Η ΧΑΠ αναπτύσσεται από την παιδική ηλικία

Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια μπορεί μεν να εκδηλώνεται στη μέση ηλικία αλλά τελικά μάλλον έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο The Lancet Respiratory Medicine.

Τα παιδιά με άσθμα ή όσα είναι παθητικοί καπνιστές ενδεχομένως να είναι πιο επιρρεπή στην χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια δεκαετίες αργότερα, ειδικά αν έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον με καπνιστές.
 
Στην πρώτη μελέτη συμπεριλήφθηκαν σχεδόν 2.500 άτομα από την Αυστραλία, 7, 13, 18, 45, 50 και 53 ετών, που υποβλήθηκαν σε τεστ αξιολόγησης της πνευμονικής τους λειτουργίας, ενώ οι επιστήμονες κατέγραψαν και τους παράγοντες κινδύνου για τους πνεύμονες τους.

Αξιολογώντας τα δεδομένα οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης διαπίστωσαν ότι τα τρία τέταρτα των περιπτώσεων ΧΑΠ που αφορούσαν σε άτομα έως την ηλικία των 53 ετών πήγαζαν από την κακή πνευμονική λειτουργία που είχε ξεκινήσει στην παιδική ηλικία. Προβλήματα υγείας της παιδικής ηλικίας, όπως το άσθμα, η βρογχίτιδα, η πνευμονία, η αλλεργική ρινίτιδα, το έκζεμα και η δευτεροπαθής έκθεση στον καπνό του τσιγάρου, είχαν επηρεάσει τους παιδικούς πνεύμονες και είχαν συντελέσει σε επιδείνωση τους κατά την ενηλικίωση.

Βέβαια, η υιοθέτηση της συνήθειας του καπνίσματος κατά την ενήλικη ζωή εξακολουθούσε να είναι ο βασικός παράγοντας κινδύνου για ΧΑΠ, αλλά η μελέτη υπογραμμίζει ότι και παράγοντες κινδύνου της παιδικής ηλικίας μπορούν να αυξήσουν μετέπειτα τον κίνδυνο νόσησης.

Η δεύτερη μελέτη έγινε στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και αφορούσε σε αξιολόγηση της πνευμονικής λειτουργίας πάνω από 2.600 ατόμων από την ημέρα της γέννησης τους έως την ηλικία των 24 ετών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα τρία τέταρτα των βρεφών που είχαν γεννηθεί με εξασθενημένη πνευμονική λειτουργία και εν συνεχεία είχαν παρουσιάσει βελτιώσεις κατά την παιδική ηλικία, είχαν ξεπεράσει τα πρώιμα αναπνευστικά ελλείμματα.

Ένα ενδιαφέρον εύρημα ήταν ότι η έκθεση των παιδιών στο τσιγάρο τα προδιέθετε σε επιδείνωση της πνευμονικής τους κατάστασης μετέπειτα στη ζωή τους, αν και τα ίδια ως ενήλικες γίνονταν καπνιστές. Με άλλα λόγια το γονεϊκό κάπνισμα, συνεπάγεται κινδύνους για την πνευμονική υγεία των παιδιών δια βίου.