Κυκλοφόρησε το ημερολόγιο της Ι.Μ. Ρεθύμνης και Αυ­λο­πο­τά­μου

Το Εγ­κόλ­πιο Η­με­ρο­λό­γιο της Ι­ε­ράς Μη­τρο­πό­λε­ως Ρε­θύ­μνης και Αυ­λο­πο­τά­μου για το έ­τος 2016, το ο­ποί­ο ή­δη κυ­κλο­φο­ρή­θη­κε και δι­α­τί­θε­ται α­πό τις Ι­ε­ρές Μο­νές και τις Ε­νο­ρί­ες της Μη­τρο­πό­λε­ως, εί­ναι α­φι­ε­ρω­μέ­νο στην Ε­κα­το­πεν­τη­κο­τα­ε­τη­ρί­δα του Ο­λο­καυ­τώ­μα­τος της Ι­ε­ράς Πα­τρι­αρ­χι­κής και Σταυ­ρο­πη­για­κής Μο­νής Αρ­κα­δί­ου (1866-2016).

μητροπολη ρεθυμνης, by meropi

Στην ε­φε­τει­νή έκ­δο­ση του Η­με­ρο­λο­γί­ου πε­ρι­έ­χον­ται κεί­με­να και φω­το­γρα­φι­κό υ­λι­κό σχε­τι­κά με την Αρ­κα­δι­κή Ε­θε­λο­θυ­σί­α της 8ης Νο­εμ­βρί­ου 1866, η ο­ποί­α θα ε­ορ­τα­σθεί α­πό την Ι­ε­ρά Μη­τρό­πο­λη Ρε­θύ­μνης και Αυ­λο­πο­τά­μου, κα­θώς και α­πό τους Κρή­τες της δι­α­σπο­ράς, με κα­τάλ­λη­λες ε­πε­τεια­κές εκ­δη­λώ­σεις που θα κο­ρυ­φω­θούν την 8η Νο­εμ­βρί­ου 2016 στο Αρ­κά­δι με την υ­ψη­λή πα­ρου­σί­α του Ε­ξο­χω­τά­του Προ­έ­δρου της Ελ­λη­νι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας.
Στο προ­λο­γι­κό του ση­μεί­ω­μα ο Σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της Ρε­θύ­μνης και Αυ­λο­πο­τά­μου κ. Ευ­γέ­νιος α­να­φέ­ρει τα ε­ξής:
Α­γα­πη­τά μου παι­διά της Το­πι­κής μας Εκ­κλη­σί­ας,
Το έ­λε­ος του Θε­ού και η α­γά­πη Του μας χα­ρί­ζει το νέ­ο έ­τος 2016, το ο­ποί­ο εί­θε να δι­έλ­θο­με ό­λοι με υ­γεί­α και πνευ­μα­τι­κή χα­ρά. Το έ­τος αυ­τό για την Μη­τρό­πο­λή μας και τον Τό­πο μας εί­ναι έ­τος ε­πο­φει­λο­μέ­νης τι­μής και μνή­μης στο με­γά­λο γε­γο­νός που ση­μά­δε­ψε την ι­στο­ρί­α μας, στο γε­γο­νός του ο­λο­καυ­τώ­μα­τος της Ι­ε­ράς Μο­νής Αρ­κα­δί­ου. Ε­κα­τόν πε­νήν­τα χρό­νια συμ­πλη­ρώ­νον­ται α­πό το έ­τος 1866, κα­τά το ο­ποί­ο η Ι­ε­ρά Μο­νή Αρ­κα­δί­ου έ­γι­νε παγ­κό­σμιο σύμ­βο­λο ε­λευ­θε­ρί­ας με την ε­θε­λο­θυ­σί­α αν­θρώ­πων που κέρ­δι­σαν την αι­ω­νι­ό­τη­τα με έ­να υ­πέ­ρο­χο και μο­να­δι­κό τρό­πο, που κα­τα­γρά­φη­κε με χρυ­σά γράμ­μα­τα στην ι­στο­ρί­α, συγ­κλό­νι­σε τον κό­σμο και συγ­κί­νη­σε τους Πα­νέλ­λη­νες και τους Φι­λέλ­λη­νες. Στην με­γά­λη αυ­τή ε­πέ­τει­ο α­φι­ε­ρώ­νο­με το ε­φε­τει­νό Η­με­ρο­λό­γιό μας, ό­πως α­φι­ε­ρώ­νο­με και ό­λο το έ­τος, κα­τά το ο­ποί­ο θα πραγ­μα­το­ποι­η­θούν πολ­λές εκ­δη­λώ­σεις με α­πο­κο­ρύ­φω­μα αυ­τές που θα γί­νουν την 8η Νο­εμ­βρί­ου 2016 στην Ι­ε­ρά Μο- νη Αρ­κα­δί­ου με την υ­ψη­λή πα­ρου­σί­α του Προ­έ­δρου της Ελ­λη­νι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας.
