Από την κατανομή της προστιθέμενης αξίας κατά μήκος της αγροτοδιατροφικής αλυσίδας φαίνεται ότι σε κάθε 1 ευρώ αξίας προϊόντος της πρωτογενούς παραγωγής, ο τομέας της μεταποίησης προσθέτει προϊόν αξίας 0,4 ευρώ, όταν στην Πορτογαλία το ποσό αυτό είναι 1,3 ευρώ και στην Ισπανία και την Ιταλία 1,5 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι παρά τα γνωστά διαρθρωτικά προβλήματα, υπάρχουν σημαντικά περιθώρια ανάπτυξης του ευρύτερου αγροτοδιατροφικού τομέα. Τούτο σημειώνεται στο κείμενο της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021 και τίθενται σε τρεις ενότητες οι άμεσοι στόχοι των παρεμβάσεων για την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα.
Οι τρεις ενότητες αφορούν σε διαρθρωτικές παρεμβάσεις, στην περαιτέρω ανάπτυξη των εξαγωγών, στη δικαιότερη κατανομή των κοινοτικών ενισχύσεων και προβλέπουν και κίνητρα για νέους αγρότες.
Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Το έλλειμμα αναπτυξιακής πολιτικής, μέχρι σήμερα, αφήνει άλυτα τα προβλήματα του αγροτικού τομέα, τα οποία επανέρχονται με πιο πιεστικό τρόπο. Υπό την πίεση των οξυμένων προβλημάτων προτάσσονται συνήθως πυροσβεστικές πρακτικές.
Με τον τρόπο αυτό, όμως, παραμερίζονται διαρκώς οι πολιτικές με αναπτυξιακό περιεχόμενο, οι οποίες έχουν το «μειονέκτημα» να αποδίδουν μεσο-μακροπρόθεσμα και δεν είναι άμεσα εκμεταλλεύσιμες από πολιτική άποψη. Η «φιλοαγροτική», διαχειριστικού τύπου και άνευ αναπτυξιακού περιεχομένου πολιτική, αυτοεγκλωβίζεται στο φαύλο κύκλο που η ίδια δημιουργεί και συχνά αντλεί τη νομιμοποίησή της και οδηγεί σε αδιέξοδο.
Για να επιτύχει η στρατηγική της ανασυγκρότησης της ελληνικής γεωργίας και των αγροτικών περιοχών, είναι απαραίτητη και η μεταρρύθμιση του θεσμικού περιβάλλοντος που διέπει την ανάπτυξη γεωργίας και της υπαίθρου. Οι αλλαγές στην εκπαίδευση, την έρευνα, τις συμβουλευτικές υποστηρικτικές υπηρεσίες για την μεταφορά της γνώσης στους γεωργούς και την ορθή εφαρμογή της πολιτικής είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητες και επείγουσες».
