Βούλτεψη: Τα εθνικά θέματα δεν είναι μνημόνια

«Τα εθνικά θέματα δεν είναι μνημόνια, υπογράφουμε δύο-τρία και πάλι μάγκες είμαστε. Στα εθνικά θέματα, αν γίνει το λάθος, επέρχεται εθνική καταστροφή που την πληρώνει η πατρίδα» δηλώνει στη συνέντευξή της στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η πρώην κυβερνητική εκπρόσωπος της ΝΔ Σοφία Βούλτεψη σημειώνοντας ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν πάντα υπέρ του «μεγάλου πακέτου» στο θέμα της ΠΓΔΜ.
      
Υποστηρίζει δε ότι «αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το όνομα. Έχουμε να επιλύσουμε πολύ σοβαρότερα θέματα».
      
Αναφερόμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, η κ. Βούλεψη διερωτάται πώς «θυμήθηκε να προβάλει το βέτο του Βουκουρεστίου» και σημειώνει ότι «ο επισπεύδων ξένος παράγοντας έχοντας διαπιστώσει ότι έχει να κάνει με μία κυβέρνηση που τα δέχεται όλα και όλα τα υπογράφει, θεωρεί πως είναι ευκαιρία να λύσει και άλλα θέματα».
      
Πέραν τούτων, η κ. Βούλτεψη ερωτηθείσα εάν θα υπάρξει θέμα δεδηλωμένης εάν οι ΑΝΕΛ κρατήσουν άλλη στάση από τον ΣΥΡΙΖΑ, απαντά ότι «η ΝΔ δεν εξαρτά τη δική της στάση από του κ. Καμμένου» για τον οποίον υποστηρίζει ότι «θα ψηφίσει οτιδήποτε για να μείνει στην καρέκλα του», ωστόσο σημειώνει ότι «δεν πιστεύει πως θα υπάρξει ελληνικό κόμμα που θα ψηφίσει χωρίς το "μεγάλο πακέτο"».
      
Ερωτηθείσα για «το ζήτημα ευθυνών της κυβέρνησης Καραμανλή για το δημόσιο χρέος» το οποίο επανήλθε στην επικαιρότητα, η πρώην κυβερνητική εκπρόσωπος της ΝΔ σχολιάζει «είναι ντροπή και αίσχος να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε να εξασφαλίσει την αναγκαία συναίνεση για να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση χωρίς να πάμε στα μνημόνια».
      
Τέλος, για τις τηλεοπτικές άδειες και τη μη μεγάλη προθυμία από ενδιαφερόμενος να λάβουν η κ. Βούλτεψη εκτιμά στην συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «η ενημέρωση δεν είναι ένα οποιοδήποτε προϊόν προς πώληση. Είναι κρίσιμο μέγεθος για τη δημοκρατία. Η κυβέρνηση με τα τερτίπια της οδηγεί σε περιορισμό της».
      
Ακολουθεί η συνέντευξη της βουλευτού της ΝΔ Σοφίας Βούλτεψη στην Ευτυχία Αδηλίνη για το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
      
Ερ. Κυρία Βούλτεψη, αναφορικά με την ονομασία της ΠΓΔΜ, θα ήθελα να σας ρωτήσω, εσείς προσωπικά, θα δεχόσασταν υπό προϋποθέσεις τη χρήση του όρου «Μακεδονία»;
      
