Αζιλακόδασος: Το ξεχωριστό δάσος της Κρήτης (φωτογραφίες)
Σε ένα ξεχωριστό δάσος του νομού Λασιθίου περπάτησαν την Κυριακή 19 Μαρτίου, δεκάδες μέλη και φίλοι του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου (μαζί και 4 αγόρια από την Παιδόπολη Νεάπολης). Πεζοπόρησαν στους πρόποδες της Σελένας και απόλαυσαν τη σπάνια ομορφιά των δέντρων στο Αζιλακόδασος, ένα πανέμορφο δάσος που βρίσκεται δυτικά του Βραχασίου και νότια των Μαλίων, κοντά στο χωριό Κράσι.
Το Λασιθιώτικο Αζιλακόδασος είναι από τα ελάχιστα και μεγαλύτερα του είδους του που υπάρχουν στη Μεσόγειο. Στην Κρήτη υπάρχουν μικρότερα δάση στο Ρούβα και στη Γεωργιούπολη και στο Αιγαίο υπάρχουν σε ελάχιστα νησιά με πιο γνωστό το δάσος του ‘Ράντη’ στην Ικαρία. Το Αζιλακόδασος είναι κατάφυτο από πανύψηλα δέντρα του γένους Quercusilex (αζίλακες στην κρητική διάλεκτο, αριά στην υπόλοιπη Ελλάδα), ένα σπάνιο δέντρο μεταξύ βελανιδιάς και πρίνου. Οι αζίλακες είναι υπεραιωνόβια δέντρα, ένα ξεχωριστό είδος σκληρόφυλλης αειθαλούς βαλανιδιάς, ιδιαίτερα ανθεκτικοί σε ακραίες συνθήκες, που συνήθως συναντώνται διάσπαρτοι σε ανοικτούς χώρους και σπανιότερα σχηματίσουν δάση. Φτάνουν σε ύψος 25μ. και έχουν φύλλα ωοειδή, λογχοειδή, κάποτε με άκρες ελαφρά οδοντωτές και βελανίδια πικρά, σε κύπελλα με χνουδωτά λέπια.
Μεταξύ άλλων τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου αναφέρουν ότι:
Η πορεία μας ξεκίνησε από το χώρο δασικής αναψυχής στη θέση ‘Χαμοπρίνα’. Διαβήκαμε τον φροντισμένο χώρο κάτω από τα σκιερά δέντρα και από ανηφορικό σηματοδοτημένο μονοπάτι κατευθυνθήκαμε προς τις παρυφές του δάσους, στους πρόποδες της οροσειράς της Δίκτης. Τα πρώτα μέτρα του μονοπατιού έχουν διαμορφωθεί με βολικά σκαλοπάτια, που διευκολύνουν την ανάβαση στην απότομη ορθοπλαγιά. Για μια περίπου ώρα ακολουθήσαμε απότομη ανηφορική πορεία, πάνω σε ευδιάκριτο πετρώδες μονοπάτι, που φιδοσέρνεται πάνω στη βουνοπλαγιά κάτω από φουντωτούς πρίνους και ανάμεσα από αρωματικούς θάμνους.
Ο ζεστός ανοιξιάτικος καιρός έκανε πιο κοπιαστική την ανάβαση, όσο ανηφορίζαμε όμως μας αποζημίωνε η εντυπωσιακή θέα προς τη βόρεια ακτογραμμή της Κρήτης. Η Χερσόνησος, τα Μάλια, το Σίσι, ο καταπράσινος κάμπος και το σκουρόχρωμο Κρητικό πέλαγος αποκαλύπτονται, όχι πανοραμικά αλλά σαν ξεχωριστά τοπία ανάμεσα από τα ανοίγματα των βουνών. ΄Οσο προχωρούμε ψηλότερα τα δέντρα αραιώνουν παραχωρώντας τη θέση τους σε χαμηλότερη θαμνώδη βλάστηση. Δίπλα από το μονοπάτι διακρίνονται ίχνη από μπουλντόζα, που πιθανά ανηφόρισε στις δύσβατες αυτές ερημιές για να διαμορφώσει τον χώρο για τον γεωθερμικό και ηλιοθερμικό σταθμό που σχεδιάστηκε να γίνει κοντά στο Αζιλακόδασος.
