ο πορτάκιας του Πολυτεχνείου
Ήρωες και αντιήρωες του Πολυτεχνείου - Η ιστορία του στρατιώτη Σκευοφύλακα
41 χρόνια θα συμπληρωθούν φέτος από την νεώτερη ελληνική "επανάσταση". Πολλά για να μην ξεφύγει κάποιος από το κλίμα της εποχής και λίγα για να μπορέσει να του γυρίσει την πλάτη. Εν τούτοις, η εθιμοτυπικού χαρακτήρα κατάθεση στεφάνων, το "πανηγυράκι" και ο κλεφτοπόλεμος των "γνωστών- αγνώστων" φροντίζουν πλέον να απαξιώνουν δεόντως την επέτειο. Ίσως μόνη συναφής σπίθα η νεολαία που ξεσηκώνεται για τα διαχρονικά αιτήματα στο σύνθημα "Ψωμί, παιδεία, Ελευθερία". Στον αντίποδα, η γενιά του Πολυτεχνείου μεγάλωσε κι εξαργύρωσε την επανάστασή της με θέσεις και αξιώματα. Άσε που παραδόξως πλήθυνε. Κάθε χρόνο διαπιστώνω με έκπληξη ότι όλο και περισσότεροι ... θυμούνται ότι ήταν εκεί. Από την πλευρά των "ηρώων", βεβαίως. Αντίθετα, είναι να απορείς τι απέγιναν οι "άλλοι".
Αν όλη η Ελλάδα "έπαιζε" με τους εξεγερμένους, πού είναι εκείνοι που "εκ διανομής" έστω, είχαν τους "ρόλους" των ... κακών;
Από αυτή τη σκοπιά βρήκα συγκλονιστική την αφήγηση ενός ανθρώπου που πρωταγωνίστησε στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973: στρατιώτης Α.Σκευοφύλαξ, ο οδηγός του άρματος που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου. Πριν λίγα χρόνια "έσπασε" για πρώτη φορά τη σιωπή του. Ένας ειλικρινής και αδαής άνθρωπος, που χρειάστηκε να ζήσει μία ολόκληρη ζωή, μετανιώνοντας για όσα έκανε και πίστεψε. Πιόνι στα χέρια μίας ξενοκινούμενης εξουσίας, που αρεσκόταν να χειραγωγεί την αμάθεια και το πάθος του υποτιθέμενου "πατριωτισμού" της διχόνειας, Η εξομολόγησή του δημοσιεύτηκε προ δεκαετίας στο Βήμα .
«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε».
Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων που κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας. «Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε ....
