Έκθεση φωτογραφίας της Αγγελικής Αλεξίου στην Κορνάρου

Σε μεγάλο μέγεθος 25 φωτογραφίες της Αγγελικής Αλεξίου θα εκτίθενται στην Κορνάρου κάθε μέρα από τις 23 μέχρι 31 Αυγούστου και τις ώρες από 20:00 έως 23:00. Η έκθεση που έχει τίτλο "Αυτές και έτερα παραφερνάλια"   είναι μια επιλογή από την δουλειά της φωτογράφου που φαινομενικά πραγματεύεται το πορτραίτο γνωστών και αγνώστων γυναικών, τα οποία πορτραίτα τα "προικίζει" με συνοδευτικές φωτογραφίες φαινομενικά ασύνδετες όμως στην αφήγηση ο θεατής διαπιστώνει την αλληλοεπίδραση που έχουν με "Αυτές".
 
Λέει η Αλεξίου για την έκθεση της :

Ιστορίες γυναικών, αλλά από εκεί και πέρα δεν ξέρω τίποτα άλλο. Οι εικόνες μου είναι ντυμένες το σκοτάδι. Τις αισθάνεσαι τις εικόνες. Δεν τις κατανοείς οπτικά. Περιέχουν μία τουλάχιστον επινοημένη α-λήθεια.
Πρέπει να επινοηθεί για να δείξω κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι να γεννηθεί μέσα από αυτές.
Οι εικόνες είναι το εργαλείο. Δεν με αιχμαλωτίζουν με τη σαγήνη τους. Δεν τις συλλέγω σε καμία περίπτωση.
Μ΄ ενδιαφέρει να τις διασχίσω, να τις διαπεράσω, για να βρεθώ από την άλλη πλευρά.
Να βγάλω τη γλώσσα στη στερεότυπη εικόνα του κόσμου, όπως μας έχει υποβληθεί.
Χωρίς να ορίζω το πλαίσιο της μεταξύ μας συνομιλίας, έννοιες όπως η αποδοχή,
η ενσυναίσθηση, η αυθεντικότητα, όσο δουλεύω με ανθρώπους, συνεχώς διευρύνονται ή μετατοπίζονται.
Σαν να ταχτοποιούνται τα κομμάτια τους.
Έπειτα, όταν δεν μπορώ να παρέμβω άλλο στις εικόνες, τις ξεχνώ.
Πιστεύω βαθιά στο ρόλο του επόμενου. Του θεατή στην προκειμένη.
Ο θεατής πρέπει να είναι σε θέση να κάνει το ίδιο. Όχι ότι χρειάζεται να είναι κανείς μυημένος.
Για να περάσει μέσα από τις εικόνες, πρέπει να απενδυθεί κάθε βεβαιότητα, να ησυχάσει και ν' αδειάσει από σκέψεις για να φτάσει στην αλήθεια.
Θυμάμαι εικόνες που με συγκίνησαν σαν θεατή παρότι δεν είμαι σε θέση να τις περιγράψω πιστά.
Μοιράζομαι τις δικές μου, ελπίζοντας σε καινούριες, μεταβατικές, ρευστές ερμηνείες.
Ανθρώπους να μπουν μέσα τους να τις δονήσουν με αθωότητα.
το συνοδευτικό κείμενο της έκθεσης από τον επιμελητή Μανώλη Καραταράκη
Στα αρχαία ελληνικά, φερνή ήταν η προίκα. Τα παράφερνα είναι τα «παρά την φερνήν»,
δηλαδή όσα έχει μαζί της η νύφη πέρα και πάνω από την προίκα της.
Η λέξη περνάει στα λατινικά όπου αποτελεί όρο του ρωμαϊκού δικαίου: parapherna
είναι η προσωπική περιουσία της νύφης, στην οποία ο σύζυγος
δεν μπορεί να ασκήσει δικαιώματα χωρίς τη συγκατάθεσή της.
Η διάκριση είναι ουσιαστική: σε περίπτωση θανάτου του συζύγου ή διαζυγίου,
η προίκα της νύφης έμενε στην οικογένεια
του γαμπρού, και μόνο τα parapherna έμεναν στη νύφη!
Στην περίπτωση της Αλεξίου οι φωτογραφίες "Αυτών" έχουν παραφερνάλια δηλαδή  έτερες εικόνες, φαινομενικά άσχετες αλλά τόσο δεμένες μ' "Αυτές". Όπως ακριβώς και η σημασία της λέξεως στο ρωμαϊκό δίκαιο έτσι "Αυτές", έχουν δικαίωμα ισόβιο στις υπόλοιπες εικόνες.
Τις χρειάζονται όχι με σχέση εξάρτησης αλλά περισσότερο με την έννοια της χρονικής αλληλουχίας.
Για την δημιουργό ο στόχος είναι  "Αυτές", πορτραίτα γυναικών που με την στιγμιαία αποτύπωση
και την επεξεργασία που επιδέχονται δίνουν λύτρωση και ολοκλήρωση.
Σαν νύφες πολύφερνες δεν τις αφήνει μόνες, τις πλαισιώνει με "προίκα" σπουδαία και τρανή
και τις παραδίδει σε μας να τις αποδoμήσουμε και να δούμε την αλήθεια τους.
Να διακρίνουμε το αδιαίρετο της σχέσης τους και την αρμονική συνύπαρξη τους.