Έχουν γραφτεί αρκετά πράγματα για το Maid του Netflix, μια σειρά που για να δικαιωθεί πρώτα έπρεπε να περιμένει να κάνει τον κύκλο του το “Squid Game” και μετά να λάμψει από την πρώτη έως την τελευταία σκηνή του.
Γιατί το Maid είναι όλα όσα ζουν γυναίκες απ’ όλον τον κόσμο, γυναίκες εγκλωβισμένες σε κακοποιητικές σχέσεις που αποφάσισαν να αποδράσουν, γυναίκες σκληρά εργαζόμενες και χαμηλά αμειβόμενες, γυναίκες που υπό την ιδιότητα και την προσφώνηση της “νοικοκυράς” ξέχασαν τον εαυτό τους και σ’ αυτή τη λέξη “χώρεσαν” τις ιστορίες της ζωής τους, ακόμη και τις πιο τραγικές.
Από την πρώτη σκηνή του “Maid” είναι απολύτως σαφές ότι η σειρά θα σεβαστεί το βιβλίο της Στέφανι Λαντ, “Maid: Hard Work, Low Pay, and a Mother’s Will to Survive”: μια γυναίκα, η Άλεξ τακτοποιεί το παιδί στο αυτοκίνητο και πατάει γκάζι για να αποδράσει από τον κακοποιητικό σύντροφό της και πατέρα της κόρης της.
Εκείνος ουρλιάζει πίσω τους και εκείνη προσπαθεί να κοιτάξει μπροστά για να επιβιώσει. Ούτε η μητέρα της μπορεί να τη βοηθήσει οικονομικά, ωστόσο, από το τροχόσπιτο που διέμεναν το να βρεθούν σε καταφύγιο για θύματα ενδο-οικογενειακής βίας και το η Άλεξ να βρει δουλειά ως καθαρίστρια σε πλούσια σπίτια, μόνο με ελπίδα μοιάζει.
Και μετά, η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη σαν “χαστούκι”: η μητρότητα υπό συνθήκες φτώχιας, ο φόβος για τους άντρες που όλοι μπορεί να κρύβουν έναν σατράπη πίσω από φαινομενικά νορμάλ συμπεριφορές, η υπο-αμειβόμενη σκληρή εργασία, η προνοιακή πολιτική που είναι για γέλια. Η ηρωίδα μοιάζει να ζει για να δίνει τη μία μάχη πίσω από την άλλη, ενώ όλοι μοιάζουν να την κρίνουν. Επειδή επέλεξε λάθος, επειδή ό,τι και να κάνει -για τους άλλους- δεν είναι αρκετά καλή μητέρα, επειδή η παραμικρή ατυχία (μία ίωση της μικρής, ας πούμε), μπορεί να της στερήσει το μεροκάματο.
Πολύ δράμα για το τίποτα; Ούτε καν. Για γυναίκες που έχει χρειαστεί να περάσουν από το μονοπάτι της Άλεξ είναι προφανές ότι το παραμικρό εμπόδιο -το να χάσεις το λεωφορείο, για παράδειγμα- απειλεί να καταστρέψει το ημερήσιο οικοδόμημα. Εκεί που κάθε μέρα χτίζεται με οικονομίες, στερήσεις, υποχωρήσεις, αλλά αστείρευτη επιθυμία για μια καλύτερη ζωή.
Το “Maid” το είπαν φεμινιστικό δράμα, το είπαν εικονοποιημένο εξευτελισμό του νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος που προάγει τη φτώχεια και τις ανισότητες, ωστόσο πρόκειται για κάτι πολύ πιο ενοχλητικό: είναι η εξαιρετικά πειστική αναπαράσταση αυτού που βιώνει η σύγχρονη κοινωνία με τις αναρίθμητες υποθέσεις ενδο-οικογενειακής βίας και κακοποίησης γυναικών που έχει πιάσει πλέον ταβάνι ως φαινόμενο.
Είναι το “φτάνει, αρκετά” υπό μορφήν ψυχαγωγικού διαλείμματος που έχει να ψιθυρίσει πολλά στο αυτί αμέτρητων γυναικών – και αντρών. Είναι μια υπενθύμιση του πού στεκόμαστε όλοι απέναντι στην τριπλέτα του φαινομένου “φτώχεια σε πατριαρχικό περιβάλλον – κακοποιητικοί γάμοι – ορδές δυστυχισμένων γυναικών”.
Αξίζει τον κόπο και τον χρόνο σας, αν δεν το έχετε δει ήδη, οπότε σταματάμε τα spoilers και απλώς δείτε το.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«My Name»: Η νέα σειρά του Netflix που απειλεί το «Squid Game»
Ο σκύλος του έφαγε το διαβατήριο και το υπουργείο Εξωτερικών τού έκανε δώρο σκυλοτροφή!
Κατερίνα Βρανά: «Είμαι ανάπηρη γιατί να μην το πω; Δεν χάθηκε ο κόσμος»