Απ. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το όνομα. Απαιτείται οπωσδήποτε μια συμφωνία- πλαίσιο που θα περιλαμβάνει όλα τα σχετιζόμενα με τον υπαρκτό αλυτρωτισμό των γειτόνων μας. Έχουμε να επιλύσουμε πολύ σοβαρά ζητήματα. Δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία αν δεν παραιτηθούν κατηγορηματικώς και γραπτώς από κάθε πλευρά της αλυτρωτικής προπαγάνδας τους: εθνική ταυτότητα, ύπαρξη «μακεδονικής» γλώσσας (που είναι τεχνητή και κατασκευασμένη), ύπαρξη σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, ύπαρξη μειονότητας «Αιγαιατών» στα Σκόπια (που τους αποκαλούν «Παιδιά του Αιγαίου» και ζητούν να τους επιστραφούν οι περιουσίες τους!). Πρέπει να δηλώσουν γραπτώς και επισήμως πως δεν υπάρχει «Μακεδονία του Αιγαίου», αλλά η Μακεδονία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας. Και πως δεν υπάρχουν «Μακεδόνες που ζουν σε εδάφη γειτονικών χωρών τα οποία κατέχονται από αυτές τις χώρες». Πρέπει οι Αλβανοί των Σκοπίων να δηλώσουν στο πλαίσιο της συμφωνίας αυτής πως δεν υπάρχει Τσαμουριά και δεν διεκδικούν τη Θεσπρωτία. Ο ίδιος ο ηγέτης τους, ο Αλή Αχμέτι, είχε πει το 2001 πως επίκειται η ίδρυση στην Ελλάδα οργάνωσης υπό την επωνυμία «Απελευθερωτικός Στρατός Τσαμουριάς». Έχει υποστηρίξει πως ένα εκατομμύριο Αλβανοί ζουν στην Τσαμουριά! Οφείλει επίσημα και γραπτώς να δηλώσει πως τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Πρέπει να συμφωνηθεί ότι θα τηρούν τις διεθνείς συνθήκες και δεν θα αλλάζουν τα τοπωνύμια (αποκαλούν την Φλώρινα Λερίν, τη Θεσσαλονίκη Σολούν, την Καστοριά Κοστούρ και την Έδεσσα Βόντεν). Πρέπει επίσης να αλλάξουν το Σύνταγμά τους, τα σχολικά τους βιβλία, τους χάρτες που εμφανίζουν τμήματα της ΠΓΔΜ υπό... ελληνική και βουλγαρική κατοχή! Οφείλουν επίσης να καταργήσουν τη σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας». Πρέπει να συμφωνήσουμε και σε άλλα θέματα. Όπως τι θα γράφουν οι ετικέτες πάνω στα προϊόντα τους. Θα γράφουν, για παράδειγμα, «Μακεδονικός Οίνος»; Διότι το 2013, όταν τους επεστράφησαν τα κρασιά από τα σούπερ μάρκετ της Ευρώπης, οι Σκοπιανοί οινοποιοί άλλαξαν τις ετικέτες σε «Παραβαρδάριος Οίνος». Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι πώς είναι δυνατόν να μην αναφέρονται όλα αυτά τα θέματα στον δημόσιο διάλογο και εκπλήσσομαι από την κυβερνητική επιπολαιότητα. Και πώς είναι δυνατόν να κάνουμε συζητήσεις, χωρίς να τίθεται το θέμα ότι οι Σκοπιανοί εδώ και δύο χρόνια κρατούν κλειστά τα βόρεια σύνορά μας; Δηλαδή αυτοί θα μας έχουν κλειστά τα σύνορα και εμείς θα τους κάνουμε τεμενάδες;
      
Ερ. Ο πρόεδρος της ΝΔ ξεκαθάρισε ότι βάση συζήτησης για την επίλυση του θέματος με την ΠΓΔΜ αποτελεί το Βουκουρέστι το 2008. Ασπάζονται όλοι στη ΝΔ τη συγκεκριμένη θέση ή εκτιμάτε ότι υπάρχουν και κάποιοι που είναι υπέρ μιας πιο σκληρής γραμμής;
      
Απ. Όπως γνωρίζετε, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, επισκεπτόμενος αυτές τις μέρες την Μακεδονία, μίλησε για συνολική λύση και ξεκαθάρισε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι μια εθνικά υπεύθυνη παράταξη που ουδείς πρέπει να την θεωρεί δεδομένη. Σας θυμίζω ότι ήδη από το 1995 η Νέα Δημοκρατία έχει ταχθεί υπέρ του λεγόμενου «μεγάλου πακέτου». Και είχε διαφωνήσει με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, ακριβώς επειδή επρόκειτο για ένα πολύ μικρό πακέτο, που σκοπό τελικά είχε μόνο να αρθεί το εμπάργκο στα σκοπιανά προϊόντα που είχε επιβληθεί το 1994. Επομένως, χωρίς την τακτοποίηση όλων των θεμάτων που προανέφερα, δεν μπορεί να υπάρξει «λύση». Και το βέτο στο Βουκουρέστι περιλάμβανε συνολική λύση. Θυμίζω επίσης ότι τον Ιούλιο του 2013, όταν ο Γκρουέφσκι έστειλε επιστολή στον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, εκείνος στην απαντητική του επιστολή ανέφερε πως η επίλυση του προβλήματος είναι θέμα πολιτικής βούλησης και όχι διαδικασίας, ότι η Ελλάδα στηρίζει την υφιστάμενη διαδικασία και στηρίζει απόλυτα τον διαμεσολαβητή της και ότι μια συνάντηση των πρωθυπουργών θα κατέληγε σε «άσκηση δημοσίων σχέσεων», αν δεν συνοδευόταν «από χειροπιαστά στοιχεία πολιτικής δέσμευσης». Και επιτέλους, δεν αντιλαμβάνομαι πώς ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε και προβάλει το βέτο του Βουκουρεστίου. Στις 2 Απριλίου 2008, όταν με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και υπουργό των Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη η Ελλάδα έβαλε το γνωστό βέτο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, ο κ. Τσίπρας, ως πρόεδρος του ΣΥΝ, είχε δηλώσει ότι «η αποφασιστικότητα και η γενναιότητα της κυβέρνησης δεν κρίνεται από τη στάση της έναντι της γειτονικής χώρας στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, αλλά από τη στάση της στη συνολική ατζέντα της συνόδου. Μία ατζέντα που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο». Τότε, ήθελαν να φύγουμε από το ΝΑΤΟ. Τώρα το έφεραν στο Αιγαίο και αγωνιούν μήπως και δεν ενταχθούν σ' αυτό και άλλες χώρες, μεταξύ των οποίων και η ΠΓΔΜ.
      
