Financial Times: Οι «βουβοί» πανηγυρισμοί και οι προκλήσεις που παραμένουν

Οι προκλήσεις για μια οικονομία αντιπαραγωγική, με ασθενή φοροεισπρακτικό μηχανισμό και χωρίς ανταγωνιστικό πλεονέκτημα λόγω της ενιαίας νομισματικής περιοχής παραμένουν, σημειώνουν σε άρθρο τους οι FT προσθέτοντας ότι θα χρειαστούν και άλλες παρεμβάσεις προκειμένου η Ελλάδα να μπει σε βιώσιμη οδό ευημερίας

Το άρθρο τιτλοφορείται «Η Αθήνα παραμένει κάτω από την κυριαρχία των πιστωτών της και εξακολουθεί να έχει αρκετή δουλειά μπροστά της» και αναφέρει τα εξής:

«Για μία χώρα το να βγει από ένα σχέδιο οικονομικής διάσωσης, το οποίο έχει συνοδευτεί από εξωπραγματικές αντιθέσεις στην οικονομία της, αύξηση της ανεργίας, κοινωνικές συγκρούσεις και πολιτικές αναταραχές, ίσως θα ήταν ένας προφανής λόγος για πανηγυρισμούς. Πραγματικά, η Ελλάδα, η οποία τη Δευτέρα τελείωσε το τρίτο πρόγραμμα δανεισμού, στο οποίο εμπλέκονταν ποικιλοτρόπως κυβερνήσεις της ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, είναι κατά κάποιο τρόπο σε καλύτερη κατάσταση από ότι όταν ήταν στο ύψος του χρέους της λίγα χρόνια νωρίτερα.

Η οικονομία αναπτύσσεται, το πολιτικό σύστημα είναι τουλάχιστον, προσωρινά σταθερό και η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον μία σοβαρή οικονομική απειλή για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Κι όμως, οι πανηγυρισμοί είναι ορθώς αποσιωπημένοι. Πολλά από τα προβλήματα που έβαλαν εξαρχής την Ελλάδα σε αυτό το χάος παραμένουν άλυτα. Ούτε οι διασώστες φαίνεται να έχουν καταλάβει πλήρως το μάθημά τους, μαθαίνοντας από τα λάθη τους. Αυτό έκανε την κρίση χειρότερη από ότι θα μπορούσε να είναι, και θα μπορούσε να επαναληφθεί πολύ εύκολα στο μέλλον

Πραγματικά, ακόμα και να πει κανείς πως η Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα διάσωσης είναι υπερκερασμός προόδου.

Η Ελλάδα διατηρεί ένα μεγάλο απόθεμα χρέους από το πρόγραμμα διάσωσης – αν και με ευνοϊκούς όρους – και είναι  ακόμα κάτω από τον έλεγχο των δανειστών της.

Η Αθήνα θα χρειαστεί να συνεχίσει να εφαρμόζει ένα στενό δημοσιονομικό οικονομικό πρόγραμμα, δημιουργώντας ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και στη συνέχεια 2,2% έως το 2060, για να μπορεί να απολαμβάνει την απαλλαγή της αποπληρωμής του χρέους της.

H δημοσιονομική προσαρμογή θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ραγδαία και επώδυνη χωρίς τα δάνεια της ευρωζώνης και του ΔΝΤ.  Οι πιστωτές ήταν όμως υπεραισιόδοξοι για το είδος της ανάπτυξης που θα μπορούσε να παραγάγει η Ελλάδα την ίδια στιγμή που υπέφερε από μεγάλα πλεονάσματα  και χωρίς παραγραφή χρέους, σημειώνουν οι FT που προσθέτουν ότι αν τα πρωτογενή πλεονάσματα απειλούν να «κλειδώσουν» την Ελλάδα σε έναν ασταθή, χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, η ευρωζώνη θα πρέπει να είναι πιο ευέλικτη και να δώσει μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο στην Ελλάδα.

Παρά τις πολιτικές αναταραχές  των προσφάτων ετών, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις  σημείωσαν κάποια πρόοδο στην αντιμετώπιση  μερικών από τα πιο ριζικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας και προϊόντων. Αλλά η λίστα των πραγμάτων που δεν έγιναν ξεπερνά εκείνη όσων ολοκληρώθηκαν.

Η Ελλάδα έχει ανέβει στον δείκτη «Διευκόλυνσης του Επιχειρείν» της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά παραμένει  η χώρα με τη δεύτερη χαμηλότερη επίδοση στην Ευρώπη μετά τη Μάλτα, αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου.

Τα φορολογικά βάρη ειδικά στα μεσαίου εισοδήματος νοικοκυριά πρέπει να ελαφρυνθούν για να τονωθεί η απασχόληση, ενώ στις τράπεζες που  βαρύνονται με Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια πρέπει να δοθούν κίνητρα για να «καθαρίσουν» τους ισολογισμούς τους. Οι ξένες άμεσες επενδύσεις πρέπει επίσης να ενθαρρυνθούν μέσω διοικητικών και κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων.

Συνιστά επίτευγμα ότι η Ελλάδα απομακρύνθηκε από ένα οξύτατο και επείγον πρόβλημα και επέστρεψε σε ένα χρόνιο και ότι η υπόλοιπη ευρωζώνη  και το χρηματοοικονομικό σύστημα παρέμειναν ανεπηρέαστα από τα ελληνικά μαρτύρια, σημειώνουν οι FT, το άρθρο των οποίων καταλήγει: Ωστόσο οι προκλήσεις παραμένουν: Μία αντιπαραγωγική οικονομία, με ασθενή φοροεισπρακτικό μηχανισμό και «καθηλωμένη» σε μια κοινή νομισματική περιοχή που καθιστά μη ανταγωνιστικούς. Θα χρειαστούν περισσότερα από τη σειρά μέτρων που εφαρμόστηκαν από τους πιστωτές τα περασμένα οκτώ έτη προκειμένου να μπει η Ελλάδα σε μια βιώσιμη οδό ευημερίας.