Τσίπρας: Η κρίση έφερε στο προσκήνιο αιτήματα για περισσότερη δημοκρατία

«Η οικονομική κρίση μας οδήγησε να κοιτάξουμε κατάματα το δημοκρατικό έλλειμμα, τις θεσμικές και διοικητικές ανεπάρκειες και έφερε στο προσκήνιο, με ένταση, λαϊκά αιτήματα για περισσότερη δημοκρατία, ισότητα, κοινωνική προστασία. Το αίτημα για την ριζική μεταρρύθμιση του κράτους», δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Μιλώντας στη Βουλή, κατά τη συζήτηση επί της λήψης απόφασης για την προθεσμία που η Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος θα παραδώσει την έκθεσή της, ο Πρωθυπουργός επεσήμανε ότι το Σύνταγμα έχει χαρακτηριστεί και ως το «Δίκαιο Της Πολιτικής». «Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα και την υποχρέωση να σκεφτούμε πάνω στην εμπειρία της χρεοκοπίας, της κρίσης αλλά και της διαχείρισής της. Να στοχαστούμε πάνω στις θεσμικές αιτίες τους και να αντλήσουμε διδάγματα», συμπλήρωσε.

Είπε επίσης ότι η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι κορυφαία διαδικασία, ανεξαρτήτως συγκυρίας. «Σήμερα όμως η συγκεκριμένη διαδικασία έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί έρχεται σε μια μεταβατική στιγμή για την κοινωνία, τη χώρα και την οικονομία», συνέχισε. Ο Πρωθυπουργός επεσήμανε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει μια πρόταση «που αποφεύγει τον συνταγματικό μαξιμαλισμό», καθώς όπως διευκρίνισε, «δεν εξαρτώνται όλα από το Σύνταγμα, το Σύνταγμα θέτει τα όρια». Τόνισε εξάλλου ότι «δεν επιχειρούμε να επιβάλουμε τις δικές μας προτάσεις, τις καταθέτουμε αναζητώντας συναινέσεις».

Επεσήμανε, δε, ότι μια από τις θετικές παρακαταθήκες της κρίσης ήταν η ευαισθητοποίηση των πολιτών εναντίον και ενός πολιτικού συστήματος που περιορίζει τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων και εγκαθιδρύει καθεστώς αδιαφάνειας. «Η οργανωτική δυσμορφία του κράτους δεν ήταν αποτέλεσμα δήθεν ανεπάρκειας των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Ούτε φυσικά έχει να κάνει με την δήθεν αποτυχία της ίδιας της μεταπολίτευσης. Ήταν πολιτική επιλογή», υπογράμμισε και πρόσθεσε ότι «το οργανωτικό και διοικητικό χάος αποτέλεσε μια τεχνολογία εξουσίας. Ήταν η προϋπόθεση για την αναπαραγωγή σχέσεων εξάρτησης των πολιτών από το πολιτικό προσωπικό, τη δημιουργία, τη συντήρηση και τη συγκάλυψη εστιών διαφθοράς, από τη βάση μέχρι τις κορυφές του διοικητικού μηχανισμού. Ήταν ακόμη προϋπόθεση για την ανοχή στην γενικευμένη φοροδιαφυγή, που λειτούργησε ως καταλύτης για την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, την αποδοχή του δηλαδή από τα μεσαία στρώματα».