Ερ. Πώς σχολιάζετε τη δήλωση της Εκκλησίας διά στόματος αρχιεπισκόπου ότι «το Σκοπιανό είναι και εκκλησιαστικό ζήτημα»;
      
Απ. Προφανώς η Εκκλησία έχει δικαίωμα να ομιλεί. Και προφανώς ήταν απαράδεκτοι οι παραλληλισμοί με την Χρυσή Αυγή. Και προφανώς υπάρχει πρόβλημα με τη σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας», που στο μέλλον μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όχημα αλυτρωτισμού. Η Εκκλησία έχει πάρει μέρος στους αγώνες του Έθνους. Και θα μιλάει!
      
Ερ. Τελικά εκτιμάτε ότι το πρόβλημα αυτό που απαριθμεί 25 έτη πρέπει να λυθεί και θα λυθεί το 2018;
      
Απ. Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι την πρεμούρα. Πιστεύω ότι ο επισπεύδων ξένος παράγοντας, έχοντας διαπιστώσει ότι έχει να κάνει με μια κυβέρνηση που τα δέχεται όλα και όλα τα υπογράφει, θεωρεί πως είναι ευκαιρία να λύσει και τα άλλα «θέματα». Κοιτάξτε, τα εθνικά θέματα δεν είναι μνημόνια, υπογράφουμε δυο-τρία και πάλι μάγκες είμαστε. Στα εθνικά θέματα αν γίνει το λάθος επέρχεται εθνική καταστροφή που την πληρώνει η πατρίδα, την πληρώνουν οι επόμενες γενεές. Πιστεύετε ότι θα γίνουν αποδεκτά όλα όσα σας προανέφερα; Διαπραγματεύσεις για το θέμα γίνονται από το 1995 και δεν έχουν σταματήσει ποτέ. Και όλα αυτά τα χρόνια ακούμε συνέχεια για «ευκαιρίες» και «ώριμες καταστάσεις». Ακόμη και επί κυβέρνησης Παπαδήμου, που δεν ήταν εκλεγμένη, οι διαπραγματεύσεις δεν σταμάτησαν. Όταν ερχόμαστε, όμως, στο διά ταύτα, οι Σκοπιανοί δεν υποχωρούν. Τι άλλαξε τώρα; Λένε πως ο Ζάεφ είναι μετριοπαθής. Εγώ πάλι πιστεύω ότι στήνουν παγίδα με το θέμα της μη ύπαρξης αποκλειστικότητας. Μόλις στις 23 Δεκεμβρίου 2017, ο κ. Ζάεφ δήλωσε, επικαλούμενος δυστυχώς δήλωση του κ. Τσίπρα, πως παραιτείται από το να θεωρεί τη «Μακεδονία» τον μοναδικό κληρονόμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είπε επίσης ότι «η Ιστορία ανήκει επίσης σε μας, πιθανόν ένα κομμάτι αυτής της Ιστορίας να ανήκει επίσης στην Ελλάδα, μέρος της στη Βουλγαρία και σε πολλές άλλες χώρες». Με τα «πιθανόν» του Ζάεφ θα πάμε; Σημειώστε επίσης ότι πριν από τον Ζάεφ αυτά τα είχε πει και ο Γκρουέφσκι. Αυτά λένε.
      
