Αγαπητέ Γονέα/ κηδεμόνα,
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε σχετικά με την αναίτια κατάργηση 50 ειδικοτήτων από την τεχνική εκπαίδευση από τις 22/7/2013.
Η τεχνική εκπαίδευση στην Ελλάδα κάνει την εμφάνισή της από τα πρώτα κιόλας χρόνια ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους. Με την ένθερμη υποστήριξη του τότε κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ιδρύεται το 1828 στην Αίγινα το Πρώτο Τεχνικό Σχολείο, το οποίο δίνει έμφαση σε ειδικότητες που θα βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της χώρας.
Παρά το γεγονός ότι η κλασική εκπαίδευση κατείχε εξέχουσα θέση έναντι της τεχνικής, ιδρύονται τεχνικές επαγγελματικές σχολές όπως το Πρώτο Γεωργικό Σχολείο στην Τίρυνθα το 1829 και το Πολυτεχνικό Σχολείο το 1836, το οποίο αρχικά λειτουργούσε μόνο Κυριακές και αργίες, με στόχο την εκπαίδευση των μαθητών σε θέματα αρχιτεκτονικής και οικοδομικής τέχνης. Το 1863 το εν λόγω σχολείο γίνεται ισότιμο προς τη μέση εκπαίδευση, το 1887 περνάει ανεπίσημα στη ανώτερη εκπαίδευση προσφέροντας μεταγυμνασιακή ειδίκευση, ενώ το 1914 αναγνωρίζεται πλέον ως Ανώτατη Τεχνική Σχολή και μετονομάζεται σε Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Πανόπουλος, 2010).
Η πορεία των αποφοίτων των ΕΠΑΛ και ΕΠΑ.Σ έχει δείξει ότι η τεχνική εκπαίδευση είναι σε θέση να τους προσφέρει την απαραίτητη γνώση ώστε οι απόφοιτοι μαθητές να μπορούν να σταθούν επάξια στην αγορά εργασίας έχοντας τις κατάλληλες ειδικές τεχνικές γνώσεις και δεξιότητες και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις υπερτερούν σε εξειδικευμένη γνώση σε σχέση με τους απόφοιτους της Γενικής εκπαίδευσης.
Ίσως να μη γνωρίζετε ότι το κομμάτι της Τεχνικής Εκπαίδευσης που καταργήθηκε ήταν από τα πιο υγιή, με τη μεγαλύτερη προτίμηση κυρίως από τις μαθήτριες και με ικανοποιητική επαγγελματική αποκατάσταση (γραφίστες, σχεδιαστές, νοσηλευτές, βρεφονηπιοκόμοι, αισθητικοί, κομμωτές, βοηθοί φυσικοθεραπείας-μασέρ, διακοσμητές – είναι οι ειδικότητες που καταργούνται στο Ρέθυμνο) και με επιτυχίες στα ΤΕΙ μέσω των πανελληνίων από τα ΕΠΑΛ.
Μπορείς αγαπητέ γονιέ να κάνεις μια βόλτα στην αγορά του Ρεθύμνου. Η κοπέλα που δουλεύει στο κομμωτήριο το δημόσιο τεχνικό σχολείο έχει τελειώσει, η κοπέλα που περιποιείται τα νύχια το δημόσιο τεχνικό σχολείο έχει τελειώσει, το μασάζ στα ξενοδοχεία γίνεται από δικούς μας μαθητές, η βοηθός νοσηλευτή που στρώνει το κρεβάτι και περιποιείται τον ασθενή το δημόσιο τεχνικό σχολείο έχει τελειώσει, η κοπέλα στο βρεφονηπιακό σταθμό και η υπάλληλος στο φαρμακείο το δημόσιο τεχνικό σχολείο έχουν τελειώσει και η σχεδιάστρια στο διαφημιστικό γραφείο υπήρξε μαθήτρια μας! Μήπως τους γνωρίζεις αυτούς τους μαθητές; Μήπως είναι το δικό σου παιδί ή το παιδί κάποιου φίλου σου;
Το τεχνικό σχολείο αγκάλιασε αυτούς τους μαθητές που ίσως δυσκολευόντουσαν στη γενική εκπαίδευση και τους βοήθησε να ανακαλύψουν δεξιότητες και ταλέντα, ενίσχυσε την αυτοεκτίμηση τους και τελικά τους έβγαλε επαγγελματίες. Σίγουρα μπορούσαμε και μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα. Χρειαζόμαστε επιμόρφωση για τις σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους αλλά και επαγγελματικά σεμινάρια για να παρέχουμε στους μαθητές μας όλες τις εξελίξεις του επαγγέλματος που επέλεξαν. Δε μας τα παρείχαν. Ακόμα όμως και χωρίς αυτήν την υποστήριξη, μόνο με τον πίνακα και την κιμωλία και το σχολικό μας εργαστήριο, εμείς καταφέραμε και τοποθετήσαμε ένα λιθαράκι στην προσωπική και επαγγελματική καταξίωση των παιδιών μας.
Η κατάργηση αυτών των ειδικοτήτων άραγε εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον; Θα βοηθήσει στο να δημιουργηθεί το σχολείο που ονειρευόμαστε; Και ποιο είναι τελικά το σχολείο που θέλουμε για τα παιδιά μας;
Οι εκπαιδευτικοί σε διαθεσιμότητα του Ν. Ρεθύμνου
ΕΛΜΕ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
