Κρήτη: Πεζοπορία στο εντυπωσιακό φαράγγι της Κριτσάς
Το φαράγγι της Κριτσάς, ένα επιβλητικό αν και άγνωστο σε πολλούς συντοπίτες μας φαράγγι, διέσχισαν την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου πεζοπόροι από τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγίου Νικολάου. Το εντυπωσιακό φαράγγι ξεκινά σε κοντινή απόσταση από το χωριό της Κριτσάς και καταλήγει στις Τάπες. Έχει μήκος 13 χιλιόμετρα, τα κάθετα πρανή του φτάνουν σε ύψος 100μ. και στο στενότερο τμήμα του έχει πλάτος 1,5 μ.
Σε σχετική ανακοινωση, ο Σύλλογος περιγράφει την διαδρομή:
"Η πεζοπορία μας ξεκίνησε μέσα από το χωριό, αφήσαμε πίσω μας τα τελευταία σπίτια και μετά από σύντομης διάρκειας περπάτημα σε στενό κατηφορικό μονοπάτι φτάσαμε στη είσοδο του φαραγγιού (υπάρχει και δεύτερο μονοπάτι δίπλα στο πέτρινο γεφύρι). Από μακριά ξεχωρίζει το ‘στόμιο του Χαυγά’, το άνοιγμα του φαραγγιού που κόβει στα δυό τα Λασιθιώτικα βουνά και οδηγεί τα νερά της βροχής προς τη θάλασσα. Η είσοδος είναι κατάφυτη από φουντωτά δέντρα και θάμνους, ενώ από τα πρώτα κιόλας μέτρα το φαράγγι εντυπωσιάζει με την ξεχωριστή ομορφιά του.
Τα κάθετα βραχώδη πρανή που φιλοξενούν πολλά ενδημικά φυτά και διάφορα είδη πουλιών, αλλά και οι ογκώδεις γκριζόλευκοι βράχοι στην κοίτη που έχουν λειανθεί και σμιλευτεί από τη ροή του νερού, μαγεύουν τον περιπατητή! Πολύ σύντομα τα τοιχώματα στενεύουν και σε αρκετά σημεία είναι τόσο στενά που εύκολα ακουμπάς και τις δυο τους πλευρές απλώνοντας τα χέρια σου. Οι βράχοι γίνονται ψηλότεροι, υπάρχουν αρκετοί μονόλιθοι και στενά περάσματα, όμως η ανάβαση διευκολύνεται από ‘πιασίματα’ φτιαγμένα από ατσάλινες βέργες που έχουν σφηνωθεί βαθιά μέσα στους βράχους. Χρησιμοποιώντας τα ‘πιασίματα’ άλλοτε σαν σκαλοπάτια και άλλοτε για να στηριχτούμε πάνω στους γλιστερούς βράχους συνεχίζουμε την πορεία μας, σταματώντας κάθε τόσο για να θαμάσουμε την ομορφιά του τοπίου γύρω μας.
Γενικά το φαράγγι διασχίζεται εύκολα μετά τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στα δύσκολα σημεία. Ακόμα και η φύση έχει φροντίσει να μας διευκολύνει, καθώς στο σημείο της ‘Κολύμπας’ που το χειμώνα συγκέντρωνε πολύ νερό και ήταν αδιάβατο, λίγα χρόνια πριν έπεσε από ψηλά ένας τεράστιος βράχος που κάλυψε την κοιλότητα. Στην συνέχεια το νερό ανέλαβε να μεταφέρει μικρές και μεγάλες πέτρες για να ‘στρώσει’ ένα εύκολα προσβάσιμο μονοπάτι. Το τοπίο έγινε αγνώριστο, η ‘Κολύμπα’ εξαφανίστηκε και μόνο οι πιο παλιοί στην ομάδα αναγνωρίζουν το σημείο και θυμούνται περιπετειώδη επεισόδια από παλιότερες πορείες.
Το φαράγγι προσφέρει και την δυνατότητα επιλογής διαφορετικού βαθμού δυσκολίας στην διάσχιση του καθώς υπάρχουν δύο έξοδοι που σε οδηγούν είτε προς την Αρχαία Λατώ είτε πίσω στην Κριτσά από χωματόδρομο και μονοπάτι.
Η ομάδα μας επέλεξε την μακρύτερη διαδρομή, συνεχίσαμε περπατώντας στην κοίτη του χειμάρρου, μέχρι που φτάσαμε 600μ. πριν από το χωριό Τάπες. Εκεί κάναμε το καθιερωμένο διάλλειμα για ανάπαυση και ρακί, κάτω από ένα τεράστιο σκιερό δέντρο. Στη συνέχεια πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι που μας οδηγεί έξω από το φαράγγι και που σε αλλοτινούς καιρούς ήταν η οδική αρτηρία που συνέδεε τα δυό χωριά. Σήμερα το μονοπάτι παραμένει ευδιάκριτο, αν και στο μεγαλύτερο τμήμα του είναι κατεστραμμένο.
Όμως η ορεινή φύση της περιοχής, μας πρόσφερε μια απρόσμενη μαγευτική εικόνα: βουνοπλαγιές σκεπασμένες με αμέτρητους ανθισμένους ασφοδέλους, με ψηλό κωνοειδή ανθοφόρο βλαστό, φορτωμένο με πανέμορφα αστεροειδή άσπρα λουλούδια. Οι λουλουδιασμένες ‘ασφεντηλιές’ ξεπετάγονταν δίπλα στα βράχια και τα θυμάρια και σκέπαζαν τα ακαλλιέργητα χωράφια με τα κομψά άνθη τους, δημιουργώντας αληθινούς “ασφόδελους λειμώνες”. Την έκφραση “ασφόδελοι λειμώνες” την πρωτοσυναντάμε στα έπη του Ομήρου και αναφέρεται στα λιβάδια με ασφοδέλους όπου κατοικούσαν οι νεκροί ήρωες. Οι Αρχαίοι συνέδεσαν το φυτό με τον Κάτω Κόσμο, το είχαν ως σύμβολο πένθους και φύτευαν αυτά τα λουλούδια δίπλα σε τάφους, σαν είδος προσφοράς στους νεκρούς (καθώς πίστευαν ότι οι νεκροί τρέφονται με τους βολβούς τους).
Συνεχίσαμε την πορεία μας ανάμεσα στα ανθισμένα φυτά, που -αντίθετα με την αρχαιοελληνική παράδοση που τα συνδέει με τον θάνατο- ξεχειλίζουν ζωή και διατηρούν την ομορφιά τους όλο τον χειμώνα, μια και τα αιγοπρόβατα δεν τα τρώνε. Περπατήσαμε σε κατηφορικό μονοπάτι και χωματόδρομο, μέχρι που φάνηκε από μακριά το κεφαλοχώρι της Κριτσάς. Ολοκληρώσαμε μια ακόμη κυριακάτικη πεζοπορία, επιστρέφοντας στην αφετηρία μετά από 4 ώρες και ανανεώσαμε το ραντεβού για την επόμενη Κυριακή με πεζοπορία στην περιοχή της Σητείας".
