Υποδομές... έρμαια στη φθορά του χρόνου- Η περίπτωση του θαλάμου αποσυμπίεσης στην Κρήτη

Αρκετά είναι εκείνα τα κτίρια, τα μηχανήματα, αλλά και οι υποδομές, για τις οποίες έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την κατασκευή τους, αλλά παραμένουν ανεκμετάλλευτα στο πέρασμα των χρόνων σε αρκετές περιοχές της χώρας, όπως και στην Κρήτη.

Υποδομές, οι οποίες με την κατάλληλη αξιοποίηση από τη μεριά της Πολιτείας, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων υγείας ανθρώπων, που έχουν άμεση ανάγκη των υπηρεσιών, που προσφέρουν.

Η οικονομική κρίση όμως που πλήττει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας επηρέασε και προς αυτήν την κατεύθυνση και πάγωσε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης και εκμετάλλευσης των χώρων αυτών προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Μία από τις υποδομές αυτές είναι ο θάλαμος αποσυμπίεσης, που έχει εγκατασταθεί από το 2007 στο χώρο του Ενυδρείου Κρήτης.

Πρόκειται για ένα θάλαμο, που αγοράστηκε το 1998, αλλά επειδή εγκαταλείφθηκε στην Αθήνα, μεταφέρθηκε στο Ενυδρείο.

Η αρχική χρήση του συγκεκριμένου θαλάμου αφορούσε στην αντιμετώπιση της νόσου των δυτών.

Όπως όμως είναι γνωστό, ένας τέτοιος θάλαμος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία και άλλων χρόνιων παθήσεων, όπως της σκλήρυνσης κατά πλάκας, του σακχαρώδους διαβήτη.

Όπως ανέφερε, μιλώντας στο ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ, ο διευθυντής του Ενυδρείου Κρήτης Μιχάλης Παπαδάκης, είχε γίνει μία προσπάθεια τα προηγούμενα χρόνια, προκειμένου ο χώρος αυτός να αξιοποιηθεί από τα δημόσια νοσοκομεία.

Σύμφωνα όμως με τον ίδιο, η οικονομική κρίση πάγωσε κάθε πρωτοβουλία κι έτσι ο θάλαμος χρησιμοποιείται προς το παρόν μόνο για μουσειακούς σκοπούς.

Ερμητικά κλειστό παραμένει και το Κέντρο Αποκατάστασης Ατόμων με Αναπηρία, που βρίσκεται στην περιοχή του Δήμου Αρχανών-Αστερουσίων, αφού για μία δεκαετία έχει αφεθεί στο έλεος του χρόνου.

Πρόκειται για ένα υπερσύγχρονο κτίριο, το οποίο ουδέποτε λειτούργησε.

Για το συγκεκριμένο κέντρο, αν και δαπανήθηκαν περίπου 900.000 ευρώ τόσο για την αγορά του οικοπέδου όσο και για την κατασκευή των κατάλληλων χώρων, το κέντρο δε λειτούργησε ποτέ, με την Πολιτεία να μη δείχνει κανένα ενδιαφέρον προς αυτήν την κατεύθυνση.

Το σημαντικό δε είναι ότι άνθρωποι με προβλήματα αναπηρίας, θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από ένα τέτοιο κέντρο αποκατάστασης και όχι να αναζητούν κάποιο ιδιωτικό, στο οποίο απαιτούνται αρκετά χρήματα για νοσηλεία.