Συνεχίζουμε, ενώ η απότομη κλίση γίνεται πιο ήπια και το μονοπάτι ξετυλίγεται ανάμεσα από θυμάρια και φασκομηλιές. Κάνουμε ένα σύντομο διάλλειμα κάτω από ένα τεράστιο πρίνο και απολαμβάνουμε τη θέα, με τις χιονισμένες, κατάλευκες κορφές του Ψηλορείτη να δεσπόζουν αστράφτοντας κάτω από τον καταγάλανο ουρανό. Φτάνουμε στη ‘διαστάυρωση’, το σημείο που το μονοπάτι διακλαδίζεται και οδηγεί αριστερά προς το δάσος και δεξιά προς το Κράσι. Σταματούμε για την ομαδική φωτογραφία σε μια ρεματιά, στο σημείο όπου περνά η νοητή γραμμή που χωρίζει τους δυό νομούς της Ανατολικής Κρήτης, με τα μισά μέλη της ομάδας να βρίσκονται στο νομό Ηρακλείου και οι υπόλοιποι στο νομό Λασιθίου.
Ανηφορίζουμε από στενό βραχώδες μονοπάτι, που ξεδιπλώνεται πάνω από ένα βαθύ φαράγγι, ενώ μπροστά μας απλώνεται ο κάμπος του Σισίου. Σύντομα οι πρώτοι αζίλακες μας καλωσορίζουν και μετά από σύντομη πορεία βρισκόμαστε μέσα στο δάσος περιτριγυρισμένοι από τα σκουροπράσινα δέντρα, που ξεπετάγονται πανύψηλα ανάμεσα από ριζωμένους γκρίζους βράχους. Σε ένα ξέφωτο σταματούμε για ανάπαυση, κυρίως όμως για να αποτυπώσουμε στη μνήμη μας τις μοναδικές εικόνες, μυρωδιές και ήχους του δάσους.
Η σιγαλιά του δάσους διακόπτεται απότομα από μια πολυάριθμη ομάδα πεζοπόρων που κατέφτασαν από το Ηράκλειο με τρία(!) λεωφορεία και ανήκουν στο Φυσιολατρικό Σύλλογο Ηρακλείου και στους φοιτητές/μαθητές από την ομάδα ‘Προπατώ στην Κρήτη’. Μετά τα πρώτα επιφωνήματα χαιρετισμού και γνωριμίας, τους κερνάμε ρακή και σχηματίζουμε ‘πηγαδάκια’ για να ανταλλάξουμε εντυπώσεις και να σχεδιάσουμε κοινές μελλοντικές πορείες.
Για να αποφύγουμε τον ...συνωστισμό ακολουθούμε διαφορετική διαδρομή από τους Ηρακλειώτες, βγαίνουμε από το δάσος και συνεχίζουμε κατηφορικά μέχρι το σημείο της ‘διασταύρωσης’. Παντού τα σημάδια της άνοιξης, που δείχνει να έχει φτάσει οριστικά και αμετάκλητα. Πολύχρωμα αγριολούλουδα ξεπροβάλουν ανάμεσα από τους θάμνους και τα χωράφια είναι καταπράσινα με κίτρινα μπαλώματα από τις ανθισμένες ξινήθρες.
Ακολουθούμε κατεύθυνση προς το Κράσι και από μονοπάτια, κατσικόδρομους και αγροτικούς δρόμους καταλήγουμε κοντά στο χωριό, στην περιοχή που έχει χωροθετηθεί το καταφύγιο άγριας ζωής. Κατευθυνόμαστε προς της αφετηρία, προσπαθώντας να αποφύγουμε το περπάτημα στην άσφαλτο, αν και οι εξαιρετικά επικίνδυνες και ολισθηρές ορθοπλαγιές αναγκάζουν πολλούς από μας να ακολουθήσουν τις κλειστές στροφές του δρόμου που οδηγεί στη ‘Χαμοπρίνα’.
Ολοκληρώσαμε τη διαδρομή μετά από 5,5 ώρες, έχοντας διανύσει περίπου 11χλμ και ανανεώνουμε το ραντεβού για την επόμενη Κυριακή στην Ανατολή Ιεράπετρας, στην πανλασιθιώτικη συνάντηση ορειβατικών Συλλόγων. Φωτογραφίες και video από την πεζοπορία στο blog του Συλλόγου (pezopories.blogspot.gr) και στη σελίδα μας στο facebook.
