Ωκεανία: κοντά 1 ημέρα στο αεροπλάνο!
Μόλις φθάσαμε χρειάστηκε καιρός για να προσαρμοστούμε στην διαφορά της ώρας. Το Σύδνευ είναι περίπου 10 ώρες μπροστά από την Ελλάδα...
Η γέφυρα του κόλπου του Σίδνευ
Στην Αυστραλία (down under για τον υπόλοιπο κόσμο), πραγματικά καταλαβαίνει κάποιος/α πόσο μακρυά είναι από την πατρίδα. Ωστόσο, πρόκειται για μια οργανωμένη χώρα με αχανείς εκτάσεις και ευγενικούς κατοίκους, πολύ φιλικούς και με πολύ χιούμορ. Το Σίδνευ είναι το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι στον κόσμο με την πασίγνωστη όπερα και την γέφυρα που χτίστηκε κατά την διάρκεια της μεγάλης ύφεσης την δεκαετία του '30. Έχει πολλές μαρίνες και είναι προσανατολισμένο στην θάλασσα, όπως και η ζωή των περισσότερων Αυστραλών. Έχει μερικούς από τους πιο ακριβούς εμπορικούς δρόμους στον κόσμο και η κατοικία είναι σχεδόν απλησίαστη. Για να καταλάβει κανείς, το ενοίκιο στο κέντρο του Σύδνευ, είναι περίπου 350 Ευρώ την εβδομάδα για ένα μικρό σπίτι 50 τετραγωνικών μέτρων και το μικρό μπουκάλι το νερό, γύρω στα 3 Ευρώ.
Η πασίγνωστη όπερα του Σύδνευ
Παρόλα αυτά έχει πολλούς μετανάστες, κυρίως Ασιάτες τα τελευταία 20 χρόνια. Στο παρελθόν οι περισσότεροι μετανάστες προέρχονταν από τις Ευρωπαικές Χώρες του Νότου, την Ιταλία και την Ελλάδα. Ακόμη πιο πριν, μέχρι το 1900 περίπου που η Αυστραλία έγινε ανεξάρτητο κράτος, οι πρώτοι μετανάστες προερχόταν από την Βρετανία, την Αγγλία και κυρίως την Σκωτία. Για τον λόγο αυτό στο κέντρο του Σίδνευ υπάρχει ο Άγιος Ανδρέας (St Andrew), ο οποίος είναι ο προστάτης των Σκοτσέζων. Τον 18ο αιώνα το ταξίδι για την Αυστραλία διαρκούσε μέχρι και 6 μήνες και το 20% των υποψήφιων μεταναστών πέθαιναν στο δρόμο!
Το Darling's Harbor
Το Σύδνευ έχει γύρω στους 150.000 Έλληνες και μαζί με την Μελβούρνη και τις υπόλοιπες πόλεις της Αυστραλίας αποτελούν το 2% του συνολικού πληθυσμού της. Βρίσκονται παντού και είναι γιατροί, δικηγόροι, βουλευτές, μεσίτες, ταξιτζήδες ή εστιάτορες. Οι περισσότεροι πήγαν στην Αυστραλία με ελάχιστα χρήματα και μέσα σε μια γενιά κατάφεραν απίστευτα πράγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το συνέδριο στο οποίο βρεθήκαμε ήταν οργανωμένο από Ελληνο-Αυστραλούς συναδέλφους οι οποίοι είναι και οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας. Το Ελληνικό στοιχείο είναι ζωντανό και πολλοί Αυστραλοί προσπαθούν να μιλήσουν ή μιλούν Ελληνικά. Πατριώτες συναντάει κάποιος οπουδήποτε: στο KingsCross βρήκαμε τον Κο Κώστα και τον Κο Δημήτρη που δουλεύουν σε ένα fastfood και μια καφετέρια, στον δρόμο ακόμη και στο μετρό!
Ο κύριος Δημήτρης στο Εστιατόριό του
Τελικά, κάποιος πρέπει να αισθάνεται περήφανος για την καταγωγή του και μάλιστα όσο πιο μακριά η πατρίδα τόσο καταλαβαίνει το μεγαλείο της Ελληνικής Ψυχής!
*Ο Ιωάννης Λιαπάκης είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Πλαστικής Χειρουργικής (ΕBOPRAS), και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κρήτης
OpsisClinical Πλαστική, Επανορθωτική και Αισθητική Χειρουργική
