τουριστες στην κρητη 2014

Το νέο σύντομο ανέκδοτο είναι "έλληνας Τουρίστας". Μου το 'λεγε ξενοδόχος που χρόνια προτιμούσε τον εγχώριο τουρισμό και σ' αυτόν στήριζε τη δραστηριότητά του. Φέτος οι έλληνες δεν έχουν διάθεση και χρήματα για διακοπές. Ο ίδιος, έχοντας μέτρο σύγκρισης από το τι εστί "κιμπάρης" προ ετών έλληνας πελάτης στο ξενοδοχείο του, αναπολούσε εκείνες τις εποχές.Και οι συγκρίσεις με τους τωρινούς Ρώσους και Άγγλους πελάτες του ήταν αναπόφευκτες. Παρατηρούσαμε τα τραπέζια γύρω μας: ένα ζευγάρι Άγγλων είχε παραγγείλει μία χωριάτικη σαλάτα κι ένα μπουκάλι νερό. Μία οικογένεια ρώσων με δύο κουτσούβελα έπινε καφέδες και πορτοκαλάδες. Η ώρα ήταν 2 το μεσημέρι. Σχολίασα χαρούμενα το τραπέζι μίας μεγάλης παρέας που ήταν διάσπαρτο από μισοάδεια πιάτα, Κούνησε το κεφάλι περίλυπος και μου εξήγησε μονολεκτικά: "Πακέτο". Κατάλαβα. Η τιμή κράτησης περιελάμβανε και το φαγητό.

- Να δεις τι γίνεται το βράδυ, μου είπε ο ξενοδόχος κι εξηγήθηκε: "Φέτος τα γραφεία μας υποχρέωσαν να παρέχουμε και κάποιες ώρες ποτό δωρεάν. Κρασιά, ρακές, ούζο και αναψυκτικά για τα παιδιά. Το μπαρ ανοίγει στις 9 και μέχρι τις 11 είναι πάντα γεμάτο. Πίνουν το βόσπορο, στην υγειά του .. κορόϊδου. Δηλαδή, εμένα. Και μετά η Όλγα σου μιλάει για success story στον Τουρισμό.

Γύρισα το βλέμμα στην πισίνα του ξενοδοχείου. Κορμιά απλωμένα νωχελικά στον ήλιο, χωρίς καμία διάθεση για εξερεύνηση ή περιπέτεια. "Ξημεροβραδιάζονται εκεί" μου είπε σαν να διάβασε τη σκέψη μου. "Η εικόνα που θα πάρουν φεύγοντας από την Κρήτη θα είναι η πισίνα μου και οι πόζες που τράβηξαν μπροστά της. Θα πάρουν επίσης τις φωτογραφίες τους στο μπαρ, την τραπεζαρία, άντε και στο μπαλκόνι του δωματίου. Οι πιο "περιπετειώδεις" θα αποθανατίσουν και τη διαδρομή τους προς το αεροδρόμιο. Τους λέω να πάνε στην Κνωσό, να βγουν μία βόλτα στην πόλη, να κατέβουν έστω μέχρι την παραλία και μου απαντάνε μονότονα: Νο, my friend, it is ok here".  

Θυμήθηκα την παλιά ταινία με την ... χίπισσα Ρένα Βλαχοπούλου, που της κατσικώθηκε ο "τουρίστας" γαμπρός και έβαζε μέρα νύχτα προκλητικά τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού της, χωρίς καμία διάθεση να ξεμυτίσει από το δωμάτιο. Που να 'ξερε ο αξέχαστος Βασίλης Τσιβιλίκας τότε, πως ενσάρκωνε προφητικά τους μελλοντικούς τουρίστες της Κρήτης; Αυτούς που σήμερα κατσικώνονται στις πισίνες των ξενοδοχείων μας, τρώνε και πίνουν αραχτοί και βαριεστημένοι κι εμείς επιμένουμε να τους βαφτίζουμε "καλή τύχη" για το τουριστικό μας προϊόν και ... success story.