Ρέστης

Μάθαμε να παρακολουθούμε τις τραγωδίες των ... άλλων στους τηλεοπτικούς μας δέκτες και να εθιζόμαστε στη φρίκη σαν να πρόκειται για ψεύτικα εφέ που στοχεύουν το συναίσθημά μας. Όμως η Κεφαλλονιά και όσα συμβαίνουν εκεί δύο βδομάδες τώρα δεν είναι ταινία του ... Σπήλμπεργκ. Είναι η αλήθεια της σημερινής Ελλάδας. Αυτό που συνέβη σε κείνη τη γωνιά της γης μας, θα μπορούσε να 'χει συμβεί στη γειτονιά μας. Η Κρήτη άλλωστε δεν είναι "ξένη" στον εγκέλαδο και τις συνέπειές του. 

Αλλά ας δούμε μερικές αλήθειες για την Κεφαλλονιά: Άνθρωποι σαν και μας βρέθηκαν ένα μεσημέρι προ ημερών χωρίς ... σπίτι. Ο σεισμός τους πήρε αίφνης κάθε έννοια "βολέματος" βγάζοντάς τους σε δρόμους και αυτοκίνητα για να επιβιώσουν όπως όπως. Τι όμως σημαίνει πρακτικά αυτό; Σημαίνει πως το πρωί δεν ξυπνάς με καφέ στη ζεστή σου γωνιά. Ξυπνάς παγωμένος έχοντας περάσει μία ημιξάγρυπνη νύχτα, κουβαριασμένος στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Δεν έχεις την πολυτέλεια να αλλάξεις ρούχα, καθώς όλο το βιός σου βρίσκεται σε κείνο το σπίτι που οι αρμόδιοι δεν σ' αφήνουν να πλησιάσεις. Τα παιδιά σου κλαίνε και παραπονιούνται συνέχεια -άλλοτε από το κρύο κι άλλοτε επειδή είναι δύσκολο να συνηθίσουν την νέα τους πραγματικότητα. Οι ηλικιωμένοι γονείς σου είναι μία ακόμη πιο ανήσυχη κατάσταση: επιμένουν να μπουν στο "κόκκινο" σπίτι τους, γιατί δεν αντέχουν το χειμώνα και το κάθισμα του αυτοκινήτου δεν ... συντροφεύει την αρθρίτιδά τους. Περιμένεις καθημερινά εναγωνίως τα κρουαζιερόπλοια που λένε τα δελτία ειδήσεων αλλά κοιτώντας στο λιμάνι βλέπεις μόνο το κομμάτι που γκρεμίστηκε και .. πλοία πουθενά. "Aegean paradise" σκέφτεσαι. Τι ειρωνεία !!! Και ποιός στο στέλνει; Ο Ρέστης. Ας είναι. Αλλά ποιός θα πρωτομπεί εκεί;