Σε νοιάζομαι, να μου προσέχεις...
Πόσο υποτιμημένη αξία δίνουμε στο νοιάξιμο..
Μιλάμε για έρωτες, για πείσματα, για πάθη, για λάθη, τα διακοσμούμε με υπερθετικούς και λέξεις απόλυτες.
Τα στολίζουμε με όλα εκείνα τα μεγάλα και τα πομπώδη.. κι έρχεται ένα ταπεινό “σε νοιάζομαι”.. και διεκδικεί να δείξει όλες τις λέξεις που δεν έχουν ειπωθεί.
Όλα τα ανείπωτα, όλα τα άηχα συναισθήματα, όλα όσα δεν βρήκαν το δρόμο τους να φτάσουν στον παραλήπτη τους, κλείνουν σε δυο λέξεις τόσο απλές, τόσο ταπεινές.
“Σε νοιάζομαι”.
Σε νοιάζομαι γιατί είσαι πολύτιμος, ξεχωριστός, μοναδικός για μένα.
Σε νοιάζομαι γιατί η χαρά σου, μετράει πιο πολύ από πείσματα και εγωισμούς.
Σε νοιάζομαι γιατί έχω δει να σε λυγίζει το βάρος που κουβαλάς στις πλάτες σου.
Σε νοιάζομαι γιατί πίσω από το “όλα καλά”, έχω ακούσει όσα η περηφάνεια σου δεν είπε.
Σε νοιάζομαι γιατί το να είσαι καλά, με κάνει καλύτερα..
Να το σέβεσαι το νοιάξιμο..
Έχει μέσα του και έρωτα και αγάπη και πόθο και πάθος.. απλά δεν έχει εγωισμό, δεν έχει πείσμα, δεν έχει μούτρα..
Ένα “σε νοιάζομαι”.. έχει μέσα του όλα τα ανείπωτα “σ’αγαπώ”, “σε θέλω”, “σε ζητάω”, “σε χρειάζομαι”..
Γι’αυτό σου λέω… σε νοιάζομαι, να μου προσέχεις...
