Internet

Σε κάτι αλλοτινούς καιρούς ως παιδιά λατρεύαμε να του παραδινόμαστε. Ήταν οι εποχές που τα λίγα μας έκαναν .. πλούσιους. Πλουσιότερους από τα πολλά της σήμερον, που μας φτωχαίνουν. Θυμάμαι ένα μετρίου αναστήματος, μαδημένο, κιτς δεντράκι (απομίμηση αληθινού), που 'βγαινε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από το πατάρι.

Στηνόταν αναγκαστικά στο παράθυρο (πρώτο τραπέζι πίστα) και φορτωνόταν με γυάλινες λάμπες, που όλο και λιγόστευαν από τα ατυχήματα και τις αδεξιότητες. Τριγύρω του απλωνόταν μία σειρά από φώτα (που δεν έπαιζαν μουσικές και κάλαντα) αλλά το ομόρφαιναν με το φως τους. Τότε, βλέπετε, τα φωτάκια ήταν ... φωτάκια κι όφειλαν απλώς να φωτίζουν. Οι λάμπες ήταν .. λάμπες και έσπαζαν γιατί ήταν γυάλινες. Τα δέντρα ήταν .. Χριστουγεννιάτικα δέντρα και παρότι το οικολογικό κίνημα ήταν λιγότερο διαδεδομένο, θεωρούσαμε αυτονόητο πως δεν θα θυσιάσουμε δάση για να κάνουμε το κέφι μας. Α και η αλήθεια είναι πως δεκάρα δεν δίναμε ως πιτσιρίκια για το πως κληρονομήσαμε το έθιμο. Ούτε τυραννιόμασταν με διλήμματα του στυλ "δέντρο ή καράβι ". Οι γειτονιές τότε δεν φωτίζονταν με λαμπιόνια, ούτε σωλήνες από νέον "έγραφαν" το περίγραμμα των σπιτιών. Και χιόνι εκεί τριγύρω τα Χριστούγεννα δεν θυμάμαι ποτέ. Θυμάμαι όμως έντονα τις ζεστές παλτουδιές και τα πλεκτά σκουφάκια, που επιστρατεύαμε για να τρέχουμε και να παίζουμε στους δρόμους. Μία πανευτυχής και ξέγνοιαστη πιτσιρικαρία, που δεν κρύωνε εύκολα, δεν κολλούσε μικρόβια -κι ας έτρωγε ... χώμα με το κουτάλι- και δεν μαζευόταν με τίποτα. Τα σοκάκια άλλωστε, τω καιρώ εκείνω, ήταν μία ασφαλής υπόθεση. Οι υπολογιστές, το ίντερνετ και οι ... ηλεκτρονικές λίστες δώρων ήταν ακόμη σενάρια επιστημονικής φαντασίας, που ίσως μόνο ο Άρθουρ Κλαρκ μπορούσε να σκαρφιστεί.

Και το κυριότερο ίσως ήταν ότι πίσω από τις επιλογές των δώρων νοιώθαμε πως υπήρχε κάτι σπουδαιότερο: ο τρόπος που εμείς οι «μικροί» εμπιστευόμασταν τα .. όνειρά μας στους «μεγάλους» και εκείνοι με την σειρά τους -σαν συμμέτοχοι στο γιορτινό παραμύθι- τα μορφοποιούσαν. Χωρίς barcode και στυλιζαρισμένες επιλογές. Αφήνοντας χώρο στην φαντασία και στην αγάπη.

. .......