Αχ αυτός ο (γλυκός) πειρασμός!

Μόλις τελείωσε ο εορτασμός του Πάσχα και ήδη μετράμε τα παραπάνω κιλά που αποκτήσαμε, γιατί δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στους πειρασμούς που υπήρχαν πάνω στο τραπέζι μας. Αυτό μου θυμίζει το τεστ με το ζαχαρωτό…

Με βάση το κλασσικό πλέον ψυχολογικό πείραμα του 1960 στο Stanford, ερευνητές έβαλαν παιδιά σε ένα δωμάτιο και τους έδωσαν ένα ζαχαρωτό, λέγοντας τους ότι μπορούν είτε να το φάνε κατευθείαν, είτε να περιμένουν τον ερευνητή να επιστρέψει. Αν μπορούσαν να συγκρατηθούν, ο ερευνητής θα τους έδινε ένα ακόμα ζαχαρωτό.

Οι απολαυστικές αντιδράσεις των παιδιών πέρα από την ψυχαγωγία μας, μαρτυρούν πολλά περισσότερα.

Αυτό που πραγματικά μετράει αυτό το πείραμα, δεν είναι η δύναμη της θέλησης ή ο αυτοέλεγχος, αλλά την ικανότητα των παιδιών να επωφεληθούν από μια κατάσταση την οποία δεν μπορούν να ελέγξουν και στο τέλος να πάρουν αυτό που θέλουν, ένα ακόμα ζαχαρωτό.

Αυτή ήταν μια δοκιμασία της παρορμητικότητας απέναντι στην αυτοσυγκράτηση, της επιθυμίας απέναντι στον αυτοέλεγχο, εστιασμένη στην έννοια της αναβολής της ευχαρίστησης. Όσοι γενικότερα περάσουν επιτυχώς αυτή τη δοκιμασία, τείνουν να είναι περισσότερο ικανοί στις κοινωνικές τους σχέσεις, με αυτενέργεια και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής με μεγαλύτερη σιγουριά, αξιοπιστία και ανεξαρτησία. 

Όταν περάσει κανείς αυτό το τεστ, ενεργοποιεί μια ολόκληρη σειρά από θετικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που διατηρούνται αδρανοποιημένα. Οι θετικές επιπτώσεις είναι τεράστιες.

Εσείς πως τα πήγατε, καταφέρατε να αντισταθείτε;