Πριν λί­γα χρό­νια, κα­τά την α­λη­σμό­νη­τη ε­πί­σκε­ψη του Πα­τρός και Πα­τριά­ρχου μας κ.κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου στη Μο­νή Αρ­κα­δί­ου, εί­χα­με α­να­φέ­ρει τα ε­ξής, τα ó­ποί­α αν­τί άλ­λου προ­λο­γι­κού ση­μει­ώ­μα­τος, κρί­νο­με σκό­πι­μο να ε­πα­να­λά­βο­με: “Η πνευ­μα­τι­κή προ­σφο­ρά της Μο­νής Αρ­κα­δί­ου υ­πήρ­ξε με­γά­λη και α­δι­αμ­φι­σβή­τη­τη α­πό ό­ποι­α θέ­ση την έ­τα­ξε η ι­στο­ρι­κή πο­ρεί­α της με τις ε­ναλ­λα­γές της, «δια δό­ξης και α­τι­μί­ας, δια δυ­σφη­μί­ας και ευ­φη­μί­ας» (Β  Κορ. ς , 8). Γι  αὐ­τό και α­να­δεί­χθη­κε Μνη­μεί­ο πνευ­μα­τι­κής ε­λευ­θε­ρί­ας, Μνη­μεί­ο ει­ρή­νης, Μνη­μεί­ο δι­και­ο­σύ­νης, Μνη­μεί­ο ε­ναν­τί­ον κά­θε μορ­φής μι­σαλ­λο­δο­ξί­ας και φα­να­τι­σμού. Αυ­τό κα­τα­νο­ούν αλ­λά και λαμ­βά­νουν ως μή­νυ­μα ζω­ής οι πο­λυ­ά­ριθ­μοι προ­σκυ­νη­τές της, οι ο­ποί­οι απ  ὅ­λα τα μή­κη και τα πλά­τη της γης προ­σέρ­χον­ται ε­δώ κα­θη­με­ρι­νά.
Η α­να­κή­ρυ­ξη της Μο­νής αυ­τής, πριν α­πό λί­γα χρό­νια, σε ευ­ρω­πα­ϊ­κό μνη­μεί­ο Ε­λευ­θε­ρί­ας και Πο­λι­τι­σμού, κα­θώς και η έ­ναρ­ξη συ­στη­μα­τι­κών ερ­γα­σι­ών για την α­να­στή­λω­σή της, την συν­τή­ρη­ση και δι­α­φύ­λα­ξη των ι­ε­ρών κει­μη­λί­ων της, αλ­λά και η λει­τουρ­γί­α της ως κα­τε­ξο­χήν τό­που η­συ­χα­σμού, α­δι­ά­λει­πτης προ­σευ­χής και θεί­ας λα­τρεί­ας, α­πο­τε­λεί την κα­λύ­τε­ρη δι­καί­ω­ση στη μα­κρό­χρο­νη ι­στο­ρι­κή πο­ρεί­α και μαρ­τυ­ρί­α της. Αυ­τό το έρ­γο (...) συ­νε­χί­ζο­με, α­κο­λου­θών­τας το πα­ρά­δειγ­μα μα­κα­ρι­στών α­γί­ων Αρ­χι­ε­ρέ­ων, οι ο­ποί­οι με αυ­τα­πάρ­νη­ση δι­α­κό­νη­σαν την το­πι­κή μας Εκ­κλη­σί­α.