Ερ. Αν υποθέσουμε ότι η επίλυση θα είναι στο πνεύμα του Βουκουρεστίου του 2008, θα ήθελα να σας ρωτήσω, θα «κοστίσει» στη ΝΔ καθώς θα επιλυθεί με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
      
Απ. Μα για ποια «επίλυση» μου μιλάτε; Μια λύση πρέπει να περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω. Δεν θεωρώ ότι έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, σε σημείο δηλαδή για επωφελή λύση για τη χώρα μας. Και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως, διότι μέχρι το τέλος του 2014 δεν είχε υπάρξει πρόοδος. Ο ίδιος ο κ. Νίμιτς είχε δηλώσει πως «λύση δεν υπάρχει, οι δύο πλευρές απέχουν παρασάγγας». Πώς δηλαδή βρέθηκε ξαφνικά «λύση» τώρα; Επειδή ανέλαβαν οι... Ταλεϋράνδοι; Σας θυμίζω ότι ο κ. Ιβάνοφ παραμένει Πρόεδρος της γειτονικής χώρας. Είναι ο άνθρωπος που έχει δηλώσει, μόλις τον Μάιο του 2011 πως «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μία ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό». Τον Ιούνιο του 2012 έλεγε ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί την πραγματικότητα, που αποκαλείται "Δημοκρατία της Μακεδονίας" όπου ζουν Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούν τη "μακεδονική γλώσσα"». Και τον Μάιο του 2013 έλεγε πως «λύση στο θέμα της ονομασίας μπορεί να βρεθεί υπό την προϋπόθεση ότι τα ζητήματα που αφορούν την εθνική ταυτότητα θα παραμείνουν ανεπηρέαστα». Και τον Ιούλιο του 2013, μετά από δήλωση Σαμαρά ότι «μακεδονική γλώσσα δεν υπάρχει», ο Ιβάνοφ κάλεσε τον Έλληνα πρωθυπουργό να επισκεφθεί τις περιοχές της Φλώρινας, της Έδεσσας και της Καστοριάς, «για να διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα διατηρείται και ομιλείται από την μακεδονική μειονότητα η μακεδονική γλώσσα».
      
Ερ. Συνεχίζω και σας ρωτώ. Θα υπάρξει θέμα δεδηλωμένης εάν το κόμμα του κ. Καμμένου κρατήσει άλλη από τον ΣΥΡΙΖΑ στάση και το θέμα επιλυθεί με την ψήφο άλλων κομμάτων;
      
Απ. Πρόκειται για δύο εντελώς διακριτά πράγματα. Δεν εξαρτούμε τη στάση μας από τη στάση του κ. Καμμένου, ο οποίος κατά τη γνώμη μου θα ψηφίσει οτιδήποτε για να μείνει στην καρέκλα του. Ωστόσο, αν ο κ. Καμμένος δεν ψηφίσει δεν υπάρχει δεδηλωμένη. Και απορώ πώς ο κ. Τζανακόπουλος θεωρεί (αυτό έχει δηλώσει) ότι το σημαντικό είναι, ανεξάρτητα από τις τυπικότητες, να οικοδομήσουμε μια ευρύτερη κοινοβουλευτική συναίνεση». Δηλαδή χάριν... τυπικότητας συγκυβερνούν; Μόνο για τη νομή της εξουσίας;
      
Ερ. Ξέρετε επιμένω γιατί θέλω να μου πείτε μία τυχόν στήριξη από τη Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν θα αποτελούσε μία γέφυρα για τυχόν μετεκλογική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το Κίνημα Αλλαγής;
      
Απ. Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ελληνικό κόμμα που θα ψηφίσει χωρίς το «μεγάλο πακέτο». Άρα δεν συσχετίζω τα δύο θέματα.
      
Ερ. Κυρία Βούλτεψη, πώς σχολιάζετε την επαναφορά στην επικαιρότητα, και μάλιστα σε νεκρό πολιτικό χρόνο, του ζητήματος των ευθυνών της κυβέρνησης Καραμανλή για το δημόσιο χρέος;
      
Απ. Είναι ντροπή και αίσχος να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε να εξασφαλίσει την αναγκαία συναίνεση για να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση χωρίς να πάμε στα μνημόνια, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν το περίφημο «Λεφτά υπάρχουν». Η Ελλάδα πληρώνει ακριβά τη δημαγωγία.
     
Ερ. Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω για τις τηλεοπτικές άδειες με δεδομένο ότι μόνο έξι κανάλια κατέθεσαν αίτηση. Μήπως ήταν υπερβολικός ο θόρυβος που δημιουργήθηκε ότι χωρά πολύ μεγαλύτερος αριθμός χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει προθυμία από τους ενδιαφερόμενους;
      
Απ. Η ενημέρωση δεν είναι ένα οποιοδήποτε προϊόν προς πώληση. Είναι κρίσιμο μέγεθος για τη δημοκρατία. Η κυβέρνηση με τα τερτίπια της οδηγεί σε περιορισμό της. Ποιος είναι περισσότερο δημοκράτης; Αυτός που θέλει περισσότερες φωνές, ακόμη και αν κινδυνεύει να δεχθεί περισσότερη κριτική; Ή αυτός που κάνει τα πάντα για να περιορίσει τον αριθμό των μέσων ενημέρωσης;