Έρευνα: Η αναμονή του πόνου, πιο τρομακτική από τον ίδιο τον πόνο.

Ο Franklin D. Roosevelt είχε πει κάποτε ότι «Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο φόβος αυτός καθ’ αυτός».

Οι κλασσικές θεωρίες λήψης αποφάσεων, υποθέτουν ότι ο άνθρωπος αναδεικνύει τις ανταμοιβές και αναβάλει τις τιμωρίες. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όταν έχουμε να κάνουμε με τον πόνο. Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι, ευχαρίστως θα υπέμεναν περισσότερο πόνο αν αυτό σήμαινε ότι ο χρόνος αναμονής, θα μειωνόταν.

Μία εξήγηση για αυτό το παράδοξο είναι ότι η πρόβλεψη και η αναμονή του πόνου είναι πιο οδυνηρή από τον ίδιο τον πόνο καθώς φαίνεται να πολλαπλασιάζεται όσο περνάει ο χρόνος.

Για να ερευνήσουν πως ο τρόμος, μεταβάλλεται στο χρόνο αναμονής, η ερευνήτρια Giles Story στο Πανεπιστήμιο College του Λονδίνου και οι συνεργάτες της, πραγματοποίησαν ένα πείραμα με 33 εθελοντές. Τους έκαναν ήπια ηλεκτροσοκ, παρέχοντας τους όμως και τις εξής επιλογές: Μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση ηλεκτροσόκ, μικρότερος χρόνος αναμονής ή μεγαλύτερος.

Ο κάθε εθελοντής έπρεπε να κάνει πολλούς «γύρους» στο πείραμα. Σε κάθε γύρο, πραγματοποιούνταν 2 σίγουρα ηλεκτροσόκ, ενώ μπορούσαν να φτάσουν και τα 14. Οι ερευνητές έδωσαν την εξής επιλογή στους εθελοντές: 9 ηλεκτροσόκ τώρα, ή 6 στους επόμενους πέντε γύρους, σε ακαθόριστο χρονικό σημείο.

Αν και μερικοί διάλεξαν να βιώσουν το μικρότερο δυνατό πόνο με το κόστος της αναμονής, το 70% επέλεξε να πονέσει περισσότερο. Αυτή η επιλογή έδειξε ότι ο τρόμος της αναμονής, αυξάνεται εκθετικά όσο περνάει ο χρόνος και το αντίκτυπο του είναι πιο επώδυνο από τον ίδιο τον πόνο.

Η Giles Story, καταλήγει στο ότι πρέπει να αποφεύγουμε το χρόνο αναμονής αν έχουμε να κάνουμε με τον πόνο. Η έρευνα μπορεί να έχει άμεσο αντίκτυπο στα νοσοκομεία. Το αναπόφευκτο, ίσως τελικά να είναι και πιο εύκολο να το υπομείνει κανείς.