"Η ανοσοθεραπεία έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο"
Η αξιοποίηση των μηχανισμών του ανοσοποιητικού συστήματος αναδεικνύεται σε πολύτιμο σύμμαχο για την αντιμετώπιση των καρκινικών όγκων. Η σύγχρονη έρευνα για την αντιμετώπιση του καρκίνου προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στην ανάπτυξη θεραπειών προσαρμοσμένων στις ατομικές ανάγκες των ασθενών, καθώς πληθαίνουν τα κλινικά δεδομένα που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους.
Τα παραπάνω ανέφεραν ειδικοί επιστήμονες, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Καρκίνου (4 Φεβρουαρίου), η οποία έχει ως στόχο την κινητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης για την ανάληψη δράσης που θα οδηγήσει στη μείωση της επιδημίας του καρκίνου μέσω της πρόληψης, της έγκαιρης διάγνωσης και της αποτελεσματικής θεραπευτικής αντιμετώπισης.
«Η ανοσοθεραπεία έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο. Ο μοναδικός μηχανισμός δράσης, η παρατεταμένη διάρκεια ανταπόκρισης, το ξεχωριστό προφίλ ασφάλειας, η καθορισμένη χρονική διάρκεια χορήγησης της, η επάνοδος στην κανονικότητα, η πιθανότητα μακροχρόνιας επιβίωσης, ακόμα και ίασης, δίνουν ιδιαίτερη αξία στην ελπίδα" ανέφερε ο Ιωάννης Μπουκοβίνας, Πρόεδρος της Εταιρείας Ογκολόγων - Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ).
Πρόσθεσε ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε απαντώντας στα ερωτήματα: πώς επιλέγουμε τους ασθενείς, ποιοι είναι οι κατάλληλοι συνδυασμοί φαρμάκων, αν μπορεί να γίνει πρόβλεψη της τοξικότητας, πώς ξεπερνάμε την αντίσταση στα συγκεκριμένα φάρμακα, ποια είναι η βέλτιστη διάρκεια θεραπείας. «Οραματιζόμαστε ένα μέλλον όπου στην αντιμετώπιση του καρκίνου θα έχει μεγιστοποιηθεί το όφελος της ανοσοθεραπείας, ενδυναμώνοντας την αξία της για τους ασθενείς, τις οικογένειές τους και την κοινωνία», είπε.
Για την ανοσοθεραπεία στο μελάνωμα μίλησε η Καθηγήτρια Παθολογίας Ογκολογίας, Α' Παθολογική Κλινική, Νοσοκομείο «Λαϊκό», Έλενα Γκόγκα, τονίζοντας ότι ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα ιστορικά έχουν χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. Με την εισαγωγή όμως της ανοσοθεραπείας, τα δεδομένα αυτά αλλάζουν και τα ποσοστά πενταετούς επιβίωσης αυξάνονται.
Στην εισήγησή του ο Καθηγητής Παθολογικής Ογκολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αριστοτέλης Μπάμιας, αναφέρθηκε στην ελπίδα που έφερε η ανοσοθεραπεία στον καρκίνο του νεφρού, τονίζοντας ότι η εφαρμογή της αυξάνει την επιβίωση, ενώ σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών επιτυγχάνεται μακρόχρονος έλεγχος της νόσου χωρίς την ανάγκη για άλλες θεραπείες.
«Η ανοσοθεραπεία έχει αλλάξει και το τοπίο στη θεραπεία του καρκίνου του ουροθηλίου. Αυτή η πρόοδος είναι πολύ σημαντική, δεδομένου ότι τα τελευταία 15 χρόνια χαρακτηρίστηκαν από πενιχρά αποτελέσματα στην προσπάθεια ανεύρεσης νέων φαρμάκων για τον καρκίνο του ουροθηλίου», σύμφωνα με τον κ. Μπάμια.
Ο καθηγητής Παθολογίας και Ογκολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Συρίγος, αναφέρθηκε στον καρκίνο του πνεύμονα, ο οποίος αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως με μεγάλο ποσοστό των ασθενών να διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου, αφού η νόσος δεν δίνει συνήθως πρώιμα συμπτώματα. Στην Ελλάδα έχει υπολογισθεί ότι 6.500 άτομα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από αυτή τη μορφή καρκίνου, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο κάπνισμα. Επιπλέον, ενώ για όλες τις άλλες συχνές μορφές του καρκίνου έχουν καθιερωθεί εξετάσεις έγκαιρης διάγνωσης (screening) για τον καρκίνο του πνεύμονα δεν υπάρχει ακόμη τέτοιο πρόγραμμα.
«Είναι σημαντικό ότι η χώρα μας, παρά τις όποιες αντιξοότητες των τελευταίων ετών, συνεχίζει να βρίσκεται στην πρωτοπορία της έρευνας στον καρκίνο του πνεύμονα με τις περισσότερες από τις νεότερες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των ανοσοθεραπειών να είναι διαθέσιμες στους Έλληνες ασθενείς», τόνισε ο κ. Συρίγος. Πρόσθεσε ότι η ανοσοθεραπεία αποτελεί πλέον τον βασικό πυλώνα θεραπείας των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα, είτε ως μονοθεραπεία, είτε σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία. Επιπλέον, όπως είπε, σύντομα θα υπάρχει η δυνατότητα χορήγησης συνδυασμού ανοσοθεραπείας, ώστε, αποφεύγοντας τη χημειοθεραπεία, να διευρύνονται οι θεραπευτικές επιλογές, με στόχο την σημαντική παράταση της επιβίωσης και την εξασφάλιση μιας καλής ποιότητας της ζωής για μεγάλο ποσοστό των ασθενών.