Στο νέ­ο M­ου­σεί­ο της Μο­νής, το ο­ποί­ο πρό­σφα­τα ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε και ε­πί­ση­μα θα εγ­και­νια­σθεί κα­τά την 8η Νο­εμ­βρί­ου 2016, μπο­ρεί ο ε­πι­σκέ­πτης να δει πολ­λά α­πό τα κει­μή­λια που δι­α­σώ­θη­καν και να λά­βει πεί­ρα της ι­στο­ρι­κής της δι­α­δρο­μής, ό­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά έ­χει κα­τα­γρα­φεί με τού­τη τη φρά­ση ε­νός συγ­γρα­φέ­α: «Και κα­θέ­νας που έρ­χε­ται ε­δώ να προ­σκυ­νή­σει, να χορ­ταί­νει και να προ­βλη­μα­τί­ζε­ται α­πό την α­νεί­πω­τη ι­στο­ρί­α του μο­να­στη­ριού και να κα­θα­γι­ά­ζε­ται α­πό τη ρο­ή της θεί­ας χά­ρι­τος, που θα τρέ­χει α­πό την κο­ρυ­φή του ό­ρους του Κα­θο­λι­κού της Μο­νής, και να φεύ­γει η­γι­α­σμέ­νος, με και­νού­ριο φρό­νη­μα και πί­στη α­κραιφ­νή και τού­το το πνευ­μα­τι­κό σέ­μνω­μα, το η­ρω­ϊ­κό Αρ­κά­δι, θα γί­νε­ται συ­νε­χώς ο μέ­γας και α­νυ­πέρ­βλη­τος δι­δά­σκα­λος της οι­κου­μέ­νης. Μέ­σα α­πό τ  ἅ­γιο Μο­να­στή­ρι α­νέ­βλυ­σε νε­ρό ζων­τα­νό και, ό­ταν έρ­χε­σαι να προ­σκυ­νή­σεις, α­κούς την α­δι­ά­κο­πη ρο­ή του και νι­ώ­θεις στα κα­τά­βα­θα της ψυ­χής σου τη δρο­σιά και την ευ­λο­γί­α του. Το α­γι­α­σμέ­νο αυ­τό νε­ρό ρέ­ει α­στα­μά­τη­τα στο ά­γιο Βή­μα και τα κρά­σπε­δα του Να­ού, στα μπα­ρου­το­κα­πνι­σμέ­να κε­λιά, στα κλά­ου­στρα και τα με­σο­κού­μια, στην πυ­ρι­τι­δα­πο­θή­κη και τον πε­ρί­βο­λο. Μα εί­ναι πο­λύ πιο κά­τω α­πό την ε­πι­φά­νεια οι σω­λη­νώ­σεις και οι πη­γές. Και πρέ­πει να σκύ­ψεις βα­θειά, να βά­λεις τ  αὐ­τί σου στη γη να α­κρο­α­σθείς, για ν  ἀ­κού­σεις τη ρο­ή του και να δρο­σι­σθείς στο φο­βε­ρό καύ­σω­να τού­του του αι­ώ­να, του α­πα­τε­ώ­να. Αυ­τός ο ι­ε­ρός τό­πος, μι­λεί σε ό­λα τα με­γέ­θη της ζω­ής, στις κο­ρυ­φές και τα βά­θη, στους Έλ­λη­νες και τους ξέ­νους, στους φλο­γι­σμέ­νους αν­θρώ­πους και τους α­δι­ά­φο­ρους, στους πι­στούς και τους ά­πι­στους, τους πα­τρι­ώ­τες και τους δει­λούς. Ό­λους τους α­φυ­πνί­ζει και τους προ­βλη­μα­τί­ζει. Τρά­πε­ζα μυ­στι­κή και α­γι­α­σμέ­νο ψαλ­τή­ρι κα­λεί­ται σή­με­ρα να α­νά­ψει ό­λων τις καρ­δι­ές και να δώ­σει σε ό­λο τον κό­σμο ά­πλε­το και α­νέ­σπε­ρο φως»”.
