Μαλβίνα Κάραλη

Δεν πρόκειται για μνημόσυνο, ούτε για βιογραφία. Τη θυμάμαι κάνα εικοσάλεπτο πριν τις βραδινές ειδήσεις του Mega να τα ... χώνει ζωντανά προς πάσα κατεύθυνση, να καυτηριάζει, να σατιρίζει, να ξεσπά κι η ίδια σε ασταμάτητα γέλια «στον αέρα» (πόσο αντιτηλεοπτικό!). Πρώτη φορά στην εφηβεία μου ενδιαφέρθηκε τόσο η γενιά μου για τα πολιτικά, όχι για να διαμορφώσουμε άποψη, ούτε για να γίνουμε ενεργοί πολίτες, αλλά για να καταευχαριστιόμαστε την απόλυτη γελοιοποίηση του κατεστημένου.

Κλασική προσφώνηση «φακάτοι μου κι ανάφτρες», εμμονή στις ομιλίες του Σημίτη και στο ΙΕΚ Τάπερμαν (θυμάται κανείς;), αναφορές στον Τσόμσκι και τον Κούντερα, πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός στα ... καλιαρντά. Και "Φωνή Κυρίας" στην Ελευθεροτυπία, και Μαλβιnight, όπου σε πρώτη μετάδοση ο Κραουνάκης παίζει στο πιάνο το "Αυτή η νύχτα μένει" κι η Μαλβίνα μέσα σε σύννεφο καπνού σιγοτραγουδά.  Αλίευσα ένα απόσπασμα από τη στήλη της στην Ελευθεροτυπία και το παραθέτω. Δείχνει αν μη τι άλλο μία εποχή που η ελληνική πολιτική σκηνή ανεχόταν ακόμη την καυστική σάτιρα: