Η γυμναστική μπορεί να καταπολεμήσει το κοινό κρυολόγημα
Η γυμναστική μπορεί να γίνει ο καλύτερος μας σύμμαχος στην ανάρρωση από ένα κρυολόγημα ή άλλες λοιμώξεις, υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο «Chosun» της Νότιας Κορέας.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η τακτική σωματικήάσκηση ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα εν μέρει δια του επαναλαμβανόμενου στρες που του προκαλεί, όπως αναφέρεται στο in.gr.
Ως γνωστόν, το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά στους εισβολείς μέσω μιας ποικιλίας κυττάρων. Ορισμένα εξ αυτών δεν καταπολεμούν άμεσα στην λοίμωξη, αλλά προάγουν την εκδήλωση φλεγμονής. Και μπορεί όταν λέμε φλεγμονή να έρχεται στο μυαλό μας ο πυρετός, το οίδημα και η ερυθρότητα, αλλά έχει και θετικές επιδράσεις. Η φλεγμονή βοηθά τον οργανισμό να γίνει καλά καθώς καταπολεμά τα μικρόβια.
Βέβαια, η φλεγμονή μπορεί να βγει εκτός ελέγχου και τελικά στην προσπάθεια καταπολέμησης των εισβολέων να προκαλέσει περισσότερη ιστολογική ζημιά και προβλήματα υγείας, απ’ όσα προσπαθεί να αντιμετωπίσει.
Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια προσπαθούν να διευκρινίσουν γιατί η φλεγμονή μερικές φορές «οργιάζει». Έχουν παρατηρήσει ότι τα λιποκύτταρα είναι πολύ έμπειρα στην παραγωγή ουσιών που προάγουν τη φλεγμονή, ανταποκρινόμενα στα μηνύματα που στέλνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Αλλά και τα λιποκύτταρα επίσης παράγουν φλεγμονώδεις ουσίες σε μεγαλύτερες ποσότητες από τις χρειαζούμενες για την καταπολέμηση των βακτηρίων, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λοίμωξη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η παχυσαρκία, τόσο στους ανθρώπους, όσο και στα ζώα να οδηγήσει σε αυξημένα επίπεδα φλεγμονής στο σώμα και συνολικά πιο αδύναμη ανοσοποιητική αντίδραση σε λοιμώξεις ή ασθένειες.
Λόγω της σχέσης των λιποκυττάρων με το ανοσοποιητικό σύστημα, οι νοτιοκορεάτες ερευνητές σκέφτηκαν ότι η γυμναστική μπορεί να βοηθήσει το σώμα να αντιμετωπίσει τα μικρόβια. Μεταξύ των θετικών που έχει άσκηση, μειώνει την ποσότητα του λίπους στο σώμα και επίσης τροποποιεί τα επίπεδα της φλεγμονής.
Στο πλαίσιο της μελέτης, μελέτησαν 28 αρσενικά εργαστηριακά ποντίκια και πήραν δείγματα αίματος και λιποκυττάρων για να βρουν δείκτες φλεγμονής και άλλων ανοσοκυττάρων. Στη συνέχεια τα μισά ποντίκια άρχισαν κολύμπι για 30 λεπτά, πέντε φορές την εβδομάδα, για τρεις εβδομάδες.
Να σημειωθεί ότι τα τρωκτικά δεν είναι καλοί κολυμβητές και έτσι αυτή η μορφή άσκησης τους προκαλούσε σωματικό στρες εφάμιλλο με αυτό που προκαλεί 30 λεπτά τρέξιμο στον άνθρωπο.
Τα υπόλοιπα πειραματόζωα συνέχισαν να είναι σωματικά αδρανή.
Κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων οι επιστήμονες κατέγραφαν τα επίπεδα της φλεγμονής των τρωκτικών και τι συνέβαινε με τα λιποκύτταρά τους.
Όπως ανέμεναν, η ομάδα των κολυμβητών είχε αυξημένους δείκτες φλεγμονής, ειδικά στους μυς, καθώς το σώμα τους προσπαθούσε να επουλώσει την ήπια ιστολογική βλάβη που προκαλούσε η καθημερινή γυμναστική. Επίσης, τα λιποκύττάρα τους συρρικνώνονταν σε μέγεθος και αριθμό.
Μετά από τρεις εβδομάδες, οι ερευνητές μόλυναν όλα τα πειραματόζωα με σταφυλόκοκκο. Αν και όλα νόσησαν, εκείνα που είχαν γυμναστεί είχαν τελείως διαφορετική ανοσοποιητική αντίδραση.
Στα ποντίκια που έκαναν καθιστική ζωή, η φλεγμονή ανεπτύχθη αμέσως, καθώς το ανοσοποιητικό τους σύστημα παρήγαγε μεγάλο αριθμό κυττάρων. Πολλά εξ αυτών μετακινήθηκαν προς τους πνεύμονες, ένδειξη ότι η φλεγμονή εξαπλωνόταν στον οργανισμό.
Τα ποντίκια-κολυμβητές είχαν πολύ χαμηλότερα επίπεδα προ-φλεγμονωδών κυττάρων, χαμηλότερα και από τα υγιή. Επίσης, παρήγαγαν περισσότερα αντιμικροβιακά ανοσοκύτταρα που εξόντωναν τα βακτήρια στους πνεύμονες. Και τελικά, δεν νόσησαν το ίδιο με τα τρωκτικά που δεν είχαν αθληθεί, ενώ και η βλάβη στους πνεύμονες ήταν σημαντικά μικρότερη.
«Η γυμναστική είχε δύο σημαντικές επιδράσεις. Μείωνε το λίπος και αυτό με τη σειρά του μείωνε τα επίπεδα των προ-φλεγμονωδών ουσιών που παράγουν τα λιποκύτταρα. Την ίδια στιγμή, η γυμναστική προκαλούσε μικρές ποσότητες συνεχούς ιστολογικής βλάβης και φλεγμονής. Η διαδικασία αυτή εξοικείωνε τα πειραματόζωα με το τραύμα και ξεκινούσε η διαδικασία της επούλωσης. Τα ποντίκια-κολυμβητές είχαν αναπτύξει πιο βελτιωμένη και αποτελεσματική ανοσοποιητική αντίδραση. Ο οργανισμός τους είχε μάθει να παράγει καλή ποσότητα φλεγμονής και όταν δεχόταν εισβολή από μικρόβια μπορούσε να τα αντιμετωπίσει καλύτερα» αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης.
