«Γονείς, παιδιά και διαδίκτυο». Ένα βιβλίο- οδηγός για την προστασία από τους ιντερνετικούς κινδύνους

Προσοχή: Το διαδίκτυο ενημερώνει, αλλά και … εξαγριώνει. Ψυχαγωγεί, αλλά και καταθλίβει. Επικοινωνεί, αλλά και αποπλανεί. Είναι χαρά, αλλά μπορεί να φέρει το έγκλημα. Είναι πλούτος, αλλά ενδέχεται να οδηγήσει στην απώλεια. Είναι άνθος πολιτισμού, αλλά και βόθρος. Εξαρτάται ποίος το χρησιμοποιεί: Ένας χρήστης ή ένας … καταχραστής;

Τον τρόπο να εκμεταλλευτείτε τις δυνατότητες αυτού του μέσου ,προφυλάσσοντας τα παιδιά σας από τους ηλεκτρονικούς εγκληματίες σας ,τον διδάσκει το βιβλίο «Γονείς, παιδιά και διαδίκτυο» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Γραμμένο από τον Χρήστο Γουλτίδη, τον άνθρωπο που έχει γράψει περισσότερα από 25 βιβλία Πληροφορικής, που έχει εργασθεί στα μεγαλύτερα εκπαιδευτήρια Πληροφορικής της Σουηδίας, που μετράει πάνω από 18.000 ώρες διδασκαλίας, αποτελεί το Α και το Ω αυτού του διαβολικού ή θεϊκού συστήματος. Αποτελεί εγχειρίδιο και ,παράλληλα, αφήγημα, τεκμηριωμένο με προσωπικά παθήματα οικογενειών υπό την επιμέλεια της ψυχοθεραπεύτριας Νικολέτας Μπουλταδάκη.

Ο συγγραφέας τονίζει ότι λύσεις ,όπως η απαγόρευση της χρήσης του υπολογιστή ή η εγκατάσταση λογισμικού γονικού ελέγχου και φιλτραρίσματος, δεν είναι αποτελεσματικές από μόνες τους, αφού τα παιδιά μπορούν εύκολα να τις παρακάμψουν ή να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή ενός φίλου τους ή ενός internet cafe και έτσι να έχουν ανεμπόδιστη πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Θεωρεί πως η καλύτερη προστασία των παιδιών από τους κινδύνους που κρύβει ο «εικονικός κόσμος του Διαδικτύου» είναι η σωστή ενημέρωση και η κατάλληλη κατάρτιση των γονέων που διατηρούν θετική επικοινωνία με το παιδί τους.

Σκοπός του βιβλίου είναι να ενημερώσει τους γονείς για τους κινδύνους που διατρέχουν οι ανήλικοι, κυρίως, χρήστες του, αλλά και οι ίδιοι, ώστε να είναι σε θέση να εντοπίσουν έγκαιρα τα συμπτώματα των διάφορων επικίνδυνων καταστάσεων, όπως είναι η παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, ο εθισμός, η διαδικτυακή σεξουαλική παρενόχληση, η παιδική πορνογραφία και ο ψηφιακός εκφοβισμός.

Πληροφορεί ότι η δημιουργία του «Ίντερνετ» ξεκίνησε το 1969 από τέσσερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και ονομαζόταν ARPAnet. Οι περισσότεροι χρήστες του εκείνη την εποχή ήταν επιστήμονες και ερευνητές. Στη συνέχεια, το σύστημα υιοθετήθηκε και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ για να επικοινωνούν τα στρατιωτικά επιτελεία μεταξύ τους, καθώς και με τις διάφορες μονάδες και ραντάρ σε καιρό πολέμου.

Ο παγκόσμιος ιστός (WWW ) δημιουργήθηκε στο CERN (Εuropean Center for Nuclear Research – Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Πυρηνική Έρευνα) με σκοπό να αποτελέσει το σύστημα μέσω του οποίου επιστήμονες ,από διάφορα μέρη του κόσμου, θα είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάσσουν τα αποτελέσματα των ερευνών τους. Δεν άργησε , βέβαια, να εμφανισθεί και το κακόβουλο λογισμικό που χωρίζεται στις παρακάτω κύριες κατηγορίες: Ιοί, Δούρειοι ίπποι, «Σκουλήκια», Διαφημιστικό λογισμικό, Λογισμικό κατασκοπείας, Λογισμικό παρακολούθησης.