Αυ­τή η ε­πέ­τει­ος έρ­χε­ται να μας υ­πεν­θυ­μί­σει την ευ­θύ­νη μας γι  αὐ­τή τη Μο­νή και το μή­νυ­μα που πάν­τα ε­ξα­κτι­νώ­νει. Η Ι­ε­ρά Μο­νή Αρ­κα­δί­ου εί­ναι μια α­ναμ­μέ­νη δά­δα που σκορ­πά φως για να φω­τί­ζει τα σκο­τά­δια του κό­σμου. Το Ο­λο­καύ­τω­μά της, που με ι­ε­ρό δέ­ος και συγ­κί­νη­ση ε­ορ­τά­ζο­με αυ­τό το έ­τος, εξ α­φορ­μής της συμ­πλή­ρω­σης ε­κα­τόν πε­νήν­τα ε­τών α­πό το γε­γο­νός του, α­πο­τε­λεί μί­α δι­α­χρο­νι­κή βρον­τώ­δη κραυ­γή υ­γιούς φι­λο­πα­τρί­ας και α­νι­δι­ο­τε­λούς η­ρω­ϊ­σμού.
Ευ­χό­μα­στε ό­λοι να δι­δα­χθού­με α­πό τα μη­νύ­μα­τα της ε­πε­τεί­ου αυ­τής. Έ­χον­τας κα­τα­νο­ή­σει και εν­στερ­νι­σθεί την με­γά­λη α­λή­θεια ό­τι η ι­στο­ρι­κή μνή­μη α­πο­τε­λεί θε­με­λι­ώ­δη προ­ϋ­πό­θε­ση για την δι­α­τή­ρη­ση της ε­θνι­κής μας αυ­το­συ­νει­δη­σί­ας και του ορ­θό­δο­ξου πο­λι­τι­σμού μας. Δη­λα­δή του α­λη­θι­νού μας πλού­του, που δεν τον δα­νει­σθή­κα­με και δεν τον ο­φεί­λο­με σε κα­νέ­να, του πλού­του που κα­νείς και τί­πο­τε δεν μπο­ρεί να μας α­φαι­ρέ­σει, ε­άν ε­μείς δεν τα α­πεμ­πο­λή­σο­με οι­κει­ο­θε­λώς. Για να μά­θο­με α­πό αυ­τήν την με­γά­λη ε­πέ­τει­ο να εν­στερ­νι­ζό­μα­σθε την α­ξί­α του νο­ή­μα­τος των πρά­ξε­ων ε­κεί­νων των προ­γό­νων μας, οι ο­ποί­ες α­νέ­δει­ξαν το α­λη­θι­νό με­γα­λεί­ο του Γέ­νους μας, αλ­λά και της ι­δι­αί­τε­ρης πα­τρί­δας μας, της Κρή­της, που δύ­να­ται να πι­στω­θεί με τον δί­και­ο έ­παι­νο που της α­πο­δί­δει τον τί­τλο της Μά­νας της Πνευ­μα­τι­κής Ε­λευ­θε­ρί­ας με το δί­στι­χο: «Τη λευ­τε­ριά ρω­τή­ξα­νε ποι­άς μά­νας εί­ναι γέν­να, κι εί­πε πως την ε­γέν­νη­σε το κρη­τι­κό το αί­μα». Τέ­λος, για να δι­δα­χθού­με πως να α­πο­φεύ­γο­με στο πα­ρόν και στο μέλ­λον ό­λα ε­κεί­να που πλή­γω­σαν τον λα­ό μας και α­να­χαί­τι­σαν την πρό­ο­δο της πα­τρί­δας μας στο πα­ρελ­θόν. Τό­τε, αν τα πα­ρα­πά­νω γί­νουν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, θα έ­χο­με ή­συ­χη την συ­νεί­δη­ση πως ο ε­ορ­τα­σμός της ε­πε­τεί­ου πέ­τυ­χε το σκο­πό του και τί­μη­σε ε­πά­ξια ε­κεί­νους που ε­θε­λού­σια ο­λο­καυ­τώ­θη­καν για να ζού­με ε­λεύ­θε­ροι. Εί­θε ο Θε­ός να μας α­να­δει­κνύ­ει κα­θη­με­ρι­νά «α­ξί­ους της ε­λευ­θε­ρί­ας» που μας χά­ρι­σαν.
Κα­λό και ευ­λο­γη­μέ­νο το νέ­ο έ­τος εύ­χο­μαι σε ό­λους σας και σας α­σπά­ζο­μαι με πα­τρι­κή α­γά­πη.