Παλευουμε Για Ενα Τιποτε

Μέρες εκλογών. Και συνάμα μέρες υδρόλυσης χημικών. Οι διεθνείς συντονιστές βρήκαν βολική μάλλον τη συγκυρία, μελετώντας το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Έλληνα που παθιάζεται στις κάλπες. Η υπόθεση του "πειράματος της Μεσογείου" που ξεκινά δίπλα στην Κρήτη είναι το απόλυτο παράδειγμα της "βαρβαρότητας" που περιέγραφε χρόνια πριν ο Ελύτης. Μία κατάσταση που σε γεμίζει θυμό κι απελπισία μαζί. Θυμό γιατί νιώθεις το δίκιο να πνίγει τον τόπο σου. Κι απελπισία γιατί συνειδητοποιείς πως το προφανές (χημικά σημαίνει κίνδυνος για μας και τις ακτές μας) διαστρεβλώνεται τόσο επιδέξια που φτάνει να μοιάζει αυτό αθώο κι εσύ που ανησυχείς υπερβολικός. Και πίσω από όλα αυτά υπάρχει κάτι μεγαλύτερο: η αρχή του τέλους της γνώμης των λαών. 

 

"Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα...