Ναι, έχω τις αμφιβολίες μου. Μου τις καλλιέργησαν έντεχνα όπως ακριβώς και την πίστη μου. Τα θρησκευτικά που έμαθα στο Δημοτικό ήταν ένα όμορφο παραμυθάκι, φτιαγμένο να "εγγράψει υποθήκες" στην παιδικότητα μου. Στο κατηχητικό (σχεδόν υποχρεωτική η "φοίτηση" στα νιάτα μου) ο ιερέας δεν είχε πρόθεση για διάλογο. Μας μάθαινε μονότονα "Τα Χριστιανόπουλα" και μας αγριοκοίταζε αν είχαμε απορίες.
Μεγάλωσα φορώντας τα "καλά" μου κάθε πρωινό Κυριακής και μπαίνοντας σε εκκλησίες που μου προκαλούσαν δέος, για να ακούσω μία Θεία Λειτουργία, που αγνοούσα ακόμα τότε ... τη γλώσσα της.Η πίστη και η κατάνυξη ήταν έννοιες που μου υπαγορεύτηκαν από τα πρέποντα. Ακριβώς όπως το όνομά μου και το βάπτισμα.
Με τον καιρό συνειδητοποίησα την χρησιμότητα του εγχειρήματος: ευφυής λύση στην επιτακτική ανάγκη μας να νικήσουμε την ιδέα του θανάτου. Νωρίτερα, είχα συναντηθεί με τις άλλες "απόλυτες" ανάγκες μου. Την ελπίδα για τα καλύτερα -που πάντα βαυκαλιζόμαστε να πιστεύουμε ότι είναι μπροστά μας- την αφόρητη δίψα να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε -ανυποψίαστοι συνήθως για το πόσο απαιτητική υπόθεση είναι η αγάπη- και την άρνηση να συμφιλιωθούμε με την μοναξιά μας.
Και κάπου στο βάθος, πάντα αναζητούσα δεκανίκι στα δύσκολα από τη "δοτή" μου πίστη. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε νικούν στην καθημερινότητα και όπως οι δυνάμεις σου μοιάζουν "κατώτερες των περιστάσεων" σηκώνεις το βλέμμα και ενστικτωδώς σχεδόν, κάνεις αυτό που έμαθες από παιδί: προσεύχεσαι. Ελπίζοντας πως όλους τους καθημερινούς μικρούς θανάτους σου κάποιος τους εποπτεύει, κρυμμένος πίσω από το μπλε της Θεϊκής νιρβάνας του. Και θα φτάσει μία παράκληση απλή για να παρέμβει και ν' αρχίσει τα θαύματα. Τι ωραία αφέλεια!! Και πόσο, αλήθεια, δύσκολο να την απαρνηθείς.
Άπιστος Θωμάς
Η ζωή ... εν τάφω για εκατομμύρια ανθρώπους
Ο δε λέγει προς αυτάς· Μη τρομάζετε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον· ανέστη, δεν είναι εδώ· ιδού ο τόπος, όπου έθεσαν αυτόν.
Αφιερωμένο στον ... Άπιστο Θωμά της Μεσογείου
Μερικά 24ωρα απομένουν για την Κυριακή του Θωμά. Του άπιστου Θωμά. Το Θείο Δράμα κορυφώθηκε, η Ανάσταση ακολούθησε κι ύστερα από τον τραγικό Ιούδα και την προδοσία του έρχεται μία ακόμη προσωπικότητα που η Εκκλησία ενέταξε στο λόμπι των ... κακών: Ο Άπιστος Θωμάς.
Στις μέρες των αμφισβητήσεων όμως ξαφνικά οι προδότες και οι άπιστοι καθίστανται πιο συμπαθείς, πιο γήινοι και πιο ανθρώπινοι. Αναρωτιέμαι αν είναι σημάδι των καιρών. Μιάς εποχής που την στενεύουν πια τα δόγματα των καθωσπρεπεισμών και σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται πιο ανεκτική.
Ο Θωμάς ανέκαθεν ασκούσε μία γοητεία πάνω μου. Δύσπιστος ... υποψιασμένος ... έτοιμος να ψάξει τον "τύπο των ήλων" και ας τον κακοχαρακτηρίσουν. Στις μέρες μας το πιθανότερο θα ήταν αρχηγός Τσετσένων αυτονομιστών .. το alter ego της Λιάνας Κανέλλη ... μυστικοσύμβουλος του Λαζόπουλου ή το ακόμη πιο πιθανό: θα ήταν ένας από μας. Δύσπιστος ... ολίγον μπουχτισμένος από hi teck θαύματα και κυρίως πρόθυμος να πεισθεί μόνο με αποδείξεις (αλλά καλά διασταυρωμένες).
Ο Άπιστος Θωμάς του Καραβάτζιο
Μία λοιπόν, πιο συμπαθή προσέγγιση ίσως να του την οφείλουμε. Καθώς οι αμφιβολίες του, έδωσαν την μαρτυρία της απόδειξης κι έλυσαν -ακόμη και στο θρησκευτικό δρώμενο- τις απορίες του κοινού νου. Και εν τέλη, ο Θωμάς ίσως μας έφτιαξε και μια ιδιάζουσα γιορτή για όλους τους δύσπιστους των επομένων εποχών.
Φέτος την καθιερωμένη Κυριακή του, οι δυνάμεις των ισχυρών της γης την επέλεξαν -τι ειρωνεία- για να αρχίσουν το πείραμα της Μεσογείου: την υδρόλυση των πιο επικίνδυνων χημικών παραγόντων στη γειτονιά μας (νοτιοδυτικά της Κρήτης). Πολλά γράφτηκαν και πολλά ειπώθηκαν το προηγούμενο διάστημα για την υδρόλυση στη Μεσόγειο. Όμως η Κρήτη ζητά απλά το αυτονόητο: όχι λόγια, αποδείξεις.
Την Κυριακή του Θωμά θα την γιορτάσουμε στα Σφακιά. Θα πάμε εκεί απαιτώντας να σταματήσει το έγκλημα κατά του περιβάλλοντός μας. Κι αν δεν ακούσουν οι διεθνείς Σταυρωτές αυτή τη μικρή κουκίδα του πλανήτη που ξεσηκώνεται και διαμαρτύρεται, θα βρούμε τρόπους να τους αναγκάσουμε να στρέψουν την προσοχή τους πάνω μας. Άλλωστε, η Κρήτη ανά τους αιώνες διέθετε και λεβεντιά και κουτουράδα. Κι εμείς δείξαμε ήδη από την συγκέντρωση του Αρκαδίου, πως είμαστε γνήσιοι κληρονόμοι του ιστορικού μας πολιτισμού.
Μ.Κ.