Ο συγγραφέας παραθέτει πραγματικό διαδικτυακά συμβάντα που σοκάρουν: Εξαιτίας του εθισμού στο διαδίκτυο, ένα ανδρόγυνο από τη Νότια Κορέα άφησε το μωρό τους, ηλικίας τριών μηνών, να πεθάνει από ασιτία, ενώ ταυτόχρονα μεγάλωνε μια.. εικονική κόρη σε ένα δημοφιλές παιχνίδι ρόλων στο διαδίκτυο! Σύμφωνα με την αστυνομία, ο 41χρονος πατέρας και η 25χρονη μητέρα έχασαν τη θέλησή τους για μια «φυσιολογική ζωή», έμειναν άνεργοι και «αφέθηκαν στο διαδίκτυο» για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τάιζαν το πρόωρο μωρό μόνο μία φορά την ημέρα, ενώ περνούσαν περισσότερες από 12 ώρες καθημερινά σε internet café, με αποτέλεσμα το βρέφος να πεθάνει εξαιτίας της μεγάλης περιόδου υποσιτισμού.

Τι σημαίνει εθισμός ; Ο Χρήστος Γουλτίδης εξηγεί: Είναι η απόκτηση μιας συνήθειας που αλλάζει την καθημερινότητα και τη συμπεριφορά ενός ατόμου. Είναι δύσκολο να διακοπεί, και του προκαλεί δυσλειτουργία και ανεπιθύμητες παρενέργειες.

Το βιβλίο αναφέρεται σε μια από τις αναρίθμητες περιπτώσεις στην Ελλάδα με ένα έφηβο, ο οποίος τον πρώτο καιρό αφιέρωνε 3 έως 4 ώρες την εβδομάδα στο παιχνίδι. Όμως, μετά από τρεις μήνες έφθασε να παίζει από 10 έως 15 ώρες την ημέρα. Μαζί με την πλήρη απασχόληση του στο διαδίκτυο ήρθαν είκοσι επιπλέον κιλά, ακμή και πτώση 5 μονάδων το μέσου όρου βαθμολογίας στο σχολείο (13 από 18). Οι γονείς του αντιλήφθηκαν το πρόβλημα μόνον όταν πήραν στα χέρια τους τον έλεγχο του πρώτου τετραμήνου. Ως τότε ο Ιάσονας κατάφερνε να τους ξεγελάσει. Η πρώτη τους κίνηση ήταν να διακόψουν τη σύνδεση διαδικτύου από το σπίτι ώστε να αποτρέψουν την ενασχόλησή του . Κι ενώ φαινομενικά η κίνηση ήταν έξυπνη, η κατάσταση του παιδιού δεν βελτιώθηκε. Πράγματι, δεν περνούσε πολλές ώρες στον υπολογιστή, αλλά είχε αποκτήσει την εμμονή να βρίσκει χρόνο και τρόπο για να πηγαίνει σε internet café, σε βαθμό που έκανε κοπάνες από το σχολείο και το φροντιστήριο. Η μητέρα του τον έγραψε σε γυμναστήριο ώστε να χάσει τα κιλά που πήρε και να εκτονώνεται, αλλά έπειτα από μία εβδομάδα ο Ιάσονας ξεκίνησε να πηγαίνει στο internet cafe αντί για το γυμναστήριο. Η ανακάλυψη αυτού του γεγονότος από τη μητέρα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έτσι αποφάσισε να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό.

Το βιβλίο παραθέτει τους φορείς ψυχικής υγείας που ασχολούνται με τα παιδιά, ξεκινώντας βέβαια πρώτα από τον φορέα αντιμετώπισης των εγκληματιών του κυβερνοχώρου που είναι η Μονάδα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος