Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης ο σπουδαίος καθηγητής

Το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Τμήμα Φυσικής αναγορεύει τον Gerhard Haerendel, Ομότιμο Διευθυντή του Ινστιτούτου Max Planck Εξωγήινης Φυσικής της Γερμανίας , σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Φυσικής, της Σχολής Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Η αναγόρευση του τιμώμενου θα πραγματοποιηθεί από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης,  Καθηγητή Οδυσσέα – Ιωάννη Λ. Ζώρα,  τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018 και ώρα 13.00 στο Αμφιθέατρο «Μαρία Μανασσάκη» του Φοιτητικού Κέντρου στην Πανεπιστημιούπολη Βουτών στο Ηράκλειο.

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα του Τιμώμενου:
                                               
Ο Καθηγητής Gerhard Haerendel γεννήθηκε το 1935 στο Αμβούργο της Γερμανίας. Είναι Ομότιμος Διευθυντής του Ινστιτούτου Μάξ Πλάνκ για  Εξωγήινη Φυσική (Max-Planck-Institute für extraterrestrische Physik, MPE) .
Ο Καθηγητής Gerhard Haerendel έλαβε το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1963. Το 1969 έγινε Fellow (Επιστημονικό Μέλος) του Ινστιτούτου Μάξ Πλάνκ Φυσικής και Αστροφυσικής. Από το 1972 έως το τέλος του 2000 ήταν Διευθυντής στο  MPE. Τον Οκτώβριο του 2005 επέστρεψε στο Ινστιτούτο Μάξ Πλάνκ Εξωγήινης Φυσικής ως Ομότιμος Διευθυντής.
Το 1972 ήταν Επισκέπτης Υφηγητής  στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ. Το 1987 διορίστηκε Επίτιμος Καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μπράουνσβάιγκ και το 1989 ήταν Κοσμήτορας της Θερινής Συνόδου του Διεθνούς Διαστημικού Πανεπιστημίου στο Στρασβούργο.  Διετέλεσε Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα το 1988 και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ το 2000. Από τον Σεπτέμβριο 2000 έως τον Σεπτέμβριο 2005 διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Ιδρυτικός Κοσμήτορας της Σχολής Μηχανικής και Επιστήμης στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Βρέμης (τώρα Jacobs University) και από το 2005 είναι Διακεκριμένος Καθηγητής Φυσικής του Διαστήματος στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Το 2011 ήταν Διακεκριμένος Επισκέπτης Καθηγητής στο Κολλέγιο Ντάρτμουθ στις ΗΠΑ.

Από το 1986 υπήρξε συν-διευθυντής του Αστεροσκοπείου Σκίνακα (Κρήτη). Από το 1982 έως το 1984 διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Ασύγχρονου Ραντάρ Διασποράς (EISCAT). Την περίοδο 1989 - 2001 διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής και το διάστημα 1994 - 2002 Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Διαστημικής Έρευνας (COSPAR).  Διετέλεσε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Διαστημικής Επιστήμης από το 2003 έως το 2007. Από το 2008 έως το 2009 ήταν Πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Διεύθυνσης Επανδρωμένων Διαστημικών Πτήσεων, Μικροβαρύτητας και Εξερεύνησης του Διαστήματος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.   
Ο καθηγητής Haerendel έχει περισσότερα από 50 χρόνια εμπειρίας στη διαστημική έρευνα, συμπεριλαμβανομένης της αρμοδιότητας ως Επιστημονικός Υπεύθυνος πολλών διεθνών πυραυλικών και δορυφορικών προγραμμάτων όπως: PORCUPINE, Coloured Bubbles Χ, AMPTE, CRRES, FREJA και Ισημερινού-S. Ήταν Επιστημονικός Συνυπεύθυνος σε δύο όργανα της κομητικής αποστολής Rosetta. Πρωτοστάτησε σε πυραυλικά πειράματα που αφορούν στην εφαρμογή της τεχνικής νέφους πλάσματος βαρίου σε διάφορες πτυχές της Φυσικής Πλάσματος και της Μαγνητοσφαιρικής Φυσικής, όπως π.χ. επιβεβαίωση της επιτάχυνσης σωματιδίων στο σέλας και του φαινομένου της κρίσιμης ταχύτητας ιονισμού Alfven, με αποκορύφωμα τη δημιουργία τεχνητών κομητών το 1984 και το 1985. Ερμηνεύοντας δορυφορικές παρατηρήσεις οδηγήθηκε στην ανακάλυψη των οριακών στρωμάτων στην ημερήσια πλευρά της μαγνητόσφαιρας, στην ανακάλυψη παροδικών φαινομένων επανασύνδεσης, φυσαλίδων υψηλού βήτα πλάσματος στην μαγνητόσφαιρα και την επιτόπια επιβεβαίωση της επανασύνδεσης. Στις θεωρητικές του εργασίες συμπεριλαμβάνονται η κίνηση των νεφών πλάσματος, ο σχηματισμός  ιονοσφαιρικών ανομορφιών, η ιονοσφαιρική ισημερινή εξάπλωση-F, η αμφίδρομη διάχυση, η διάχυση των παγιδευμένων σωματιδίων, οι αλληλεπιδράσεις σωματιδίου-κύματος, τα οριακά στρώματα μαγνητισμένου πλάσματος, οι αλληλεπιδράσεις μαγνητόσφαιρας-ιονόσφαιρας, τα τόξα του σέλατος, οι υποκαταιγίδες και οι κομητικές αλληλεπιδράσεις. Επίσης, φαινόμενα της ηλιακής επιφάνειας και ατμόσφαιρας, όπως οι ηλιακές ακίδες, η χρωμοσφαιρική εξάτμιση, οι ηλιακές προεξοχές και οι ηλιακές εκλάμψεις.