"Η αποτελεσματική δακοκτονία απαιτεί συλλογική προσπάθεια"

Γράφει ο Γιώργος Αποστολάκης, γεωπόνος και μέλος ΝΕ Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ Αγροτικό Τμήμα:

Με αφορμή τα τελευταία δημοσιεύματα για την μείωση του προϋπολογισμού για την Δακοκτονία και τις προτάσεις για μεμονωμένες επεμβάσεις με ευθύνη του κάθε παραγωγού ξεχωριστά, παραθέτω τις παρακάτω προσωπικές απόψεις.

Η ελιά και το λάδι δεν είναι ένα απλό αγροτικό προϊόν. Είναι ένα υψηλής αξίας διατροφικό αγαθό, η βάση της κρητικής διατροφής, το περιβάλλον του νησιού, η ιστορία του, ο πολιτισμός του.

Χρειάζεται λοιπόν σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλους όταν προσεγγίζουμε ένα τέτοιο θέμα.

Η ελιά είναι μια ανοικτή καλλιέργεια και ο δάκος έχει την δυνατότητα να πολλαπλασιάζεται ταχύτατα και να «πετάει» σε μεγάλες αποστάσεις .

Οι κλιματολογικές συνθήκες της Κρήτης είναι δυστυχώς πολύ ευνοϊκές για την ανάπτυξη του Δάκου, με αποτέλεσμα να απαιτούνται πολλές έγκαιρες και συντονισμένες επεμβάσεις καταπολέμησης του εντόμου.

Η μεμονωμένη αντιμετώπιση ανά παραγωγό δεν είναι αποτελεσματική, για μια σειρά λόγους όπως:

Όταν το διπλανό χωράφι μείνει αψέκαστο, λειτουργεί ως «εστία μόλυνσης».

Με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν στη ύπαιθρο, με ηλικιωμένους αγρότες και νέους στα αστικά κέντρα που δεν γνωρίζουν «που πέφτει» το χωράφι τους, σίγουρα δεν εξασφαλίζεται η συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος, όταν αφεθεί στο φιλότιμο του κάθε παραγωγού.

Επίσης μπαίνουν και άλλα ερωτήματα όπως:

θα χρησιμοποιήσει ο παραγωγός το κατάλληλο φάρμακο;

Οι επεμβάσεις θα γίνουν στο σωστό χρόνο και μάλιστα όταν οι συνθήκες που ευνοούν το έντομο είναι διαφορετικές από περιοχή σε περιοχή;

Τι γίνεται με τα υπολείμματα, που καταλήγουν στο τελικό προϊόν;

Υπάρχουν μελέτες από Έλληνες ερευνητές που πιστοποιούν ότι πολλά σκευάσματα είναι αναποτελεσματικά εξ αιτίας εθισμού του εντόμου, από την συχνή τους χρήση.

Η κατά παραγωγό αντιμετώπιση αποτελεί άλλο ένα βήμα στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας και στον έλεγχο της Δακοκτονίας από την αγορά και τις πολυεθνικές των φυτοφαρμάκων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Για την αποτελεσματική Δακοκτονία απαιτείται, να είμαστε ανοικτοί στην προσφορότερη μέθοδο καταπολέμησης παλαιά ή νέα και δόξα τω θεώ υπάρχουν πολλές προτάσεις , αρκεί να διασφαλίζεται: η καθολική, συλλογική συντονισμένη και επιστημονικά υποστηριζόμενη , οργανωμένη προσπάθεια υπό την ευθύνη κρατικού φορέα με την συνεργασία της Τοπικής αυτοδιοίκησης 1ου και 2ου βαθμού και των οργανώσεων των ίδιων των παραγωγών (συν/μων, ομάδων κλπ) , πού έχουν και το πραγματικό ενδιαφέρον για την αποτελεσματικότητα του συστήματος.

Στην κατεύθυνση της παραπάνω λογικής, η μείωση του ήδη μειωμένου προϋπολογισμού για την δακοκτονία, είναι απαράδεκτη και οδηγεί στην πλήρη απαξίωση και αναποτελεσματικότητα της.